Wanneer behandel je iemand tijdens een acute ziekten?
In de huidige maatschappij zijn mensen eraan gewend om voor alles en nog wat iets in te nemen. Zodra er ergens een symptoom verschijnt moet deze onmiddellijk weg. Mensen met een koortslip dat, kan toch niet! Althans dat zegt de reclame ‘Je moet je dood schamen met een koortslip’ Je moet je zelfs verbergen tot dat die koortslip weer over is en er moet onmiddellijk een zalfje op gesmeerd. Heb je een puistje of een rimpel dat kan ook niet, daar moet ook iets aan gedaan. Heb je pijn dan neem je toch gewoon een pil die maar liefst 12 uur werkt. Ziek mogen we absoluut niet worden. Kinderen mogen ook geen kinderziektes meer krijgen, hoe onschuldig deze ook mogen zijn. Koorts moet onmiddellijk onderdrukt. We spuiten, snuiven of slikken alles weg. We gaan gewoon door en luisteren niet meer naar ons lichaam.
Symptomen vertellen ons dat er iets niet in orde is. Het is ons waarschuwingssysteem daar kunnen we niet gewoon aan voorbijgaan. U zou dat kunnen vergelijken met een alarmsysteem van een huis. Stel er breekt brand uit en het alarm gaat af. De brandweer arriveert op tijd, zet het systeem uit en gaat weer weg. Waarschijnlijk brandt het hele huis af. Of u rijdt op de snelweg en er gaat een waarschuwingslampje in het dashboard branden. Als u verstandig bent stopt u aan de kant van de weg en belt de wegenwacht. Nu kan de monteur 2 dingen doen. Hij kan het lichtje in het dashboard kapot slaan en zeggen ‘zo dat kan geen kwaad meer‘ of hij pakt de oorzaak aan en het lichtje gaat uit omdat de oorzaak verholpen is. De meeste mensen zullen het met me eens zijn dat ze de laatste optie zullen prefereren en niet akkoord zullen gaan met het stuk slaan van het lampje. Waarom kiezen ze de laatste oplossing dan niet als het om hun lichaam gaat?
Ziek worden we als we uit evenwicht zijn. Als we uit evenwicht zijn neemt de weerstand af waardoor we vatbaarder zijn. Ziek worden we ook om daar later sterker uit te komen. Niet zelden zullen ouders aangeven dat hun kind na een kinderziekte veranderd is, vaak in het voordeel van het kind.
Ziek zijn is ook een leerproces voor ons afweersysteem. Het leert als het ware hoe het terug moet vechten en hoe het adequaat moet reageren. Af en toe eens ziek zijn houdt het afweerapparaat alert.
Homeopathisch gaan we acute klachten pas behandelen als het uit de hand gaat lopen of als het te voorzien is dat het uit de hand zou kunnen lopen. Kinderen die doorlopend verkouden zijn. Mensen die de griep hebben en waarvan je ziet dat het afweerapparaat het niet aankan. Chronische oorklachten of chronische keelklachten. Dan gaan we het lichaam helpen om weer op de rails te komen. Gelukkig zijn artsen wat spaarzamer met antibiotica geworden en is het routinematig verwijderen van amandelen sterk verminderd.
Koorts is een teken dat het lichaam aan het afrekenen is met de indringer. Pas als de koorts echt veel te hoog wordt moet er worden ingegrepen of indien men ziet dat het de verkeerde kant op gaat met de koortspatiënt. Bij veel ernstige ziekte hoeft de koorts helemaal niet zo hoog te zijn. Koorts is dus geen echte graadmeter voor de ernst van de ziekte.
Het gedrag van de koortspatiënt wel.
Stel dat een kind ‘s avonds plotseling hoge koorts ontwikkelt nadat zij zonder jas aan in de kou heeft buiten gespeeld. Als het kind geen andere symptomen vertoont doen we niets maar als zij dagenlang koorts blijft houden doen wij wel wat. (NB als zij altijd ziek mocht worden als zij zonder jas buiten loopt behandelen we niet meer acuut maar constitutioneel). Ook als er andere symptomen bij zouden komen zoals bijvoorbeeld dufheid, benauwdheid, kolieken, convulsies, verwardheid en dergelijke dan pas grijpen we in. Ook wordt er ingegrepen als het kind vroeger bijvoorbeeld last heeft gehad van ernstige koortsstuipen of als het kind lijdt aan een andere ziekte en deze ziekte bedreigend zou kunnen worden ten gevolge van de koorts bijvoorbeeld bij astma of hartklachten. Het is dus ook afhankelijk van de vitaliteit van de persoon of er ingegrepen wordt of niet en op welke manier. Soms zal dat allopatisch moeten zijn (dus met reguliere middelen) en zal daarna verder behandeld worden met homeopathische middelen.
Een ander voorbeeld zou zijn een kind met diarree. Een dag diarree terwijl er goed wordt gedronken en er verder geen andere symptomen zijn bij een kleuter is niet echt een reden ernstig bezorgt te zijn. Bij baby’s moet men veel voorzichtiger zijn. Indien de diarree zeer heftig is en er bijvoorbeeld ook wordt gebraakt wordt doorgaans wel behandeld. Ook wordt behandeld als de persoon voor de diarree al verzwakt was of als er concommiterende klachten zijn bijvoorbeeld ernstige hoofdpijn bij de diarree of hoge koorts bij de diarree of als er sprake zou zijn van alternerende klachten bijvoorbeeld hoofdpijn afgewisseld met buikpijn en/of diarree.
Homeopathische middelen zullen indien goed voorgeschreven nooit een symptoom onderdrukken maar het lichaam er toe aanzetten vaart te maken met de genezing van de klacht.
Mochten acute klachten veranderen in chronische klachten bijvoorbeeld een steeds weer terugkerende blaasontsteking, oorontsteking of wat dan ook dan zal een klassiek homeopaat altijd kiezen voor een constitutionele behandeling; dus een totaal aanpak van de patiënt.
