Ziekte, genezing en het zelfherstellende vermogen van de mens
Is er een samenhang tussen het karakter, de manier van in het leven staan en ziek worden?
Is er een samenhang, zijn er bepaalde verbanden te leggen? Waarom wordt de buurman ziek als hij in een stressvolle situatie komt te verkeren en de overbuurman in een zelfde situatie verkerend niet! Is dat genetisch bepaald, is dat nu eenmaal zo of kan iemand zelf daar ook een rol in vervullen.
Als iemand ziek is en uiteindelijk geneest, is die persoon dan ook echt genezen of zijn er alleen maar symptomen weggehaald?
Dit zijn de vragen waar ik al mee rondliep voordat ik klassieke homeopathie ging studeren. Ik zag mensen met gezondheidsproblemen op fysiek en/of mentaal-emotioneel gebied reguliere medicatie gebruiken en eigenlijk helemaal niet daadwerkelijk genezen. Sommigen kregen zelfs meer klachten waardoor zij steeds meer medicatie moesten slikken.Weer anderen zag ik steeds zieker worden door hun medicatie. Een goede vriend van ons zag ik een maagzweer krijgen, ‘genezen’en na 1 jaar weer een maagzweer krijgen, ‘genezen’en weer een maagzweer krijgen.
Nu ligt het er natuurlijk aan wat er onder genezing wordt verstaan. Is dit symptoomvrij zijn ? Of is genezing meer dan dat.
Diezelfde vriend maakte een totale ommezwaai in zijn leven, hij kreeg een andere kijk op dingen en ging anders met situaties om. Een maagzweer?, nee die heeft hij nooit meer gehad.
Door op een andere manier te gaan denken en te gaan voelen kunnen wij processen in ons lichaam keren. Gedachten bestaan uit energie. Positieve gedachten bestaan uit positieve energie. Negatieve gedachten bestaan uit negatieve energie. Zo simpel is dat.
Wat minder simpel is, is om een negatieve inslag te veranderen in een positieve. Onmogelijk is dat echter niet.
In de psycho-neuro-immunologie (een nieuw ontstane medische wetenschap) houdt men zich bezig met de relatie tussen ons zenuwstelsel en immuunsysteem en de manier waarop onze gedachten en gevoelens daar invloed op kunnen uitoefenen. De effecten van onze gedachten en gevoelens blijken meetbaar te zijn in ons bloed.
Naarmate je als klassiek homeopaat langer praktijk houdt ga je de verbanden zien tussen bepaalde ziektebeelden en de manier waarop iemand in het leven staat. In mijn praktijk werk ik natuurlijk met klassiek homeopathische medicatie, maar ook probeer ik mensen te laten zien wat het verband is tussen hun klachten en de manier waarop ze met omstandigheden in hun leven omgaan. Samen proberen we dan processen te keren.
Ooit zag ik op de TV een uitzending waarbij 2 vrouwen in elkaars leven stapte.Zij wisselden van huisgezin. De een was ontspannen en nam het niet zo serieus allemaal, zij ging voor het plezier en nam het leven zoals het kwam. In dit huisgezin begon iedereen in eens te genieten toen zij de plaats inname van de oorspronkelijke vrouw des huizes.
De ander was herstellende van een ernstige ziekte en ging agressief en fanatiek door het leven. Een totaal verkrampte vrouw, die op alles en iedereen commentaar had. Niets was goed of deugde niet. Het huisgezin leed onder haar aanwezigheid. De hele dag was zij bezig met allerlei dieetmaatregelen en was zij in de fitnessruimte te vinden. Dit alles om er voor te zorgen dat zij de ziekte niet meer zou krijgen.
Deze mevrouw ging er klaarblijkelijk vanuit dat iemand alleen maar ziek wordt ten gevolge van externe invloeden en niets is minder waar. Het zou mij verbazen als deze mevrouw, indien zij op deze manier door het leven blijft stappen, haar ziekte niet terugkrijgt.
Als iemand als ongeneeslijk wordt gediagnosticeerd, maar uiteindelijk toch overleeft, dan vinden we dat medisch onverklaarbaar. Soms trekt men de diagnose in twijfel, zelfs als allerlei vroegere onderzoeken onomstotelijk de diagnose bewijzen.
Waar niet of zelden naar gekeken wordt, is of deze mensen soms radicaal anders zijn gaan leven, met andere woorden of zij in hun hele menszijn, zijn veranderd. Deepak Chopra (voormalig internist)deed dit wel en ontdekte dat er in alle gevallen sprake was geweest van een ‘rebellie’ tegen de vroegere levensstijl.
Een lichaam heeft zichzelf zo ongeveer eens in de 7 jaar geheel vernieuwd. Hoe kan een ziekte dan blijven bestaan? Chopra geeft aan dat elke lichaamscel een soort geheugen bezit, een bepaalde eiwitstructuur waarin herinneringen via codering zijn opgeslagen. Bij celdelingen wordt deze code doorgegeven. Deze code kan gekoppeld zijn aan een traumatische ervaring of aan andere verworven eigenschappen. Deze worden dan keer op keer doorgegeven. Er moet wel een cellulair geheugen zijn.
Hoewel Chopra hier eens voor werd uitgelachen komen er steeds meer aanwijzingen dat herinneringen niet alleen maar in de hersenen zitten, maar in elke cel van ons lichaam.
Een wezenlijk onderdeel van klassiek homeopathische consulten is het kijken naar iemands levensbiografie. Welke rode draad loopt er door iemands leven en hoe is de reactie daarop geweest. Elke ziekte heeft zijn eigen taal en die moet men begrijpen.
Zoals ik al jaren geleden op mijn website schreef in een artikel over kanker: Men is niet ziek omdat men kanker heeft. Men was al ziek en heeft daardoor kanker gekregen. Er is niet alleen iets mis op fysiek niveau, maar op elk niveau.
Dezelfde ziekten kunnen steeds weer bij dezelfde persoon terugkomen. Net zoals bij sommige mensen steeds maar weer dezelfde relatieproblemen ontstaan. Dat komt omdat we er waarschijnlijk niets mee hebben gedaan, we hebben het verdrongen, ontkent, we weigeren er naar te kijken.
Ook de maatschappij is daarop ingesteld. We mogen immers niet ziek zijn. Voor alles kunnen we iets slikken, zodat de symptomen verdwijnen, zodat we gewoon door kunnen gaan met wat we aan het doen zijn en waar we misschien wel ziek van zijn geworden.
We leven in een maatschappij die veel van ons vraagt. We zijn gejaagd, bang dat we verliezen wat we hebben en denken dat we zekerheid kunnen creëren. Veel draait er om macht en we willen dat alles wat we zeggen/beweren bewijsbaar is. Is er geen verklaring of bewijs dan bestaat het eenvoudigweg niet.
Het is de keuze van ieder mens hieraan mee te willen doen of niet.
Al eerder schreef ik op deze site een stukje met daarin de vraag: Ben je wie je wilt zijn en zo niet hoe komt dat dan? En wat kun je doen om dit te veranderen? Zie ook artikel waarom overkomt mij dit altijd?
Een klassiek homeopathisch middel kan veel veranderen, maar mensen moeten ook de bereidheid hebben aan zichzelf te werken. Door middel van homeopathische medicatie en gesprekken kan de auto aangeduwd worden, maar iemand zal zelf moeten rijden. Vaak is het een kwestie van ophouden met het repeteren van je verleden en een nieuwe weg inslaan, die niet altijd makkelijk zal zijn. Dit kost inzet en energie. Veel mensen stagneren doordat zij bang zijn voor het onbekende, zij verstijven en grijpen terug naar het oude vertrouwde. Zij vergeten dat als je altijd op de stoep blijft staan, je nooit oversteekt.
