Anorexia nervosa, letterlijk vertaald ‘gebrek aan eetlust door een nerveuze oorzaak’.
Was deze emotionele aandoening maar zo eenvoudig. Iedereen heeft wel eens weinig eetlust omdat er wat aan de hand is. Doorgaans gaat dat vanzelf wel weer over. Anorexia Nervosa gaat niet vanzelf over en kan levensbedreigend zijn. Anorexia patiënten hebben helemaal geen gebrek aan eetlust maar hongeren zich doelbewust uit. Ze proberen het hongergevoel geheel en al te onderdrukken. De drang om af te vallen is hoog en niet te onderdrukken.
Indien ouders er achter komen dat hun kind lijdt aan deze eetstoornis (of welke dan ook) komt meestal als een shock. Er ontstaat een paniektoestand, het kind wordt gepushed te eten, wordt constant in de gaten gehouden en wat al niet meer.
Belangrijk is om voordat u met uw kind gaat praten eerst informatie in te winnen bij uw huisarts, bij therapeuten en u op de hoogte te stellen wat een eetstoornis precies inhoud, welke therapieën er zijn en wat het best bij uw kind zou passen. Probeer u goed voor te bereiden. Als u met uw kind over Anorexia gaat praten zal deze het probleem meestal ontkennen. Het is immers iets dat zij graag verborgen zou willen houden. Toon begrip en liefde en verwijt het kind niets. Daar schiet u niets mee op. Voer ook niet aan dat iedereen zich zorgen maakt om haar. De meeste kinderen vinden het zeer onprettig als zij weten dat hun probleem met iedereen wordt besproken. Het was immers hun geheim.
Anorexia is een serieus probleem, immers iemand kan er aan overlijden en/of te maken krijgen met ernstige gezondheidsproblemen. De oorzaak van zowel Anorexia als Boulimia ligt in bijna alle gevallen op het emotionele vlak. Vandaar dat een hulpteam het beste kan bestaan uit een huisarts, een psychotherapeut of andere therapeut, een diëtiste en bv een klassiek homeopaat.
Wat kunnen voor u signalen zijn dat uw kind een eetstoornis heeft:
- afvallen
- maaltijden overslaan (ik eet later wel of ik heb al gegeten)
- na een maaltijd onmiddellijk naar de wc/badkamer vertrekken
- na een maaltijd extra beweging nemen (enden fietsen/joggen etc)
- sowieso extra actief zijn.
- depressief zijn
- het steeds maar weer praten over afvallen
- het steeds maar weer praten over hoe mager/dik anderen zijn
- slecht slapen
- het gebruiken van allerlei laxeermiddelen onder het mom van slecht naar het toilet gaan
Anorexia patiënten zijn doorgaans mensen met weinig eigenwaarden. Ze zijn uitermate onzeker en daardoor perfectionistisch ingesteld. Veel patiënten leggen zichzelf allerlei rituelen op, zeker als het eten betreft. Soms kunnen ze hun eigen eetregime niet volhouden en krijgen zij een eetbui. Daarna treedt de paniek op en voelen ze zich een slappeling. Ze willen het eten wanhopig graag weer kwijt. Ze wekken braken op, gebruiken laxeermiddelen en dwingen zichzelf tot overmatige activiteit. Vaak is het zo dat hoe magerder de patiënt is, hoe banger ze zijn om weer aan te komen.
Indien u bemerkt of bij uzelf of bij uw kind dat er een obsessie aan het ontstaan is ivm eten doet u er goed aan zo snel mogelijk hulp te zoeken.
Door de extreme vermagering waardoor ondervoeding ontstaat, ontstaan er ook lichamelijke klachten zoals bijvoorbeeld:
- De menstruatie blijft weg omdat het niveau van de hormonen afneemt.
- Moe en depressief worden omdat de bloeddruk daalt en de hartslag trager wordt, het lichaam probeert immers te besparen op de stofwisseling.
- Meer kans op osteoporose.
- Vochtophopingen in het lichaam.
- Allerlei tekorten aan mineralen en vitaminen kunnen leiden tot nierbeschadigingen,leverbeschadigingen, stoornissen in het hartritme etc.
- Er kunnen huidproblemen ontstaan.
- Haaruitval.
- Darmklachten.
- Afbraak van spierweefsel.
- Problemen met het glazuur op de tanden en met de slokdarm door het steeds weer braken.
Omdat het overgrote deel van de anorexia-patiënten voor langere tijd ontkennen dat er iets met ze aan de hand is, is de kans op grote schade aan het lichaam (en de geest) niet denkbeeldig.
Stress is iets waar de meeste anorexia patiënten mee te maken krijgen. Steeds weer moeten zij uitvluchten verzinnen waarom ze niet op feestjes of etentjes komen. Zij moeten liegen over hun eetgedrag. Daardoor worden ze steeds onzekerder en de omgeving kan ze gaan zien als onbetrouwbaar en niet recht door zee. Daardoor komen ze in een sociaal isolement en uiteindelijk zijn zij geheel en al op zichzelf aangewezen en zijn alleen nog maar bezig met het probleem van wel of niet eten en zo ja hoeveel dan, dun en dik zijn en met allerlei niet groepsgebonden activiteiten.
Je zou kunnen zeggen dat een anorexia patiënt verslaafd is aan afvallen en dat is maar al te vaak moeilijk te begrijpen voor de omgeving.
Boulimia Nervosa
Netzoals Anorexia nervosa (gebrek aan eetlust door nerveuze oorzaken) betekent Boulemia nervosa te veel eetlust door nerveuze oorzaken. Dat is niet helemaal waar omdat de overmatige eetlust wordt afgewisseld door perioden dat de boulemia patiënt maar weinig eet.
Bij een anorexia patiënt zie je de controle over het eetgedrag terwijl bij de Boulemia stoornis de controle over dit gedrag helemaal wegvalt. Na een eetbui volgt het braken. Boulemia patiënten zijn niet makkelijk te herkennen. Meestal zijn ze niet dik en niet dun en is het voor hen wat makkelijker om hun stoornis verborgen te houden.
Veel eten wordt gevolgd door streng vasten. Bij Anorexia is de drang om niet te eten zeer sterk, bij Boulemia is de drang tot eten zeer sterk. Overdag kan er nauwelijks gegeten worden, waarna ‘s avonds alle kasten geplunderd worden. Daarna ontstaat het schuldgevoel.
Ook bij Boulemia patiënten kunnen gezondheidsproblemen ontstaan die grotendeels overeenkomen met de Anorexia klachten. Daarbij komt dat indien echt heel veel gegeten wordt er ook een ruptuur van de maagwand kan ontstaan, al komt dat maar erg weinig voor.
Een ander probleem kan de financiële situatie zijn. Veel eten kost veel geld, ook daardoor kan iemand in een sociaal isolement komen.
Zowel bij de anorexia als de Boulemia patiënt is er een obsessie aangaande het lichaam, eten en gewicht. Alleen vindt de Anorexia patiënt zich altijd te dik, hoe mager ze ook zijn, dat zie je bij een Boulemia patiënt niet. Zij hebben doorgaans een normaal gewicht.
Wat kan de klassiek homeopaat doen bij dergelijke eetstoornissen?. Een klassiek homeopaat behandelt niet de ‘ziekte’, maar de persoon die aan een ziekte (verstoring) lijdt. In het geval van Anorexia zal hij/zij vaak samenwerken met een andere therapeut of de huisarts. Hij/zij zal proberen de vicieuze cirkel waarin de patiënt verkeerd te doorbreken door middel van gesprekken en homeopatische medicatie.
De behandeling is over het algemeen langdurig.
