De ziekte van Lyme

Op 4 juni 2005 vond er een symposium plaats over de ziekte van Lyme. Sprekers waren Ing.Th.Scheepers, Dr.L.Meer-Sherrer, Drs. Ph.H.H.Kielman, Dr.E.J.Rentz en Desiree L. Rover. Dit symposium werd mogelijk gemaakt door diverse sponsors.Hieronder vindt U een korte samenvatting.

LymeMicroben zijn niet de vijand van de mens. Dat is de mens zelf. Gedreven door winstbejag en zonder respect voor de aarde, heeft hij het oorspronkelijke, precaire evenwicht voor al het leven daarin, ingrijpend veranderd.
Behalve dat de mens doelbewust nieuwe en virulente pathogene organismen heeft ontwikkeld, heeft zijn ingrijpen in het milieu geresulteerd in omstandigheden die de groei bevorderen van al langer bestaande lagere levensvormen, zoals celwandloze microben en virussen.
Net als de gekke koeienziekte, Creutzfelt Jacob, Mond en Klauwzeer, is de ziekte van Lyme een boodschapper.
Hoeveel boodschappers hebben we nog nodig?

Steeds meer mensen maken melding van tekenbeten of hebben klachten waarvan zij vermoeden dat deze afkomstig zijn van een tekenbeet. Indien Lyme niet aangetoond kan worden d.m.v. Elisa en/of Western Blott dan heeft men geen Lyme. Althans dat is de reguliere zienswijze.
Tijdens dit symposium werden andere zienswijzen ter sprake gebracht.

Vandaag de dag, aldus mevr. A. M.Kruyswijk-v.d.Heijden, is er geen discussiepunt over de verwekker van Lyme, de bacterie Borrelia Burgdorferi, maar is er in de eerste plaats een controverse ontstaan over de laboratorium onderzoeken en de interpretatie daarvan.
Ten tweede over de behandeling zelf en ten derde over de vraag of er een chronische vorm van Lyme bestaat na al dan niet eerder doorgemaakte en herkenbare stadia, waarin de Borrelia periodiek of permanent voor ziekteverschijnselen blijft zorgen. In dit laatste geval verschuilt borrelia zich bij wijze van overlevingsstrategie regelmatig intracellulair, is dan niet detecteerbaar voor ons immuunsysteem en niet of nauwelijks gevoelig voor anti-biotica.
Volgens de CBO richtlijnen vormen deze symptomen geen tekenen van infectie, maar moeten ze gezien worden als restverschijnselen na een succesvolle antibioticakuur en behoeven derhalve geen verdere behandeling.
Op de vierde plaats is langdurig anti-biotica gebruik zoals toegepast door een groep artsen die wel uitgaat van een chronische infectie met Borrelia en andere door teken overgebrachte micro-organismen, op de lange termijn niet een veel groter probleem van resistentie veroorzaakt dat voor iedereen een gevaar is. Maar is er dan een keus om geen anti-biotica te gebruiken?

Lyme is moeilijk te diagnosticeren en daardoor wordt vaak benadrukt dat het een klinische diagnose is, gemaakt op grond van symptomen en door uitsluiting van andere aandoeningen.
Mevr. Kruyswijk heeft hier begrip voor maar is het er mee oneens. Zij stelt dat het mogelijk is om betaalbare behandelingen te ontwikkelen die minstens zo inventief zijn als de Borrelia zelf en die recht doen aan zowel de individuele situatie van de patiënt als aan de veiligheid.
Vanuit de natuurgeneeswijze, zo vertelt zij, weten wij dat ontgiften en reinigen, versterken van het immuunsysteem en het zuur-base evenwicht, naast juiste voeding en een gebalanceerde darmflora , essentieel zijn voor de afweerkracht tijdens infecties en het herstel daarna.
Zij bepleit samenwerking tussen ecologen, biologen en andere slimme mensen om effectieve en preventieve maatregelen te ontwikkelen.
Tijdens dit symposium komen er enkele aan de orde.

In de USA, ontwikkeld door JoAnne Whitaker, wordt een nieuwe test gebruikt. Deze gaat uit van een directe antigeen bepaling met een speciale antigeenkleuring. Geen kleuring in traditionele zin, maar er wordt gebruik gemaakt van een fluorescerende stof die aan het bloed of urine wordt getitreerd. In steeds lagere verdunningen wordt deze stof toegevoegd tot een punt waarbij de fluorescentie alleen nog slechts zichtbaar is aan de Borrelia. Met deze directe immunofluorescentietest kun je de bacterie rechtstreeks bekijken onder een fluorescentiemicroscoop. De test pretendeert 100% nauwkeurigheid met de kweek. Het bijzondere aan de test is dat de antilichamen zich hechten aan zowel de spirocheet alsook aan de celwandloze bacterievorm of L-vorm. Op deze manier is Borrelia aan te tonen in bloed, moedermelk, urine, traanvocht, placentaweefsel, sperma, spinaalvocht, voetnodulus, vingergewrichtsvocht en Afrikaans stof.

De kritiek richt zich op de grote hoeveelheden positiefuitslagen.

Samento en Lyme

Drs. Ph. H. H. Kielman (apotheker en verbonden aan TS products)

Cat’s Claw is een verzamelnaam voor verschillende soorten klimplanten met klauwachtige doornen. De Cat’s claw die gebruikt wordt is een extract van de schors van Saventaro. Het heeft een iets andere samenstelling en werkt zeer positief op het immuunsysteem. Het is antibacterieel mn tegen de Lymespirocheet, antiviraal, ontstekingsremmend, antimutageen, immuunstimulerend, licht bloedsuikerverlagend, mild antihypertensief, cytostatisch etc.

Er zijn wel een aantal contra-indicaties dus het mag niet door iedereen gebruikt worden.

Dhr. L.Cowden heeft een pilotstudy uitgevoerd naar het effect van Samento bij Lymepatienten en de resultaten blijken zeer bemoedigend.
In het najaar van 2005 zal er in Nederland een placebogecontroleerde dubbelblindstudie met 60 patiënten worden gestart.
Wilt U meer informatie dan kunt u contact opnemen met ph.kielman@tsproducts.nl

Ook colloïdaal zilver/silver hydrosol wordt toegepast.

Desiree L.Rover (medisch research journaliste) heeft onderzoek verricht naar Lyme.
Enkele punten uit haar bevindingen:

  • De ziekte van Lyme is een wereldwijde nauwelijks onderkende epidemie.
  • De Borrelia bacterie treedt meestal op samen met 1 of meerdere minstens even virulente co- infecties (schimmels, gisten, virussen, parasieten, bacteriën etc).
  • Bb (Borrelia Burgdorferi) wordt vaak verward met minstens 35 andere ziekten.
  • Door spirocheten veroorzaakte non-syfilis-infecties bestaan al veel langer. Alleen de intensiteit, grilligheid e.d. is nieuw.
  • Bb is meer dan vermoedelijk het product van biologische oorlogsvoering activiteiten. Op het Lyme congres in San Francisco (feb 2005) legt Dr. Dietrich Klinghardt ondubbelzinnig het verband tussen borreliose en de nazi viruloog Erich Traubs biowar activiteiten. In 1960 werden in het Zwarte Woud reeds neurologische en psychiatrische aandoeningen geconstateerd. Veroorzaakt door spirocheten. Neuroloog-professor J.Faust van de Albert Ludwig Universiteit in Freiburg kon zelfs precies aangeven waar zijn patiënt de besmetting had opgelopen. Tubingen, Traub’s laatste speelterrein ligt midden in dat gebied.
  • Sinds de USDA (Amerikaans ministerie van landbouw) in 1954 Plum Island Laboratoria overnam van de Marine. Namen dierenartsen de plaats in van artsen en verslapte de beveilingsmaatregelen. Waardoor herten en trekvogelsoorten de Borrelia verspreid kunnen hebben. De eerste uitbraak vond dan ook plaats vlakbij het Plum Island gelegen Lyme.
  • Dr Klinghardt constateert dat Bb zich snel muteert en zich aan lokale omstandigheden aanpast. De symptomen die hij al meer dan 15 jaar in zijn praktijk ziet worden steeds bizarder.
  • Bb werd oorspronkelijk alleen door (herten) teken verspreid. Tegenwoordig wordt de ziekte overgedragen door muggen, vlooien, spinnen, stofmijt, huidmijt, vogels, knaagdieren, rauwe melk en rauw vlees, alsook door middel van bloedtransfusie en in direct contact van mens op mens via speeksel, semen, borstvoeding, tranen, ook door de placenta heen. Iedereen kan daardoor altijd het hele seizoen door met Bb worden besmet.
  • Aspartaam en de Lyme bacterie zijn ‘tweelingen’. Aspartaam kan Lyme veroorzaken en Borrelia kan dezelfde hyperautoimmuniciteit en de daaruit resulterende schade veroorzaken als aspartaam. (NB Deze link is mij zelf niet duidelijk geworden)

Zo worden er allerlei feiten opgesomd, die een mens niet vrolijk maken.

Erg belangrijk is nog om te melden dat de kringvormige rode plek die verschijnt waar de besmette teek heeft gebeten (Bulls eye rash oftewel erythema migrans), helemaal niet hoeft te verschijnen. Dit is een groot misverstand. Niet iedere besmette beet laat e.d. zichtbare handtekening achter en lang niet iedere besmetting komt voort uit een tekenbeet. Evenmin verdwijnen de zenuwfunctiestoornissen in deze patiënten na enige maanden volledig, zoals de Merck Manual (pg 873) ons wil doen geloven.

Men wordt ziek van de microbiële afvalproducten, deze zijn meer toxisch dan welk vergif dan ook. Omdat besmetting meestal vergezeld gaat met andere co- infecties babesia, bartonella, ehrlechia, rikettsia, chlamydia, brucella, coxiela, EBV (pfeiffer), CMV, enterovirus, hepatitis, fungus en schimmels) kunnen de symptomen enorm variëren. Meestal worden zij verward met anderen ziekten zoals: ALS, Parkinson, Alzheimer, CVS, ME, MS, autisme, sarcoidose, Bell’s palsy etc etc.

De behandeling:

Vanwege het vormveranderende vermogen van Bb sorteert de inzet van antibiotica vaak geen effect. Deze benadering heeft alleen zin als de ziekteverwekker zich nog buiten de cel bevindt. Wat de borrelia bacterie betreft betekent dat een niet celwandlozeperiode van hooguit enkele uren direct na de feitelijke besmetting.

De gelegenheid daartoe kan ook bewust worden gecreëerd: door de bacterie opzettelijk uit zijn schuilplaatsen en zijn celwandloze vorm te lokken Dit kan door het met vaste regelmaat inlassen van een pauze in de toediening van antibiotica of complementaire middelen zoals Samento, Noni-extract, colloïdaal zilver van hoogwaardige kwaliteit, homeopathie, etc. Antibiotica gebruik betekent in de algemene zin een zware aanslag op de darmbacteriën, onze hoofdrolspelers in de zetel van ons immuunsysteem.

Klinghardt geeft aan gezien te hebben hoe arrogant het is te denken dat alle microben voorgoed uit een systeem zijn verdwenen. Langdurige antibioticakuren laten ernstige, blijvende, onacceptabele bijwerkingen zien zoals: tinnitus, nierfalen, niet traceerbare verwoestingen elders in het lichaam zoals in het immuunsysteem.

Wilt U meer informatie over Lyme dan kunt u de navolgende sites raadplegen:

www.borreliose.nl
www.Lymenet.nl
www.lymemed.nl
www.lymevereniging.nl
www.cbo.nl
www.ilads.org
www.bowen.org
www.labor-koeln.de
www.prohealth.nl
www.faim.org/lyme.htm

Aanvulling mijnerzijds: Microbioloog Tom Grier, zelf Lyme-patient is auteur van het boek: Lyme Disease Survival Manual. Geïnteresseerden kunnen schriftelijk contact opnemen met The Lyme Disease Survival Manual, 902 Grandview Avenue, Duluth, 55812-1146 USA.

Deel dit artikel op..
Dit bericht is geplaatst in Artikelen Z met de tags , , , . Bookmark de permalink.