Waarom overkomt mij dit altijd?

Waarom overkomt mij dit altijd? Dit is een vraag die ik vaak hoor tijdens consulten. Mensen verwachten dan een antwoord en een oplossing. Nog afgezien van het feit dat die niet altijd op stel en sprong te vinden is, ben ik ook de mening toegedaan dat mensen zelf moeten begrijpen waarom iets is, zoals het is. Ik wil ze daarbij wel behulpzaam zijn, voorzover dit in mijn vermogen ligt, maar ze moeten zelf het antwoord vinden.

Marcel Proust zei reeds:
“Wijsheid ontvangen wij niet. Wij moeten haarzelf ontdekken, na een tocht door de wildernis die niemand anders voor ons kan maken, die niemand ons kan besparen, want onze wijsheid is het perspectief van waaruit wij uiteindelijk de wereld gaan bekijken”.

In ieder geval begint het proces met zich bewust worden van. Meer daarover kunt u lezen in het artikel op deze website: Bewustwording, Het leven is wat onze gedachten ervan maken en Psychologie en Homeopathie.
Tegenwoordig zijn veel mensen in verwarring. Zij weten of begrijpen niet meer wie zij zijn en ervaren veel dingen als zinloos. Zij winden zich op over onbelangrijke zaken en laten dingen die misschien wel belangrijker zijn liggen.

Deze verwarring kleurt je leven, het maakt je in veel gevallen blind en doof voor datgene waar het eigenlijk om draait. Zonder het zich bewust te zijn leven veel mensen tegenwoordig in een schijnwereld. Zij scheppen zelf deze schijnwereld en denken dat dit de realiteit is.
Zij creëren een zelfbeeld waaraan zij dienen te voldoen.
Zij willen of denken te moeten meedraaien in een wereld waar iedereen roept dat ze het druk hebben. Als je tegenwoordig ‘niets te doen hebt’ dan schijnt er iets niet met je te kloppen. Wij hebben het idee opgevat dat we de wereld om ons heen zo moeten reorganiseren dat ze in een agenda past. Het moet passen in onze letterlijke agenda en in ons figuurlijke levensagenda.
We willen alles perfect .Mensen zitten opgesloten in de gevangenis die zij voor zichzelf hebben gebouwd.

Op zich is het heel begrijpelijk dat wij alleen die dingen willen waarbij we ons lekker voelen en alles kwijt willen waarbij wij ons niet prettig voelen. We gaan er aan voorbij dat alles in de wereld bestaat uit polariteiten. Er kan alleen maar licht zijn als er ook donker is. Tegenover geboorte staat altijd de dood.
Het hele leven is opgebouwd uit minigeboorten en ministerven. Iedere keer als we denken het volmaakte gevonden te hebben ontstaan er weer nieuwe situaties.
Mensen zijn er meester in geworden om gebeurtenissen van elkaar te scheiden. Zij denken dat dingen gebeuren als een zelfstandig iets. Negatieve ervaringen echter, zijn net zoals positieve ervaringen slechts een kort moment van een stroom van gebeurtenissen in je leven.

“Er was eens een koning die een aantal wijze mannen de opdracht gaf een tekst te schrijven van hooguit vier woorden, die hij altijd bij zich kon dragen en kon gebruiken op dat tijdstip dat hij werkelijk in nood zou zitten. De tekst zou hem steun moeten geven. Het papiertje waarop de woorden geschreven zouden worden mocht maar erg klein zijn, zodat hij het strookje papier in zijn ring mee zou kunnen dragen.
Dagenlang waren de wijzen er mee bezig en peinsden zich suf. De bediende van de koning zag dit met lede ogen aan. Na 7 dagen ging hij naar zijn meester en zei: Ze komen niet erg ver met uw opdracht, volgens mij kunt u ze net zo goed wegsturen. De koning antwoordde: Als jij het dan zo goed weet, dan geef ik de opdracht aan jou. Binnen 15 min was de bediende terug met de oplossing, die hij op het strookje papier had geschreven. Zonder te kijken werd het briefje in de ring opgeborgen.
Niet lang daarna werd het koninkrijk bezet door een vreemde mogendheid. De koning werd gedwongen te vluchten. Gezeten op zijn paard snelde hij door de bossen, achterna gezeten door de bezetters. Uiteindelijk kwam hij bij een brede kloof waar hij onmogelijk overheen zou kunnen springen. Terug kon ook niet, want daar waren zijn achtervolgers.
Ineens herinnerde hij zich het briefje in zijn ring. Het briefje dat hem steun moest geven in moeilijke tijden. Op het briefje stonden inderdaad maar 4 woorden: OOK DIT GAAT VOORBIJ. “

Zo gaat dat ook in ons dagelijks leven en is inherent aan het leven zelf.
Een pottenbakker is in staat om vanuit een homp klei een prachtige schaal, vaas, pot, pan of deksel te maken. Dat kunnen we met ons eigen leven ook. Je kunt je persoonlijkheid vormen uit al die fragmenten van je bestaan.
Alles in je leven, alles in de natuur is onderhevig aan verandering. Niets blijft zo als het op dit moment is.

Sommige mensen proberen krampachtig het doel te bereiken dat zij voor ogen hebben. Zij zijn gefixeerd op hun doel. Zodra er fixatie optreedt, verdwijnt doorgaans al het andere uit je waarnemingsvermogen. Daarmee verliezen zij hun vrijheid, vaak zonder dat zij het beseffen.
Als het doel dan uiteindelijk niet wordt gehaald of de agenda die wij hebben gemaakt in een ander ritme verloopt dan raken wij uit balans. We worden depressief, verdrietig, geïrriteerd en meer van dat al.

Wij hebben het allemaal maar druk met ons eigen ikje. Wij gaan voor goed, beter, best. We overladen onszelf met stimuli en begrijpen niet dat wij daardoor afstompen. Afgestompte zintuigen vragen steeds om meer, tot dat wij bijna niets meer voelen.

Een hoop mensen verbruikt al hun energie om doelstellingen te halen, die onhaalbaar zijn. Zij forceren zich en zetten alles op alles. Deze mensen zijn de rest van hun leven bezig zich een vierkante cirkel voor te stellen.

Als zij blijven kijken, zoals zij altijd hebben gekeken.
Blijven denken, zoals zij altijd hebben gedacht.
Blijven geloven, zoals zij altijd hebben geloofd.
Blijven doen, zoals zij altijd hebben gedaan.
Blijft hen overkomen wat hen altijd overkomt.

Zoals ik al eerder zei creëren veel mensen hun eigen gevangenis. Op consult vragen ze dan aan mij of ik hen de sleutel wil geven. Toch weten zij allen zelf waar die sleutel is, ze moeten er alleen maar aan herinnerd worden.

Deel dit artikel op..
Dit bericht is geplaatst in Artikelen W met de tags , . Bookmark de permalink.