Psychische problemen veroorzaken talloze klachten

Negen op de 10 zieken lichamelijk in orde (Telegraaf dd. 14 december 2004)

Dit is de kop van een artikel in de Telegraaf van dinsdag 14 december 2004.
In het artikel is te lezen dat artsen bij 90% van de patiënten die zij in hun praktijk zien geen lichamelijke oorzaak voor de kwaal kunnen ontdekken.
Toch stijgt het ziekteverzuim en hebben duizenden mensen niet verklaarbare pijnklachten of andere ‘vage’klachten.
Geconcludeerd wordt dat al die mensen echt niet allemaal aanstellers zijn.

Opvallend is de opmerking van huisarts Jaap Brienen, verbonden aan het Instituut voor Huisartsgeneeskunde aan de Erasmus universiteit te Rotterdam. Hij stelt dat patiënten vaak onnodig worden behandeld en vervolgt met: “We moeten wel, voor veel mensen is het niet acceptabel dat hun klachten vanzelf wel overgaan”. Er zijn zelfs artsen die hun patiënten instrueren wat zij tegen de bedrijfsarts moeten zeggen om langer thuis te kunnen blijven.
Volgens Arbo-arts De Wit, aldus het artikel, moet een arts meer aandacht aan de lichamelijke klachten schenken. Op deze manier erkent hij de klachten en kan hij de patiënt geruststellen. Hij geeft aan dat het zinvol is om tijdens het spreekuur niet de oorzaken maar juist de gevolgen van de klachten te bespreken. Hiermee omzeilt de arts de valkuil dat de werknemer denkt dat zijn werk alleen maar hervat kan worden als de oorzaak van zijn klachten gevonden wordt.

Nu heb ik dit krantenartikel een aantal malen aandachtig doorgelezen en als de woorden niet uit hun context zijn gehaald waarin ze gezegd zijn en ik ze niet verkeerd begrijp, dan kan ik alleen maar concluderen dat ik zelden zo’n vreemde stelling heb gelezen.

Ik stel mij dat als volgt voor:
Een zieke werknemer komt bij zijn arts met bijvoorbeeld ernstige rugpijn. De arts neemt de klachten serieus en verwijst door om foto’s te laten maken, bloedafname volgt en noem maar op. Nadat alle mogelijke oorzaken van de klacht zijn onderzocht, wordt geconcludeerd dat er geen oorzaak is voor de rugklachten. Deze meneer krijgt pijnstillers. Van de pijnstillers echter krijgt deze meneer maagklachten. Er wordt een recept uitgeschreven tegen de maagklachten. Ten gevolge van deze maagzuurremmer ontstaat obstipatie. Een middel als bijvoorbeeld metamusil wordt voorgeschreven. De man voelt zich nog steeds niet ok en ontwikkelt een maagzweer, waarvoor hij een middel als cimetidine krijgt. (dit als voorbeeld).
Van cimetidine raakt hij ietwat in de war en is duizelig( kan een bijverschijnsel zijn van cimetidine) en kan heel moeilijk slapen. Hij krijgt van de arts een slaapmiddel.
Vervolgens zit zijn tijd erop en moet hij bij de Arbo arts komen.
Deze vraagt aan hem wat de klachten zijn, beoordeelt de rapporten en zegt dan tegen deze man, die ook liever had blijven werken: Weet u wel wat de gevolgen zijn van uw ziek zijn? De oorzaak is niet zo belangrijk dan gaat u alleen maar denken dat u niet meer aan het werk kunt.
Deze man komt nog beroerder thuis dan dat hij wegging en wordt steeds zieker.

Een ander scenario zou kunnen zijn:

Een man komt met ernstige rugklachten bij zijn huisarts. Deze laat hem helemaal onderzoeken, maar er is geen lichamelijke oorzaak voor zijn klacht. Dan vraagt de huisarts hem naar zijn mentaal-emotioneel welzijn en daar zou best eens een verhaal uit kunnen rollen.
De arts gaat een gesprek met hem aan en zegt dan: Ik kan u natuurlijk pijnstillers geven, maar de bijwerkingen van dat middel zijn…….. Neemt u eens even de tijd om e.a. op een rijtje te zetten en als u na 2 weken nog steeds last heeft moet u terugkomen. Na 2 weken komt deze meneer terug en heeft nog steeds last (of niet natuurlijk) Dan heeft de huisarts weer een goed gesprek met hem of als dat niet kan door tijdsgebrek wordt deze meneer doorverwezen naar iemand die hem verder kan helpen met de OORZAAK van zijn klacht(en).
Dat kan een klassiek homeopaat zijn, een psycholoog, een osteopaat of iemand anders.

Eerlijk gezegd denk ik dat dit laatste scenario een meer menselijke benadering is en veel meer oplevert dan scenario 1. Uiteindelijk zal deze meneer ook nog eens geen bijwerkingen op medicatie vertonen.
Wat hebben we eraan om symptomen te onderdrukken, als de symptomen verdwijnen als we de oorzaak aanpakken.
Wat heeft iemand aan een maagzuurremmer als de toename van zijn maagzuur gelegen is aan ergernis omtrent de situatie waarin iemand verkeert ? Kunnen we deze man of vrouw dan niet beter leren anders met de situatie om te gaan? En hem of haar natuurlijke medicatie te geven om een ontstaan proces in het lichaam te keren?

We leven in een tijd waarin iemand niet meer ziek kan en mag worden omdat zij dan niet meer deel kunnen nemen aan het arbeidsproces met alle gevolgen van dien. Wordt het niet eens tijd om te kijken waarom zoveel mensen zich ziek voelen terwijl er geen lichamelijke oorzaak wordt gevonden? Zijn wij vergeten dat lichaam en geest één is?
Zijn wij ook vergeten dat er processen zijn die niet meetbaar zijn met onze huidige moderne techniek maar wel degelijk bestaan of bestaan ze gewoonweg niet omdat wij niet in staat zijn ze wetenschappelijk te bewijzen.

Ik vind het dieptreurig dat een arts, zijn zieke medemens gaat wijzen op de gevolgen van zijn ziek zijn in plaats van hem te helpen de oorzaak van zijn klachten op te sporen.

Kun je mensen alleen maar helpen door reguliere medicatie voor te schrijven ? of kan je ze ook helpen en geruststellen door ze te vertellen wat de waarschijnlijke oorzaak van hun klachten is en daarmee aan de slag gaan.

De laatste jaren is er een zeer sterke toename te zien in het voorschrijven van antidepressiva, kalmeringsmiddelen en slaapmedicatie. Dit kan alleen maar een tussenoplossing zijn als het echt niet anders kan.
Er zijn niet zo heel veel mensen die er stil bij staan dat vrijwel alle antidepressiva giftig zijn en dat het echt de oorzaak van je depressief zijn niet oplost. Het stoppen of afbouwen van deze laatstgenoemde middelen kan een crime zijn, waardoor je al snel geneigd bent ze maar weer in te nemen. Het is veel verstandiger er voor te zorgen dat je deze middelen niet nodig hebt, door op tijd in te grijpen. Dit bereik je mijns inziens niet door mensen die lichamelijke klachten hebben tgv psychische problemen te vertellen wat de gevolgen zijn van hun ziek zijn.

Casus

Een vrouw komt op consult met de navolgende klachten.

In zo’n geval doet de klassiek homeopaat er verstandig aan terug te gaan naar de periode voor het medicijngebruik en goed te kijken naar welke klachten veroorzaakt worden door de reguliere medicatie en welke bij de oorspronkelijke constitutie horen. Een tijdlijn te maken van wanneer wat ontstond, zodat de opbouw van de klachten goed gevolgd kan worden.

Het suiker gehalte in het bloed van deze vrouw is verhoogd, de bloeddruk is verhoogd en haar cholesterol is wat aan de hoge kant. Hiervoor krijgt zij (nog) geen medicatie.

Pas na 3 consulten is geheel duidelijk hoe één en ander in elkaar steekt.
Als kind heeft zij een heel vervelende jeugd gehad. Toen al traden er benauwdheids klachten op. Waarschijnlijk maar dat is niet zeker waren dit geen klachten die direct terug te voeren waren op longpathologie maar op hyperventilatie. Later gevolgd door hooikoorts en nog veel later door niet seizoensgebonden allergieën. Na haar scheiding een aantal jaren geleden zijn alle andere klachten ontstaan. Op grond van het hele verhaal wordt een homeopatisch middel voorgeschreven. Deze mevrouw komt 1x in de twee weken op consult ipv zoals dat meestal gaat eens in de 6 tot 8 weken. Er volgen heel veel gesprekken, waarbij niet altijd een middel wordt mee gegeven. Als deze mevrouw zich sterk genoeg voelt wordt er contact gezocht met de huisarts om te overleggen over afbouw van bepaalde medicatie. Deze kan zich vinden in het verhaal van de homeopate, staat ook open voor homeopathie en geeft zijn medewerking.
Het afbouwen gaat voorspoedig. Ondanks het afbouwen gaat zij veel beter slapen, gaat dromen en wordt positiever. Haar bloeddruk gaat omlaag, haar cholesterol gaat omlaag, haar suiker gaat omlaag en zij verliest gewicht.

Inmiddels zijn wij ruim 4 jaar verder en gebruikt deze mevrouw alleen nog maar Fosamax omdat haar specialist eist dat zij dit blijft gebruiken. Zij heeft weer controle over haar eigen leven en staat ook weer midden in het leven. Soms heeft zij last van een laag HB dat is nog niet opgelost, maar dan gebruikt zij een kruidenpreparaat en stijgt haar HB.

Het is voor deze mevrouw een ware worsteling geweest om eruit te komen, maar het is wel gelukt.

Had haar toenmalige huisarts beter opgelet en haar de juiste zorg geboden of zelf of door haar door te sturen dan was het misschien niet zo ver gekomen.

Als iets tegenzit of ze heeft ergens last van dan belt zij de huisarts of de homeopate. Maar dit is zelden nog nodig.

Aantal consulten: 42
Behandelduur: 4 jaar en 4 maanden
Aantal middelen: 6

Praten over de gevolgen van haar ziekte? Deze waren haar wel duidelijk. Pas nadat de oorzaak was aangepakt en deze mevrouw mentaal/emotioneel weer op de rails stond
kon zij het leven weer oppakken en ook weer aan. Inmiddels neemt zij weer deel aan het arbeidsproces.

Dit is geen af en toe eens voorkomende situatie. Steeds meer klassiek homeopaten krijgen mensen te behandelen die er zo aan toe zijn.
In dit geval was er een nieuwe huisarts die mee wilde denken en waar mee overlegd kon worden op gelijke basis. Ook mede dankzij hem, zijn inzet en interesse, is dit alles zo goed verlopen.