Tegenwoordig noemen wij een postnatale depressie (PND) een postpartum depressie(PPD). Deze depressie ontstaat na de bevalling, Op zich is deze depressie niet echt anders dan een andere depressie. Een postpartum depressie kan bij elke vrouw na de bevalling ontstaan. Over de oorzaak valt te twisten. Het is niet alleen maar een hormonaal probleem of een reactie op een bevalling het is een combinatie van factoren. Als u meer over depressies wilt weten kunt u ook op de website kijken bij het artikel depressies.
Bijna elke vrouw heeft na de bevalling een of meerdere dagen dat zij huilerig zijn,de zogenaamde ”baby-blues”.
Een PPD gaat verder en blijft, terwijl de baby-blues over gaat. Een PPD is meestal een endogene depressie die door allerlei factoren kan ontstaan. Het krijgen van een baby is immers een zeer grote verandering in je leven. Misschien wel een van de grootste veranderingen. Soms staat je hele relatie op zijn kop. Het lichaam ondergaat enorme veranderingen.De hormoonbalans verandert tijdens de zwangerschap, de aankomende bevalling en na de bevalling. Veel vrouwen gaan vrij snel na de bevalling weer aan het werk,waardoor er een dubbele belasting ontstaat; en zo kan het rijtje met nog een heleboel meer oorzaken aangevuld worden.
Als een vrouw na de bevalling in een depressie valt treedt grote onzekerheid op. Immers bepaalde verschijnselen worden maar al te makkelijk weg geredeneerd. Als je moe bent dan komt dat volgens de vrouw en haar omgeving doordat er gebroken nachten zijn en het zelf voeden van de baby. Als je je nerveus voelt en onzeker dan komt dat omdat je nog even moet wennen aan de veranderingen die zo’n kleintje met zich mee brengt. Als je je huilerig voelt dan komt dat door de hormonale disbalans. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Natuurlijk kan het zo zijn dat de hypofyse van slag is en niet meer in balans komt. Maar naar mijn mening is dit niet de enige oorzaak.
De postpartum depressie kan heel ver gaan. Tot aan zelfmoordgedachten aan toe. Veel vrouwen schamen zich over hun gevoelens ten opzichte van hun baby en/of over de gedachten over zichzelf. Het is ook allemaal zo dubbel en zo tegenstrijdig lijkt wel. Aan de ene kant behoor je gelukkig te zijn, maar je voelt je diep ongelukkig. De stemmingswisselingen kunnen enorm zijn.
Dat is verwarrend voor de vrouw zelf, maar ook voor de omgeving. Het is dus zaak om niet te lang te wachten met aangeven dat er iets niet klopt, zodat er snel kan worden ingegrepen, voordat het e.a. uit de hand gaat lopen.
Soms triggert de geboorte van een baby negatieve ervaringen uit het verleden van de vrouw zelf. Gebeurtenissen die zij heeft verdrongen komen naar boven. Ook deze kunnen een rol spelen bij het ontstaan van een PPD. In een enkel geval komt het dus voor dat trauma’s uit het verleden naar boven komen, de vrouw herinnert zich ineens dingen uit het verleden. Soms is de vrouw zich niet bewust dat haar verleden een rol speelt omdat ze zich niets herinnert. Het is opgeslagen in het onderbewustzijn.
Dat is de reden waarom een klassiek homeopaat altijd naar het heden en verleden kijkt. Niet alleen bij PPD maar in alle gevallen wordt gekeken naar de biografie van een patiënt.
Een PPD kan dus veel ingewikkelder zijn dan alleen maar een hormonale disbalans.
Casus
Een mevrouw is 6 maanden geleden bevallen van een prachtige dochter. Zowel de zwangerschap als ook de bevalling gaven geen problemen. Alles verliep voorspoedig.
Na de bevalling echter liep zij niet over van liefde voor haar dochtertje. Zelf zegt zij daarover:”ik dacht wat moet ik ermee?, het had net zo goed het kind van de buren kunnen zijn. Omdat mijn man niets anders deed dan over onze dochter praten en haar knuffelen, voelde ik mij jaloers worden. Ik was er toch ook nog? Voor de vorm deed ik hier aan mee, maar ik ging steeds minder voelen. Ik voel me net een toneelspeler. Het is alsof ons dochtertje het voelt, als zij huilt krijgt alleen mijn man haar stil. Ze gaat ook steeds meer huilen lijkt wel. Soms laat ik haar gewoon huilen en denk Stik maar, ik heb ook mijn rust nodig. Na 2 maanden liep de borstvoeding al terug en eigenlijk was ik daar wel blij om. Het ging mij steeds meer tegenstaan. De afgelopen maand ben ik mij er steeds bewuster van geworden dat het aan mij ligt. Het lijkt wel of ik niet kan houden van mijn kind en daar schrik ik enorm van. Ik slaap slecht, word steeds vermoeider, loop de hele dag chagrijnig te wezen, heb nergens meer zin in behalve in eten. In de zwangerschap kwam ik maar 6 kg aan, maar na de bevalling ben ik steeds maar dikker geworden. Kortgeleden hebben we een bijeenkomst gehad van alle vrouwen van zwangerschapsgymnastiek. Ik voelde me helemaal niet thuis bij al die stralende moeders.” Tot dan toe heeft deze mevrouw zich goed onder controle, daarna barst zij in huilen uit. Ze had het zich allemaal zo anders voorgesteld. Ze kan niets meer op een rijtje krijgen en wordt van de ene emotie in de andere gegooid. Haar man kan wat haar betreft ook de pot op zegt ze. Die ziet alleen maar de leuke dingen. Sex hoeft al helemaal niet meer. Ik kan het niet verdragen als hij me maar met een vinger aanraakt.
Na nog het e.a. te hebben uitgevraagd geeft de homeopate haar een middel mee. Na inname volgt de ene na de andere huilbui zich op. Daarna gaat het beter. Ze krijgt meer energie en begint af te vallen. 7 weken na inname is zij meer in balans. Af en toe valt zij even in een dip, maar zij herstelt zich steeds sneller. Na 12 weken wordt het middel herhaald en daarop blijft zij gestaag verbeteren. Haar menstruatie komt terug met als prettige bijkomstigheid dat zij daar geen last meer van heeft zoals dat in het verleden wel het geval was.
6 maanden na inname van het middel hoeft deze mevrouw niet meer terug te komen omdat alle klachten zijn verdwenen.
Behandelduur: 6 maanden
Aantal consulten: 4
Aantal middelen: 1 tweemaal ingenomen
