Vreemd is dat er steeds meer kinderen komen met chronische oorontstekingen.
Zowel mijn collega’s alsook ik constateren dit. Behalve oorontstekingen zien wij ook steeds meer allergieën bij relatief jonge kinderen. Aan dit laatste fenomeen zal ik einde van dit jaar aandacht besteden.
Oorontstekingen; wat zegt men hier regulier over? en hoe gaat dit nu op de klassiek homeopatische manier?
Publicatie: Medisch Contact Nr. 43 – 27 oktober 2006
Rubriek: MediSein
Bron(nen): 1718
Trommelvliesbuisjes zijn de belangrijkste risicofactor voor het ontwikkelen van chronische suppuratieve otitis media (CSOM). Dat blijkt uit onderzoek van de universiteiten van Utrecht en Nijmegen.
In het oktobernummer van Archives of Otolaryngology – Head & Neck Surgery beschrijven Erwin van der Veen c.s. een onderzoek bij kinderen van een tot twaalf jaar. Er waren 100 kinderen met CSOM (van wie 83 met een trommelvliesbuisje), 161 gezonde kinderen en 136 kinderen met trommelvliesbuisjes zonder CSOM.
Uit de casecontrolstudie blijkt dat een vroegere behandeling met trommelvliesbuisjes veruit de belangrijkste risicofactor is voor het ontstaan van chronische suppuratieve otitis media (odds ratio: 121). Andere risicofactoren zijn: meer dan drie hogeluchtweginfecties in het afgelopen halfjaar, ouders met een laag opleidingsniveau en het hebben van oudere broertjes of zusjes.
Voor kinderen die momenteel met trommelvliesbuisjes rondlopen, gelden als risicofactoren: meer dan drie episoden van otitis media in het afgelopen jaar, verblijf in een kinderdagverblijf en het hebben van oudere broertjes of zusjes.
Volgens de auteurs van het artikel moeten artsen ouders op de hoogte stellen van de risico’s als het plaatsen van trommelvliesbuisjes wordt overwogen.
Arch Otolaryngol Head Neck Surg 2006; 132: 1115-8
Behandeling oorontsteking peuter werkt averechts
De Volkskrant online, Ellen de Visser
Gepubliceerd op 01 juli 2009 02:00, bijgewerkt op 15:42
AMSTERDAM – Kinderen die op jonge leeftijd een oorontsteking krijgen en daarvoor worden behandeld met antibiotica, lopen een grote kans dat de ontsteking binnen tweeënhalf jaar terugkomt. Dat concluderen onderzoekers van het UMC Utrecht in een onderzoek dat vandaag in het British Medical Journal wordt gepubliceerd.
Acute oorontsteking is een van de meest voorkomende infecties bij jonge kinderen. Voor het Utrechtse onderzoek werden 168 kinderen met een acute oorontsteking behandeld met het antibioticum amoxycilline of met een placebo. Bij aanvang van het onderzoek waren ze een half tot twee jaar oud. In de tweeënhalf jaar daarna lieten de onderzoekers de ouders regelmatig een vragenlijst invullen over de gezondheid van hun kinderen.
Kinderen die met het antibioticum waren behandeld, hadden 20 procent meer kans op een nieuwe oorontsteking. In de groep die met antibiotica was behandeld, kwam de ontsteking bij 47 van de 75 kinderen (63 procent) terug; in de placebogroep bij 37 van de 86 kinderen (43 procent).
Onderzoeksleider Maroeska Rovers, epidemioloog aan het Julius Centrum van het UMC Utrecht, pleit voor terughoudend gebruik van antibiotica bij kinderen met oorontsteking. ‘We zijn in Nederland al redelijk voorzichtig maar het kan geen kwaad te wijzen op de nadelige effecten. Een groot deel van de infecties gaat vanzelf over. We hebben in eerder onderzoek laten zien dat niets doen of antibiotica geven twee dagen verschil in koorts oplevert.’
Rovers denkt dat de antibiotica mogelijk het immuunsysteem beïnvloeden waardoor kinderen vatbaarder worden voor nieuwe infecties. Gebruik van antibiotica heeft bovendien als nadeel dat het op de lange termijn tot resistentie kan leiden, waardoor toekomstige infecties moeilijker behandelbaar zijn.
Resistente bacteriestam door vaccin
Publicatie: Medisch Contact Nr. 43 – 26 oktober 2007
Rubriek: MediSein
Bron(nen): 1773
Sedert april 2006 is het 7-valent pneumokokkenconjugaatvaccin toegevoegd aan het Rijksvaccinatieprogramma in Nederland. Dit vaccin beschermt zuigelingen tegen pneumokokkenziekte door 7 vaccintypen. In de VS is het vaccin al zeven jaar beschikbaar. In de eerste jaren verminderde daardoor de incidentie van acute otitis media met 20 procent en nam de frequentie van persistente en terugkerende acute otitis media af met 24 procent. Dat melden Michael Pichichero en Janet Casey in JAMA van 17 oktober.
Zij ontdekten echter tevens dat zich inmiddels een bacteriestam (S. pneumoniae serotype 19A) heeft ontwikkeld die resistent is tegen alle door de FDA goedgekeurde antibiotica voor de bestrijding van oorinfecties. Ook het nieuwe vaccin biedt geen uitkomst. De onderzoekers stelden de resistente bacteriën vast bij negen kinderen. Vier kinderen werden beter na plaatsing van trommelvliesbuisjes, de vijf overigen knapten op na inname van het ‘reserve’-antibioticum levofloxacine (Tavanic). Pichichero en Casey kwalificeren hun vondst als ‘zorgelijk’.
Zij denken dat op termijn een uitgebreide versie van het pneumokokkenconjugaat vaccin noodzakelijk is; een 11-valent pneumokokkenconjugaat vaccin zit inmiddels in de pijplijn. Verder waarschuwen beide auteurs ervoor hun resultaten niet te lezen als een aanmoediging voor toenemend gebruik van levofloxacine. Dat kan rampzalig uitpakken, omdat het de functie van het antibioticum als een laatste wapen tegen resistente bacteriën in gevaar kan brengen.
JAMA 2007; 298: 1772-8
Homeopatisch werkt men met medicatie voorgeschreven op totaliteit. Dit wil zeggen op de klacht(en) in het nu en verleden, alle persoonsgebonden eigenschappen, familie ziektebiografie etc.
Als klassiek homeopaat ben je geïnteresseerd in het Waarom, de oorzaak van de klacht(en). Soms is dit puzzeltje snel gelegd, soms zijn er meerdere invalshoeken en moet er even gezocht worden.
Het probleem tijdens de toepassing van klassieke homeopathie is het ongeduld van de patiënt.
Klachten die al jaren bestaan en waarbij de patiënt ik weet niet hoeveel reguliere medicatie heeft ingenomen, moet van het ene op het andere moment verdwijnen op homeopathie.
Soms gaat het inderdaad zo snel, soms moet gezocht worden, soms blijkt dat er blokkades zijn die eerst moeten worden opgelost. Soms kun je niet gelijk naar de kern. Kortom er zijn allerlei redenen waarom iets dat al jaren bestaat niet binnen 2 maanden opgelost kan zijn. Als het goed is kunt U dat bespreken met uw behandelen homeopaat.
Casus 1
Een jongetje van 5 jaar oud heeft vanaf zijn 2e jaar frequente oorontstekingen. De oorontstekingen zijn afwisselend links en rechts. De ontsteking aan zijn rechter oor resulteert altijd in een loopoor. De uitvloeiing is dan dun en geel.
De oorontstekingen treden bijna altijd op i.c.m. een luchtweginfectie of een verkoudheid.
Behalve dat dit jongetje oorproblemen heeft is zijn eetlust ook niet al te best. ’s Ochtends gaat er sowieso al helemaal niets in. Dorst heeft hij wel. Zijn moeder verzucht, als hij niet wakker is omdat hij moet hoesten, dan is hij wel wakker vanwege de oorpijn of omdat zijn neus verstopt is en als dat ook niet zo is dan wordt hij wel wakker omdat hij dorst heeft.
Voor de rest is er angst voor het donker, regelmatig wil hij bij zijn ouders in bed slapen. Dat zou allemaal niet zo heel erg zijn, ware het niet dat zijn ouders geen oog dicht doen. “het is een echte draaikont,”verzucht zijn moeder.
Het is een levendig jochie, wat rusteloos. Overal voor in en bij tijd en wijle oost-indisch doof.
Is graag buiten met spelen.
Dit alles is een redelijk goed beeld voor een homeopatisch middel.
Het jongetje krijgt een nosode. Hierna krijgt hij aan beide kanten gelijktijdig een loopoor.. De oren lopen 2 maanden lang. Er lijkt geen eind aan te komen. Pijn is er niet. Zijn eetlust verbetert, zijn rusteloosheid neemt af, hij gaat beter slapen, is minder snel verkouden en als hij verkouden is ontstaat er geen hoest.
Het jongetje komt nog 2x terug, zonder dat er homeopatische medicatie nodig is. Oorontstekingen heeft hij niet meer gehad en ook luchtweginfecties heeft hij niet meer gehad.
Behandelduur: 61/2 maand
Aantal consulten: 3
Aantal middelen 1, eenmalig toegediend.
Casus 2
Een meisje van 8 jaar heeft sinds 1 jaar steeds last van haar linker oor. Dit alles tezamen met, naar het lijkt, voorhoofdsholte/bijholte-ontstekingen. Zij heeft inmiddels 4 anti-biotica kuren gehad zonder enig resultaat. De voorhoofdsholteontstekingen ontstaan ‘zomaar’aldus de moeder. Er gaat geen verkoudheid of wat dan ook aan vooraf.
Op het moment van het consult is de linker oorschelp knal rood, ook de hele gehoorgang is rood en vochtig. Bij elke poging tot slikken, ontstaat er een schietende pijn naar het linker oor. Zodra zij buiten in de wind loopt ontstaat er heftige oorpijn. Ook zwemles gaat niet meer, want na elke zwemles heeft zij last van haar oor. Oordopjes lukken ook niet, deze doen te zeer in het oor. Ze heeft reeds van alles regulier gehad zure oordruppels, a-b druppels, zalven, antibiotica kuren. Niets lijkt te helpen.
Ook heeft zij regelmatig buikpijn. Het voelt alsof er iets heel zwaars in mijn buik zit. Soms treden er krampen op. Het is allemaal begonnen met vermoeidheid. Ze kon de hele dag wel slapen. Daarna kwam het oor erbij en daarna de voorhoofds- en bijholte ontstekingen.
Op zich een heel duidelijk verhaal. Het verhaal van dit meisje is letterlijk terug te vinden in de homeopatische materia medica. Zij krijgt het middel opgelost gedurende 5 dagen 1x per dag.
Binnen 2 weken zijn haar klachten weg en tot op heden (oktober 2009) heeft zij geen last meer gehad van voorhoofdsholte/bijholteontstekingen, oorklachten of wat dan ook.
Sterker nog het hele huisgezin heeft met griep in bed gelegen, behalve dit meisje.
Behandelduur: 3 maanden
Aantal middelen: 1
Aantal consulten: 2 en 1 telefonisch als check up.
Casus 3
Een man van middelbare leeftijd komt op consult met maar 1 klacht. Zijn rechter oor doet al 3 maanden pijn. Het zit dicht, voelt verstopt, het ruist en suist , alsof je je bloedstroom door het oor voelt gaan. Alsof er iets voor je oor zit. Alsof je soms je eigen hartslag voelt in je oor. Hij heeft pijn diep in zijn oor. Soms treedt er plotselinge pijn op, zo van het ene op het andere moment.
Het oor voelt heet, is rood zowel van binnen als van buiten. Zodra er hard geluid is krimpt de man ineen van de pijn. Het claxoneren van een auto is ondraaglijk.Het rinkelen van bestek gaat hem door merg en been. Er zijn geen andere klachten.
Ik ben altijd heel gezond geweest, nooit wat gemankeerd zegt de man. Er is geen enkele verdere aanwijzing. Alleen meldt de man dat hij bang is voor honden.
Dit lijkt ‘kat in het bakkie’. Heel simpel op te lossen. Allemaal belladonna symptomen.
Deze meneer krijgt dan ook bell C200.
Het vervelende is echter dat er na 1 maand nog helemaal niets, maar dan ook niets is veranderd.
De homeopate geeft een bell C30 , om de dag 1 korrel.Gedurende 7 dagen. Na 1 maand is er niets veranderd.
Er wordt een ander middel gegeven, maar ook dat brengt geen verbetering. Het 4e middel volgt maar doet ook helemaal niets.
Je zou er bijna dol van worden. Er wordt besloten het eerste consult ver uit te diepen. Als de homeopate nog bezig is e.e.a. uit te zoeken in de dagen na het consult belt de man. Hij is ziek geworden. Hij heeft diarree, pijn in de rug , steken aan de linkerzijde van de borst, vreselijke pijn in zijn nek aan de basis van de schedel en wat al niet meer.
Het middel wat hij nodig heeft is duidelijk. Dit middel draagt ook de oorsymptomen in zich, hetzij gedeeltelijk.
Het middel wordt gegeven en na 2 weken zijn alle klachten weg.
Zo leidde een ‘acute’ziekte de homeopate naar het juiste middel.
Behandelduur: 11 maanden
Aantal consulten: 6
Aantal middelen: 5 waarvan bell in c200 en c30.
