Ik zit niet lekker in mijn vel.
Deze uitdrukking horen homeopaten maar al te vaak. Meestal is er sprake van vage klachten, die er de ene keer wel zijn en de andere keer niet. Mensen voelen zich moe en slepen zich door de dag heen.
Ze hebben het hele medische traject doorlopen, maar er is niets uitgekomen. Alles lijkt in orde, maar toch voelen zij zich niet lekker en fit.
Nu zijn er een aantal omstandigheden die inherent zijn aan het leven dat veel mensen leiden. In de eerste plaats heeft niemand meer tijd en klagen zij wat af.
Daarover is een leuk verhaaltje te vinden. Bron: C. Feldman en J. Kornfield, Met hart en Ziel:
Een aantal dieren kwamen bijeen en klaagden dat mensen ze altijd van alles afpakte. De koe zei somber:”Mensen pakken mij altijd mijn melk af”, Oh ja, zei de hen: “Wat dacht je dan van mijn eieren”. “Ze nemen mij mijn vlees”, klaagde het varken. De walvis zei verdrietig: “Ze jagen mij om mijn olie”, Een slak die ook aanwezig was hoorde het allemaal rustig aan en nam de tijd alvorens hij sprak: “Ik heb iets dat ze me beslist zouden afpakken als ze dat konden. Iets dat ze meer dan wat ook in de wereld wensen. Ik heb de tijd.”
En zo is het maar net. Natuurlijk is niet alles terug te voeren op jagen en jachten, maar het maakt wel deel uit van het leven van ontzettend veel mensen. Ze plannen wat af. Efficiency en presteren is bijna niet meer weg te denken uit ons moderne leven. Dat kan lang goed gaan, maar eens krijgen we de rekening gepresenteerd.
Mensen komen steeds meer van zichzelf en anderen af te staan en/of zijn ontevreden met wat zij hebben. Zij kijken naar die dingen die ze zouden willen en vaak niet naar de dingen die ze wel hebben. Ze raken gefrustreerd en worden moe. Misschien is het wel zo dat wij onredelijke eisen aan onszelf en onze omgeving stellen.
Het is erg moeilijk voor ons mensen, om niet steeds weer in dezelfde patronen terug te vallen.
Hoe komt dat dan? Hoe kan het dat wij geen blijvende verandering aan kunnen brengen in hetgeen wij eigenlijk helemaal niet als plezierig ervaren?
Dat komt omdat wij veel dingen niet los kunnen laten. Het is een lang en moeilijk proces om onze gedragingen en manier van kijken te veranderen. Dat gaat niet van de ene op de andere dag. Daarom denken wij dat het niet mogelijk is. Onze karakteristieke manier van naar de wereld en onszelf kijken is immers vertrouwd. Het loslaten van reactiepatronen, hoe fnuikend die ook mogen zijn, kan beangstigend zijn.
Ook zijn er voordelen verbonden aan het vasthouden aan klagen en een ontevreden gevoel. Wij wekken daarmee maar al te vaak sympathie en begrip van anderen op. Althans daar gaan wij vanuit. Het schept ook een bepaalde band. Lekker klagen over al die dingen die wij als onrechtvaardig beschouwen. Het klagen kan ook averechts werken, wij wekken er ergernis mee op bij anderen. Misschien gebeurt dat wel vaker dan dat u denkt.
Er is geen mens op de wereld die alleen maar voorspoed ervaart. Een leven zal bestaan uit ups en downs. Dat geeft ons de mogelijkheid om te groeien. Een probleemloos leven bestaat niet. Hoe beter wij dat feit accepteren en als behorend bij het leven beschouwen. Hoe beter wij met teleurstellingen om kunnen gaan.
Stel dat je enorm van zoete vruchten houdt en niet van zure. Uiteindelijk vind je een vrucht die hoofdzakelijk zoet is met een vleugje zuur. Dan geniet je toch van die vrucht. Je stopt niet met het eten van die vrucht omdat er een vleugje zuur in zit. Als je wilt blijven genieten dan zul je dat beetje zuur moeten accepteren. Je kunt immers het zoet niet van het zuur scheiden. Dit komt overeen met het leven. Zolang iemand op deze aardbodem rondwandelt zijn er leuke dingen in het leven, maar ook problemen.
Een probleem is dan ook niet HET probleem. Het probleem is hoe wij er mee omgaan.
In mijn praktijk probeer ik mensen anders naar zichzelf en omstandigheden te laten kijken.
Behalve mensen die het altijd extreem druk lijken te hebben, bestaat er ook nog een categorie mensen die zich snel vervelen.
Het ontbreken van uitdagingen kan een bron van onvrede zijn. Uitdagingen zijn ook nodig om jezelf verder te ontwikkelen en vooruit te komen.
Er dient echter een goede balans te zijn tussen uitdaging en ontspanning.
Om dit te kunnen toepassen is het kennen van jezelf, het inzicht hebben in jezelf van wezenlijk belang.
Wanneer wordt uitdaging voor jou stress? Misschien als je tegengewerkt wordt in je uitdaging door anderen en jijzelf denkt dat je gelijk hebt?
Je kunt je zelfbewustzijn vergroten door jezelf bewust te worden van je kwaliteiten. Dit zelfinzicht dient dan wel te worden gebaseerd op realiteit. Als je meent dat je gelijk hebt en denkt dat de beste en enige manier om een uitdaging te volbrengen jouw manier is, gooi je de deur dicht voor anderen en wil je niets weten van je mogelijke tekortkomingen. Daardoor stopt je ontwikkeling en je groei. Je staat niet meer open voor suggesties van anderen en kunt kritiek niet aan en juist dit is belangrijk om meer inzicht in jezelf te krijgen. Misschien is er wel degelijk sprake van onrealistische verwachtingen over jezelf en de uitdaging, maar als je dat niet wilt zien, dan zet je jezelf zwaar onder druk.
Teleurstelling met name in onszelf kan ook een van die factoren zijn, waardoor we ons niet lekker in ons vel voelen zitten. Deze teleurstelling ontstaat vaak doordat wij ons voortdurend vergelijken met anderen.
Ieder mens echter kan alleen zichzelf maar zijn en is niet en kan niet gelijk zijn aan een ander. Het is niet verstandig jezelf te meten aan een ander, daardoor ontstaat er onvrede en onrust. Om dit te symboliseren zal ik eindigen met een verhaaltje over onrust en onvrede.
Er was eens een vulkaan die er maar niet in slaagde tot rust te komen. Steeds ontdekte hij in de verte een vulkaan die hoger en mooier was dan hij. Die ontdekking brandde in zijn binnenste tot dat hij weer uitbarstte. Hij hoopte dat de uitstromende lava hem nog verhevener en mooier zou maken.
Maar eenmaal hoger geworden zag hij verder en ontdekte hij vulkanen die nog indrukwekkender waren dan hij. De vulkaan was moe, maar het verterende vuur in hem belette hem tot rust te komen.
Op een dag trok er een wijze langs de berg. De vulkaan hoorde hem enige woorden zeggen en deze drongen door tot in zijn hart. Sindsdien barstte hij niet meer uit. Op de tot rust gekomen vulkaan begonnen planten en bomen te groeien; dieren bouwden er hun nest en wandelaars zeiden tegen elkaar dat dit 1 van de mooiste bergen was die zij kenden.
In de diepte van de vulkaan liggen de woorden van de wijze nog verborgen: ‘vergelijk jezelf niet met anderen en je zult rust vinden’.
