In de klassieke homeopathie besteden we veel aandacht aan de psyche van de mens. Daaronder vallen ook de delusions. Een delusions is een waanidee. Met andere woorden een gevoel dat niet door feiten gestaafd kan worden. Als homeopaat probeer je te begrijpen wat de delusion van de patiënt is en wat dat over de patiënt zegt.
Om een delusion te begrijpen moeten we ook begrijpen wat ziekte is. Regulier gezien spreekt men van ziekte als iets in een lichaam niet goed functioneert, het is dus een soort diagnostisch etiket. Men heeft suikerziekte als de eilandjes van Langerhans niet goed werken. Het is niet meer dan logisch dat je dan zoekt naar een geneesmiddel dat die eilandjes gaat stimuleren of van buitenaf iets toedient om een tekort aan te vullen. Een homeopaat doet dit niet, hij/zij kijkt op een heel andere manier naar ziekte; een voorbeeld daarvan is bv kanker. Regulier stelt men dat men ziek is omdat men kanker heeft, een homeopaat zegt dat iemand ziek is en daardoor kanker ontwikkelt, dat is een hele andere benaderingswijze. Als je kijkt naar twee patiënten die diabetes hebben zullen beiden waarschijnlijk een toegenomen aandrang tot urine hebben, dorst, een stijgende bloedsuikerspiegel etc. Het is echter zeer onwaarschijnlijk dat beiden dezelfde levensbiografie hebben, dezelfde ethiologie, etc. Ook het verloop zal van patiënt tot patiënt verschillen. De één zal andere complicaties hebben dan de ander. Een homeopaat die voorschrijft op het aangedane deel, dus een specifiek middel wil vinden voor een bepaalde kwaal, beperkt zichzelf en zal vaak niet die resultaten behalen als de klassiek homeopaat die op zoek gaat naar de totaliteit.
Als klassiek homeopaat weet je dat ziekte geen lokale stoornis is, maar een aandoening van het geheel, het is dus een toestand van zijn. Over het algemeen is het zo dat de psychische gesteldheid van de zieke de doorslag geeft voor de keuze van het middel. (paragraaf 211 Organon). Men zou kunnen stellen dat de psychische en algehele gesteldheid haar oorsprong vindt in een situatie. Dat brengt ons dan vanzelf op het thema de delusions.
Sommige mensen reageren panisch op situaties, waarop een ander niet, nauwelijks of op een geheel andere manier reageert. In de homeopathie kennen wij het incidentele waanidee en het basis waanidee. Met incidenteel wordt bedoeld dat iemand tijdelijk iets verkeerd waarneemt, als voorbeeld sommige mensen worden panisch bij de gedachte dat hun auto het onderweg begeeft. Zij reageren als iemand die met de auto in de Sahara rijdt en in de middle of knowhere, stil komt te staan. Ze zijn dus veel banger dan eigenlijk nodig is. Dit incidentele waanidee berust echter op een heel andere delusion, namelijk het gevoel niet in staat te zijn om hiermee om te gaan en als we verder kijken zit hier vaak een gebrek aan zelfvertrouwen achter. De werkelijke delusion is dus het idee niet capabel genoeg te zijn. Het waanidee zal als een rode draad door iemands leven lopen en dat is waar de homeopaat naar kijkt. De basiswaan blijft immers hetzelfde en komt op verschillende manieren tot uitdrukking. Men ziet het terugkomen in iemands gevoelens, in iemands hobby’s, zelfs in zijn manier van spreken en in zijn dromen.
Als de homeopaat de basiswaan van een persoon begrijpt zal hij tot de kern van de zaak doordringen, beter passende middelen kunnen voorschrijven en op die manier de patiënt beter kunnen helpen.
