Het is schokkend te lezen dat 3 van de 4 artsen geen chemotherapie zou toepassen op zichzelf of familieleden indien de diagnose kanker zou zijn gesteld. Uit onderzoeken en enquêtes onder Amerikaanse oncologen komt naar voren dat 75% elke vorm van deze therapie zouden weigeren vanwege ondoeltreffendheid en de vernietigende effecten daarvan op het menselijk organisme.
Dit zeggen de artsen en onderzoekers erover:
“Het grootste deel van de kankerpatiënten in dit land overlijdt ten gevolge van chemotherapie, die tumoren in de borst, in het colon of in de longen niet wegneemt. Dit aspect is al ruim een decennium lang bekend en toch gebruiken artsen chemotherapie nog steeds ter bestrijding van deze tumoren.” (Allen Levin, MD, UCSF, “The Healing of Cancer”, Marcus Books, 1990).
“Als ik kanker zou krijgen, zou ik nooit gebruik maken van een bepaalde standaardbehandeling van die ziekte. Kankerpatiënten die uit de buurt van die centra blijven, hebben enige kans om het te redden.” (Prof. George Mathe, “Scientific Medicine Stymied”, Medicines Nouvelles – Parijs, 1989).
“Dr. Hardin Jones, docent aan de universiteit van Californië is, na vele decennia lang de statistieken met betrekking tot het overleven van kanker te hebben geanalyseerd, tot de volgende conclusie gekomen: […] wanneer de patiënten niet worden behandeld, wordt hun toestand niet slechter, of wordt deze zelfs beter.” De verontrustende conclusies van Dr. Jones zijn nooit weerlegd.” (Walter Last, “The Ecologist” vol 28, nr. 2, maart/april 1998).
Over dezelfde oncoloog schrijft Milly Schar-Manzoli: “In 1975 ging Hardin Jones naar het congres voor kankeronderzoek van de universiteit van Barkeley met schokkende stukken: een verslag van de resultaten van een door hem uitgevoerd onderzoek naar kanker dat 23 jaar had geduurd en dat in dat jaar was afgesloten. De resultaten …: de kankerpatiënten die hadden geweigerd de officiële behandeling te ondergaan, leefden gemiddeld nog twaalf en een half jaar, terwijl degenen die zich hadden onderworpen aan chirurgische ingrepen, chemotherapie en bestraling gemiddeld binnen slechts drie jaar waren overleden.” Kothari M. L. e Metha L. A. , Ist Krebs eine Krankheit?, Rowohlt 1979.
“Onze meest doeltreffende regimes zitten vol risico’s, bijwerkingen en praktische problemen. Nadat alle patiënten die wij hebben behandeld het gelag daarvoor hebben betaald, wordt slechts een zeer klein percentage van hen hiervoor beloond met een kortstondige periode van tumorregressie, die meestal gedeeltelijk is.”
(Edward G. Griffin, “World Without Cancer”, American Media Publications, 1996).
“Veel oncologen bevelen voor praktisch elk type tumor chemotherapie aan, met een vertrouwen dat niet wordt ontmoedigd door de vrijwel constante mislukkingen.” (Albert Braverman, MD, “Medical Oncology in the 90s”, Lancet 1991, vol 337, p. 901).
“Er is geen enkel bewijs dat chemotherapie in de overgrote meerderheid van de gevallen de levensverwachtingen verlengt. Dit is de grote leugen over deze behandeling, oftewel dat er een correlatie bestaat tussen het kleiner worden van de tumor en de verlenging van het leven van de patiënt.” (Philip Day, “Cancer: Why We’re Still Dying To Know The Truth”, Credence Publications, 2000).
Abel ontdekte dat het totale, wereldwijde aantal positieve resultaten als gevolg van chemotherapie schokkend was, omdat er eenvoudigweg nergens wetenschappelijke bewijzen beschikbaar waren voor het feit dat chemotherapie erin slaagt om “het leven van patiënten met de meest voorkomende typen organische kanker op noemenswaardige wijze te verlengen”. Abel benadrukte dat chemotherapie er zelden in slaagt om de levenskwaliteit te verbeteren en beschrijft haar als een wetenschappelijke kommer en kwel en stelt dat ten minste 80% van de chemotherapie die in de wereld wordt toegepast geen enkel nut heeft. Maar ook al bestaat er geen enkel wetenschappelijk bewijs dat chemotherapie werkt, noch de artsen, noch de patiënten zijn bereid om ervan af te zien. (Lancet, 10 augustus 1991).
Geen van de belangrijke media heeft dit uitgebreide onderzoek ooit geciteerd: het is volledig in de doofpot gestopt.” (Tim O’Shea “Chemioterapy – An unproven procedure”).
“Volgens de artsenverenigingen zijn de bekende en gevaarlijke bijwerkingen van de geneesmiddelen de op drie na belangrijkste doodsoorzaak, na hartinfarct, kanker en beroerte.”
(Journal of the American Medical Association, 15 april 1998).
http://www.curenaturalicancro.com/2-physicians-refuse-chemo.html
Er zijn diverse artikelen geschreven en boeken gepubliceerd over chemotherapie ter bestrijding van kanker. Als voorbeeld: Tim O’shea schreef: “Chemotherapy-An unproven procedure. Lynne Mc Taggart schreef “Wat je weten moet over kanker”, Dr. Giusepe Nacci schreef een artikel “het falen van chemotherapie’,
Regulier gaan wij tumoren te lijf door te verwijderen, te bestralen en met chemotherapie. Vaak wordt een combinatie van alle 3 gebruikt. Een tumor wordt gezien als de ziekte zelf. Blijkbaar vraagt niemand zich af waarom ons lichaam, ons immuunsysteem niet adequaat reageert en in wezen toestemming geeft om een tumor te laten ontstaan.
Kanker is niet de tumor, kanker betreft de hele constitutie. De tumor is slechts een uitingsvorm, een symptoom daarvan. De Franse onderzoeker Gaston Naessens toonde aan dat een tumor vanaf een bepaalde grootte een substantie aanmaakt dat verder inwerkt op het immuunsysteem. Deze stof zorgt ervoor dat het immuunsysteem wordt gehinderd om actie te ondernemen. Als je er voor zorgt dat de tumor kleiner wordt/verwijderd dan wordt er geen of minder substantie aangemaakt waardoor het immuunsysteem actie kan ondernemen. We zien verbetering in de gezondheidstoestand van de patiënt.
Als we echter helemaal niets doen om de disbalans in het lichaam weg te halen ( de oorspronkelijke oorzaak van het ontstaan van de tumor als uitingsvorm) dan zal vroeger of later, meestal na 3 a 5 jaar er een nieuwe tumor ontstaan. Deze stelling kan ik onderschrijven.
Op Internet kunt U nog vinden het artikel het falen van de chemotherapie door Dr.Giuseppe Nacci.
In Het boek van Lynne Mc.Taggart wordt opgemerkt dat de allerbelangrijkste vraag aangaande chemotherapie nooit wordt gesteld namelijk of een patiënt zonder chemotherapie eerder aan kanker komt te overlijden dan een patiënt die chemokuren ondergaat. In Amerika heeft de fda bepaald dat nieuwe medicijnen tegen kanker snel op de markt mogen worden gebracht onder de voorwaarde dat wetenschappelijk is aangetoond dat ze verkleining van tumoren bewerkstelligen. De garantie dat de medicatie bijdraagt tot verlenging van de levensduur is niet vereist.
Behalve de toepassing van chemotherapie kennen we ook nog de bestralingen. Lynne Mc.Taggart meldt hierover: “Röntgenstraling is niet een wondermiddel. Vaak veroorzaken zij juist verspreiding van kankercellen in het lichaam of is het de oorzak van het ontstaan van kankercellen in gezonde cellen. Bij patiënten met borstkanker kan na bestraling kanker in het zachte weefsel ontstaan, bovendien brengt bestraling van borstkanker een relatief groot risico van longkanker met zich mee. “ Uit onderzoek van 31 patiënten die een radiotherapeutische behandeling hebben ondergaan, blijkt dat 17 jaar later bij 19 van hen de diagnose longkanker is gesteld. In de meeste gevallen bevonden de longtumoren zich aan de kant van de bestraalde borst.
Lynne Mc Taggart meldt heel veel in haar boek. Persoonlijk vind ik het de moeite waard om het te lezen.
Dit artikel is niet bedoeld om mensen hoop te ontnemen of om zich af te wenden van de reguliere manier van de behandeling van kanker, maar wel om na te denken over de behandelingen ten aanzien van o.a kanker. Dit omdat men regulier altijd schermt met wetenschappelijk bewezen, dus waar, terwijl er therapieën worden toegepast die helemaal niet bewezen zijn. Dit is precies hetgeen zij de alternatief denkenden onder ons verwijten, terwijl zij zelf methoden toepassen die in het geheel niet wetenschappelijk bewezen zijn.
Mensen dienen vrij te zijn om eigen keuzes te maken aangaande de behandelmethoden. Zij dienen vrij te kunnen beschikken over allerhande medische informatie maar ook over alternatieven. Ook dienen zij naar waarheid geïnformeerd te worden, zodat zij een weloverwogen beslissing kunnen maken. Deze beslissing dient mijns inziens gerespecteerd te worden of er nu gekozen wordt voor een alternatieve of reguliere behandeling, danwel een combinatie daarvan.