Er is een verschil tussen overwerkt/overspannen zijn en burnout. Bij een burnout is men daadwerkelijk geheel opgebrand.
Tegenwoordig zijn er nog maar weinig mensen die zich geheel en al kunnen ontspannen. We worden overspoeld met informatie via allerlei kanalen. Op ons werk moeten we doorgaan.
Steeds weer zoeken we excuses om toch vooral niet te laten blijken dat we het niet meer redden.
Het begint allemaal heel sluipend. Er zijn wat vage klachtjes bijvoorbeeld hoofdpijn. Gaat wel weer over wordt gedacht, ik moet eens vroeg naar bed. Als je wat vaker hoofdpijn krijgt neem je wat meer pijnstillers. Je hebt het druk en je kan natuurlijk niet gemist worden op je werk. Je krijgt wat last van je maag. Dat komt natuurlijk omdat je weleens een pauze overslaat of het komt door die pijnstillers wordt dan gedacht. Een reguliere zuurbinder lost dat wel op.
Je bemerkt dat het concentratievermogen wat achteruit gaat, maar dat is logisch, het is ook zo druk. Als je nu eens wat werk mee naar huis neemt dan kan je het wat rustiger aan doen overdag. In plaats van 5 gaat iemand 6 of zelfs 7 dagen per week werken.
Je bent met duizend en één dingen bezig en het gaat een beetje door elkaar lopen in je hoofd.
Had ik nu wel of geen afspraak morgen? Heb ik die en die nu nog teruggebeld?
Je kunt je gedachten niet meer zo goed in de hand houden en daardoor slaap je minder goed.
Maar met die slaaptabletten gaat dat prima.
Je gebruikt nu inmiddels pijnstillers, zuurbinders en slaaptabletten. Maar ach nog even doorzetten en je hebt vakantie.
Alles maar dan ook alles wordt op een gegeven ogenblik gerationaliseerd. Ik heb hoofdpijn omdat ik een beetje te veel gedronken heb, ik heb last van mijn maag omdat ik teveel gerookt heb, ik slaap niet zo goed omdat …
Dan gaat het humeur veranderen; je wordt misschien prikkelbaarder. Thuis loopt het niet zo lekker. Je vrouw/man/kinderen “Wat zeuren die toch aan je hoofd”. ‘Zien ze dan niet dat je gewoon moe bent van het werk?’. Steeds vaker ga je op de bank liggen, te moe om ook nog maar iets te doen. Sporten doe je niet meer, ben je te moe voor!
Dan merk je dat je nerveus wordt, je bent steeds sneller uit balans. Er hoeft maar iets tegen te zitten, er hoeft maar iets te gebeuren en het is mis. Dan maar een kalmeringsmiddel.
Als de vakantie dan eenmaal daar is dan knap je er helemaal niet van op. Misschien word je zelfs wel ziek (verkouden, griep, keelklachten etc) en knap je niet meer op.
Dan maar een antibiotica kuur.
Inmiddels slik je pijnstillers, zuurremmers, slaaptabletten, kalmeringstabletten en daarbij komt de antibiotica kuur. Misschien later gevolgd door antidepressiva.
Iemand die erg hardleers is zal nog altijd ontkennen dat er echt iets mis is. Hij/zij ziet alles als een toevallige samenloop van omstandigheden. Het is allemaal lichamelijk.
Zo blijft iemand doorgaan tot dat hij/zij werkelijk helemaal in elkaar klapt en niets meer kan.
Nu wordt het verschijnsel burnout altijd gelegd bij mannen/vrouwen die buiten de deur werken, maar ook mannen/vrouwen die thuis blijven en het huishouden doen, voor de kinderen zorgen etc. kunnen burnout raken.
Belangrijk is om vroegtijdig in te grijpen en je instelling te wijzigen. Zijn er problemen met de kinderen, waardoor je doorgedraaid raakt zoek dan hulp voor jezelf en je kinderen en wacht daar niet te lang mee.
Er zijn een aantal verschijnselen waaraan je kunt merken dat het de verkeerde kant op gaat.
Enkele daarvan zijn: Minder geconcentreerd zijn, vergeetachtig worden, prikkelbaar, je helemaal leeg voelen na een dag, moeilijk slapen, lichamelijke klachten krijgen en daarvan niet of moeizaam herstellen, nergens meer zin in hebben, niet meer kunnen genieten, meer gaan drinken/roken etc.
In een vroeg stadium kan iemand ingrijpen voordat hij/zij in een vicieuze cirkel terecht komt. Enkele voorbeelden daarvan zijn: Minder perfectionistisch zijn, minder van jezelf moeten, nee durven zeggen, niet alles tegelijk willen doen (eerst het één dan het ander), luisteren naar je lichaam!, niet aan één stuk door werken maar regelmatig jezelf ontspannen en dingen op zijn beloop laten en vooral niet denken dat je onmisbaar bent op je werk.
Casus
Een vrouw van midden dertig komt met klachten als angstig in grote ruimten, (hyperventilatie), kramp/benauwdheid op de borst, hoofdpijn in het weekend, RSI, en opgezwollen voeten. Het begon allemaal met lichamelijke klachten maar nu is de fobie erbij gekomen. Ze gebruikt vochtafdrijvende tabletten, kalmeringsmiddelen en aspirine.
Als ze haar verhaal verteld blijven de ogen niet droog. Na de geboorte van haar eerste kind kreeg zij een postnatale depressie en eigenlijk is zij nooit meer de oude geworden. Na de geboorte van haar twee en derde kind was zij niet meer in staat buitenshuis te werken. Haar tweede kind heeft gedragsproblemen en is moeilijk hanteerbaar. ‘Stapelgek word ik er van’ zegt zij. Ik heb geen moment rust. Ben de hele dag bezig. Ik heb het gevoel alsof ik in een donkere wolk zit, ik zit gevangen in mijn eigen situatie. Ik zie geen uitweg meer. Haar man werkt vaak over, maar als hij er is neemt hij haar heel veel uit handen. Soms gaat zij dan naar bed om bij te slapen. Echt uitgerust wordt ze er niet van.
Op grond van het totaalbeeld krijgt zij een middel, daarop neemt haar vermoeidheid met zeker 50% toe. Zodra ze gaat zitten valt ze in slaap. Alle andere klachten blijven. Besloten wordt nog enige tijd af te wachten.
Na 5 weken verdwijnt haar hoofdpijn en haar RSI. De vermoeidheid is wat afgenomen. Besloten wordt gewoon af te wachten. Als er na enige tijd niets meer gebeurt, wordt hetzelfde middel herhaald. Weer neemt de vermoeidheid toe, voor de rest gebeurt er niets. Hetzelfde middel maar dan in een andere potentie. Haar opgezwollen voeten worden minder. Ze gebruikt nu geen vochtafdrijvers meer en geen aspirine.
Wat is gebleven is haar hyperventilatie/fobie.
Op advies van de homeopate wordt ook haar zoontje homeopathisch behandeld. Langzaam maar zeker komt er weer enige rust in het huisgezin.
Na 9 maanden krijgt de moeder een ander middel. Waarop sterk wordt gereageerd. Zodra ook dit middel in verschillende potenties niets meer doet, krijgt zij een derde middel waarna haar mentaal emotionele klachten verdwijnen. Haar zoontje zit veel beter in zijn vel en gaat nu ook 2 dagen in de week naar een oppas, de jongste gaat 1 dag in de week naar haar ouders. Deze dag reserveert zij voor zichzelf en doet dingen waar zij zin in heeft.
Nog twee maal doet zich een terugval voor, doch deze zijn niet van lange duur.
Behandelduur moeder: 21 maanden
aantal consulten: 13 waarvan 2 telefonisch
aantal middelen: 3
Behandelduur zoontje: inmiddels 10 maanden, behandeling is nog niet afgerond.
aantal consulten: 5
aantal middelen: 2
