Het zien van het geheel (overview)

Als ik vier mensen geblinddoekt een deel van een olifant laat aanraken, zal de eerste die de staart aanraakt misschien zeggen: ‘het is een touw”, de tweede die ik een poot laat aanraken zal misschien zeggen: ‘het is een zuil’, de derde die de slurf aanraakt: ‘het is een buis’, en de vierde die de zij van de olifant aanraakt: ‘het is een muur’. Als ik de blinddoek verwijder dan zullen ze alle vier zeggen ‘het is een olifant’. Dat komt omdat ze het geheel zien.

Veel mensen zijn tegenwoordig in verwarring omdat ze niet meer naar het geheel kijken. We verliezen ons in het te proberen creëren van zekerheden. Maar al te vaak gebeurt dit vanuit angst. We denken het voor elkaar te hebben als we een mooi huis hebben, financieel is ook alles ok, we hebben een baan, hebben auto’s en kunnen op vakantie. Maar hebben we het dan voor elkaar of maken we onszelf iets wijs. Op de e.a. manier zien we kans de vragen die het bestaan opwerpt te vermijden. We proberen met man en macht ons leven zo te regelen dat het ons een veilig gevoel geeft. We omringen ons met die dingen die ons dat gevoel geven en proberen ons te beschermen tegen al die dingen die dat niet doen of er afbreuk aan zouden kunnen doen. Dat is echter niet de realiteit.
Op deze manier leven lukt heel aardig tot dat er iets onhanteerbaars op ons pad komt.

Hoeveel mensen vragen zich af of ze wel zo leven als zij zouden willen leven en als ze dat al doen, hoeveel mensen blijven er van deze groep dan over die daadwerkelijk stappen ondernemen om het te veranderen ? En hoeveel mensen veranderen er dan echt? Meestal komt er niets van terecht en vervallen we weer in dezelfde routine en gewoonten en zijn we ons dat nauwelijks bewust. De meesten van ons hebben het druk, druk met het opbouwen van zekerheden en gaan voorbij aan het leven zelf en aan het feit dat er geen zekerheden bestaan. De enige zekerheid is dat je ooit komt te overlijden, maar waaraan, wanneer en hoe blijft onbekend.

In mijn praktijk groeit het aantal mensen met psychische klachten gestaag. Dat is ook niet verwonderlijk. Is het dan DE oplossing om te vluchten in drank, drugs of antidepressiva? Zal dat iets aan je situatie veranderen? Nee, je zult er alleen tijdelijk iets door kunnen ontvluchten. Hoeveel mensen houden de schijn op? Zo wel voor zichzelf als voor anderen? Een belangrijke vraag zou zijn waarom doen we dat?

Je kunt alleen veranderen als je bewust naar jezelf kijkt. Zo kun je onderscheiden wanneer je in gewoonten vervalt, zodat je je kunt afvragen waarom je dat dan doet? Het bewust worden van is een leerproces.
Als ik aan iemand vraag of hij voor mij tegelijkertijd zou willen dweilen, stoffen, afwassen, boodschappen doen, met de kinderen spelen en de muur behangen. Dan zal iedereen zeggen dat dat helemaal niet kan, misschien vraagt iemand zich wel af of ik wel helemaal goed bij mijn hoofd ben om dat überhaupt voor te stellen.
In ons hoofd echter doen we de hele dag niets anders en zijn ons dat helemaal niet bewust.
Door dit te doen word je moe, voel je je opgejaagd en merken we dingen vanuit onze omgeving niet of nauwelijks meer op. Je raakt in de war van de overvloed aan gedachten en daardoor raak je ook ongeconcentreerder. Het zou veel rust en ruimte geven om je maar met een ding tegelijk bezig te houden. Tevens is het ook een stuk gezonder en minder vermoeiend. Verwarring is op zich te vergelijken met een toestand waarin we gedeeltelijk blind lijken te zijn. Doordat je dingen niet goed (meer) ziet, worden deze vaker verkeerd geïnterpreteerd.

De in het donker in de tuin aan het was rek hangende spijkerbroek, wordt aangezien voor een paar benen. En je schrikt je een ongeluk. Pas als je verlichting aan doet, zie je dat het alleen maar een spijkerbroek is. Zou het mogelijk zijn dat deze vorm van verwarring ook je ervaring van het leven kleurt? Een verwarring die blind maakt voor wat er gebeurt? Terwijl het aan de andere kant een schijnwereld schept die de realiteit lijkt te zijn?

Je kunt uit een vormeloze hoop klei of uit een simpel stuk steen iets vormen dat mooi is om naar te kijken of een doel heeft om er iets mee te doen, als je maar goed oefent. Zo ook kun je leren jezelf te vormen uit de zich ronddraaiende klei van je bestaan.

Er zijn maar weinig mensen die beseffen dat er verwarring ontstaat doordat zij proberen een perfecte situatie te scheppen, met andere woorden eentje waarin je alles hebt wat je wilt en niet hebt wat je niet wilt. Dan heb je een onmogelijke taak op je genomen en wel eentje die bestaat uit het reorganiseren van de wereld om je heen zodat het in jouw agenda past.

Ik hoop dat een ieder eens zal beseffen dat dit geheel in strijd is met de werkelijkheid en alleen maar frustraties zal opleveren.
Je bent immers geen gefixeerd wezen maar een deel van het geheel van processen.

Mensen scheiden voor-en tegenspoed van elkaar. Dit terwijl ze maar al te vaak onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Zowel voor-als tegenspoed zijn slechts momenten in een stroom van gebeurtenissen in je leven.

In mijn eigen praktijk probeer ik mensen de rode draad van hun leven te laten ontdekken, waar lopen ze in vast, wat is hun valkuil. Pas als je je bewust wordt kun je iets al dan niet veranderen. Ik probeer ze het geheel te laten zien. De samenhang.
De wereld en ook de mens zelf staat altijd open voor mogelijkheden en veranderingen. Als je staat, heb je tegelijkertijd de mogelijkheid om te gaan zitten of liggen en als je zwijgt heb je ook altijd de mogelijkheid om te spreken. Het is een keuze die je maakt. Zo ook kun je kiezen hoe je met de problemen die op je pad komen om gaat.

Deel dit artikel op..
Dit bericht is geplaatst in Artikelen H. Bookmark de permalink.