Wat wordt bedoeld met onderdrukken van klachten?
Klassiek homeopaten hebben hier een uitgesproken mening over. Men onderdrukt indien men al dan niet met behulp van medicijnen, alleen symptomen weghaalt, zodat de oorzaak van de ziekte aanwezig blijft.
Als er iets in ons lichaam mis is dan komen wij dat te weten omdat wij symptomen gaan produceren. Dat kan gebeuren op het mentale vlak (men wordt bijvoorbeeld vergeetachtig, slaapproblemen), op het emotionele vlak (bijvoorbeeld. gedragsveranderingen) of op het lichamelijke vlak (hoofdpijn, buikpijn, maagpijn, gewrichtsklachten, huidklachten etc) of via een combinatie van bovenstaande vlakken.
Onder andere door reclameboodschappen wil men ons doen geloven dat maagklachten genezen door een of ander middel in te nemen. Vaak zien wij dan een jachtige situatie, waarbij iemand ineenkrimpt van de maagpijn, hij neemt iets in en de maagpijn verdwijnt zodat hij weer op dezelfde jachtige manier door kan gaan. Er wordt totaal aan voorbijgegaan dat ons lichaam ons door symptomen in de maag te produceren wil vertellen dat wij verkeerd bezig zijn. Vervolgens wordt daar niet naar geluisterd en onderdrukt men de klacht.
Een ander voorbeeld is die van een mevrouw die achter een volgestapeld bureau zit, grijs wegtrekt van de hoofdpijn, een pijnstiller inneemt en vooruit ze kan weer verder. Veel van deze acuut optredende klachten worden chronisch.
Veel mensen raken steeds verder van gezondheid af omdat er niet geluisterd wordt naar wat het lichaam ons probeert te vertellen. We onderdrukken liever dan dat we luisteren. Zijn we totaal gestresst of depressief, dan nemen we toch gewoon een pil die ervoor zorgt dat we ons plezieriger voelen. We moeten immers presteren en productief zijn. We mogen niet ziek worden.
Als iemand een enkele keer iets neemt om zich beter te voelen is daar niet echt iets op tegen. Een ander verhaal wordt het als men steeds frequenter iets in moet gaan nemen omdat men anders niet meer kan functioneren.
Een van de veiligste manieren die ons lichaam kan ontwikkelen om ons te vertellen dat er iets mis is zijn huidklachten. Heel vervelend, het is immers aan de buitenkant te zien.
Dus smeren we daar zalf op en het eczeem verdwijnt. Althans aan de buitenkant is niets meer te zien. Als een lichaam zich ‘goed gedraagt’ zal het na verloop van tijd wederom huidklachten ontwikkelen, die vervolgens weer onderdrukt worden. Zo kan dat eventueel een tijdje door gaan.
Op een gegeven ogenblik zal het lichaam het zat zijn en ons via andere klachten willen laten weten dat er echt iets mis is. Meestal gaat de verstoring dan naar een dieper niveau in plaats van huidklachten krijgt men bijvoorbeeld last van luchtwegproblemen of men heeft last van beiden. Als wij de oorzaak niet aanpakken maar ook deze klachten weer onderdrukken, gaat het lichaam wederom op zoek naar een andere uitingsmogelijkheid. Zo zal er naar homeopathische visie een steeds diepere pathologie ontstaan.
Het misverstand dat vaak ontstaat is de visie dat indien men onder homeopathische behandeling is voor eczeemklachten er tevens een hormoonzalf kan worden voorgeschreven voor de huid. Er wordt vanuit gegaan dat homeopathie van binnenuit werkt en de zalf van buitenaf zodat deze twee manieren van behandelen goed samengaan. Dat is niet zo.
Immers een lichaam uit zich op de veiligste manier (aan de buitenkant), die helaas nog al oncomfortabel voor de patiënt kan zijn. Het is niet de bedoeling om deze uitslag weer naar binnen te smeren. Hoe vervelend dat ook voor de persoon zelf kan zijn.
De homeopathische behandeling van huidklachten kan langdurig zijn. Het vergt heel wat doorzettingsvermogen, geduld en inzet van zowel de homeopaat als de patiënt. Als men dit op kan brengen dan zal een behandeling vaak worden afgesloten met zeer gunstig resultaat op elk niveau.
