Ziekte is niet iets van een lichaam alleen, het betreft de hele mens.
In de klassieke homeopathie (en de meeste andere alternatieve geneeswijze) wordt holistisch gedacht. Dat wil zeggen dat lichaam en geest 1 is en dat je het 1 niet van het ander kunt scheiden.
Iemand die last heeft van te veel maagzuur gaat naar de huisarts. Deze onderzoekt hem en geeft de patiënt een maagzuurremmer.
De patiënt heeft geen last meer van zijn maagzuur, maar is hij dan genezen?
Iemand die last heeft van migraineaanvallen gaat naar de huisarts en deze geeft hem een pijnstiller en soms zelfs hartmedicatie. De migraine wordt minder of verdwijnt, maar is deze patiënt dan genezen?
Als wij 1 van de voorbeelden aanhouden:
De patiënt met zijn maagzuur-klachten gaat naar de klassiek homeopaat. Deze zal vragen: Hoe lang heeft U deze klacht al? Daarna waarschijnlijk vervolgend met: Gebeurde er rond het ontstaan van deze klacht iets bijzonders in uw leven? Dan blijkt dat er rond de tijd van het ontstaan van de klacht iemand een functioneringsgesprek had, dat totaal buiten de realiteit was. De homeopaat zal dan vragen: Wat voor een gevoel had U over dit gesprek? Waarop de patiënt misschien wel antwoord: Ik was vreselijk kwaad.
Daarop zal de homeopaat misschien wel vragen, omdat hij de gezichtsuitdrukking van de patiënt heeft gezien: Was U kwaad of bent U kwaad? En wat heeft U daarna aan de situatie gedaan?
Vervolgens zal ook nagevraagd worden wat de patiënt zelf kan doen om de pijn aan de maag te verminderen: Drinkt hij melk?, gaat hij voorovergebogen zitten etc. en wanneer verergert het te veel aan maagzuur? Er wordt gevraagd of er ook nog andere klachten zijn, wat iemand normaal gesproken graag eet en wat juist niet, wat hij zoal in zijn leven heeft meegemaakt en hoe hij daarmee om is gegaan.
Op deze manier ontvouwd zich een verhaal en op grond van alles wat er wordt verteld en met name op de reacties die men heeft op gebeurtenissen wordt een middel gekozen.
Als de patiënt tgv het gesprek of de gesprekken tijdens een consult in combinatie met de homeopatische medicatie (s) zijn boosheid kan loslaten en er op een andere manier mee omgaat, verdwijnt zijn maagzuur probleem.
Zo is de oorzaak van het probleem aangepakt en niet alleen een symptoom bestreden.
Klassiek homeopaten krijgen vaak te maken met mensen die klachten hebben en alles hebben laten onderzoeken, maar er is niets te vinden. Allerlei technisch vernuft wordt ingezet, toch lijkt alles ok.
Een mens is echter geen machine, maar is in wisselwerking met zijn omgeving.
Is ziekte dan een symptoom of bestaat ziekte uit symptomen? Nee, voordat er symptomen ontstaan is men al ziek. De symptomen geven alleen maar aan, dat je lichaam/geest het nu niet meer aan kan.
Volgens mij is ziekte een proces van een uit balans geraakt mens. Het lichaam verwoord wat zich in de geest afspeelt.
In de klassieke homeopathie proberen we die balans te herstellen.
In deze maatschappij mag men ook niet meer ziek worden.
Kinderen ontwikkelen geen of weinig kinderziekten meer en wat ze wel krijgen wordt onmiddellijk onderdrukt door antibiotica en daar kan ons immuunsysteem helemaal niet tegen. Ze smeren of snuiven hormonen zonder dat het daadwerkelijk iets oplevert.
Kinderen blijven maar verkouden, pikken van alles op, maandenlang gaan ze door met hoesten en proesten.
Allergieën zijn in 50 jaar tijd toegenomen met factor 70. In mijn eigen praktijk zie ik dat ik langer bezig ben om kinderen weer op de been en gezond te krijgen.
Steeds minder mensen roken, toch neemt kanker toe. We gebruiken light producten en andere rotzooi en toch worden we steeds dikker.Steeds meer mensen gebruiken ‘genees’middelen en toch worden we steeds zieker.
Als we ziek zijn dan zijn er protocollen. Zijn we overspannen of hebben we een burn out dan moeten we op zijn minst na 3 weken beginnen met re-integreren. De binding met het werk moet blijven. Kinderen zitten ziek op school omdat ouders geen vrij willen of kunnen nemen.
Dat ons lichaam en onze geest zegt: ‘Geef me even de tijd’ is niet belangrijk.
Vanaf dat we geboren worden en zelfs al voor de geboorte moeten we voldoen aan allerlei statistieken. We moeten de lijn volgen qua ontwikkeling, we moeten presteren. We krijgen niet meer de tijd iets in ons eigen ontwikkelingstempo te doen.
Erasmus zei het in zijn tijd al: ‘dit is een wereld waarin mensen niet meer geboren worden, maar gemaakt’.
