Waarom ben ik zo ongelukkig? Deze vraag wordt mij regelmatig gesteld tijdens consulten. Het antwoord daarop is niet eenduidig, maar ik zou willen stellen dat de voornaamste reden van je ongelukkig voelen ligt in het niet overeenkomen van het verwachtingspatroon met de realiteit en/of een gebrek aan acceptatie.
Steeds weer komt terug dat mensen er vanuit gaan dat geluk iets is dat van buitenaf op je pad komt. Je bent gelukkig omdat je een fijne partner hebt, voldoende geld, leuke kinderen, een mooi huis, een goede gezondheid, een leuke baan met fijne collega’s en wat al niet meer. Wat men vergeet is dat deze factoren kunnen bijdragen aan je geluk, maar er niet de oorzaak van zijn. Ik ken diepongelukkige mensen bij wie al deze factoren deel uit maken van hun leven. Toch zijn zij niet gelukkig.
Daar tegenover staat dat ik mensen ken die veel van bovenstaande factoren niet in hun leven hebben, maar zich toch gelukkig voelen.
Wat is nu het verschil tussen deze mensen? Het verschil is hun instelling. Wij kennen allemaal het voorbeeld van het halfvolle of halflege glas. Het is maar hoe we het bekijken.
Daarbij gaan we er ook vanuit dat al onze behoeften bevredigd dienen te worden om gelukkig te kunnen zijn. Wij stellen grote eisen aan onszelf en anderen.
Voor de rest is er ook nog een categorie mensen die leeft naar het verwachtingspatroon van anderen en daardoor mee gaan in de keuzes van anderen en vergeten wat ze zelf willen en wie ze zijn. Zij creëren hun eigen gevangenis. Vaak zien zij waarin zij verstrikt zijn geraakt en valt het ze steeds zwaarder om aan de verwachtingen van anderen te voldoen maar durven niet te veranderen omdat zij bang zijn anderen te kwetsen en/of kwijt te raken. Daardoor leven zij niet hun eigen leven, maar het leven van die ander.
Een voorbeeld daarvan is onderstaande Casus.
Casus 1
Een mevrouw van tegen de 60 heeft een aantal zeer hinderlijke klachten. Heftige opvliegers dag en nacht. Eczeem aan de handpalmen met heftige jeuk. Al jaren een pijnlijke stijve nek en pijn aan handen en voeten.
“Ik ben dood moe. Ik slaap geen enkele nacht meer goed. Ik ben steeds wakker vanwege de hitte en het zweten. Ik drijf mijn bed uit”.
Zij komt uit een groot gezin en dat was aanpakken. Wij ouderen moesten voor de kleinere zorgen en wij allen hadden verschillende taken. Ik was de oudste van een gezin van 11 kinderen. Voor ik naar school ging en nadat ik uit school kwam had ik mijn verplichtingen. Als die waren gedaan dan mocht ik nog wel even naar buiten, maar vaak kwam het daar dan niet meer van.
Mijn moeder was ziekelijk en kon het allemaal niet aan. Ik had een lieve moeder en dus wilde ik haar graag ontlasten. Misschien ben ik wel nooit een kind geweest.
Nu nog doet zij van alles voor anderen. “Tja, ik kan toch moeilijk nee zeggen!” “Ik kan anderen toch niet laten stikken?” “Ik doe dit altijd, dus daar kan ik toch niet zomaar mee stoppen?”. “Ik wil graag de harmonie bewaren”. “Als ik het niet doe, dan doet niemand het”.
Dat zijn een aantal van haar uitspraken die zij tijdens het consult veelvuldig gebruikt. Met de nadruk op: “ik kan toch moeilijk nee zeggen”. Zij vertelt dat anderen gewend zijn van haar dat zij dingen doet. Zo past zij op kleinkinderen, doet vrijwilligers werk, doet de boodschappen voor een dochter en doet de was voor een andere dochter. “Tja, ze hebben het druk, dus help ik graag een handje”.
Op de vraag wat haar hobby’s zijn, volgt er een opsomming van zeker 8 hobby’s. Vervolgens geeft zij aan er helaas geen tijd voor te hebben, vanwege haar VERPLICHTINGEN.
Dat is het woord dat zij gebruikt, “verplichtingen”. Als wij dit verder uitdiepen volgt de uitspraak “Ja maar dat verwachten ze van mij, ik doet het al jaren, ik kan daar toch niet mee stoppen”
Er volgen nog vele gesprekken en een aantal homeopathische middelen.
Nu na 2 jaar leeft zij haar eigen leven, maakt haar eigen keuzes en heeft in overleg met haar kinderen en alle anderen waarvoor zij zo veel deed een goede balans gevonden. Zij hoeft al haar eigen behoeften niet meer in te leveren voor de behoeften van de anderen. Nog altijd doet zij dingen voor anderen, maar niet meer vanuit het gevoel dat verplicht te zijn.
Haar ‘opvliegers’ verdwenen als sneeuw voor de zon, toen zij besefte dat deze niet behoorden bij de overgang maar ontstonden ten gevolge van stress en na verloop van tijd verdwenen ook de andere klachten. Zij voelt zich tevreden en gelukkig
Aantal consulten: 11
Aantal middelen: 3
Behandelduur: ± 2 jaar
Zo zie je maar dat geluk kan ontstaan door er de innerlijke condities voor te scheppen.
