Wereldwijd constateren klassiek homeopaten dat mensen, maar ook dieren steeds zieker worden. Ons werk als klassiek homeopaat is in de meeste gevallen nog maar weinig te vergelijken met dat van grondlegger van de homeopathie, Samuel Hahnemann.
Wij zien op steeds jongere leeftijd een toename in auto-immuunziekten, kanker en vruchtbaarheidsproblemen.
Er is niet maar één factor aan te wijzen voor deze toenamen. Het is niet of, of, maar en, en.
We hebben te maken met vervuiling van onze aarde, met veelvuldige vaccinatie beginnend op zeer jonge leeftijd, met gedegenereerd voedsel, met een stressvol, jachtig leven en met steeds heftigere reguliere medicatie. Over dit laatste wil ik het met u gaan hebben.
Ik heb daar uitgepikt het gebruik van hormonen.
In 1990 werd er in Nottingham een conferentie gehouden, The Society of Homopaths Seventh International Conference. Daarin kwamen diverse onderwerpen aan de orde, waaronder ook het gebruik van hormonen. Melissa Assilem hield op deze conferentie een prachtige lezing, die ik graag voor een gedeelte in dit artikel zal verwerken.
Naarmate Melissa langer praktijk voerde vroeg zij zich steeds vaker af waarom er toch zoveel vrouwen waren met klachten rondom de menstruatie. Zij legde een relatie tussen het gebruik van de pil, hormonen in het algemeen en de klachten.
Ook bleek haar dat er onderzoeken waren die aantoonde dat er vreemde en zeldzame chromosoomafwijking waren in geaborteerde embryo’s waarbij vrouwen binnen 3 maanden na het stoppen van de pil zwanger waren geraakt. Zij verdiepte zich in het DES schandaal.
Misschien herinnert u het zich nog: DES (Diesthylstilbestrol) werd gegeven aan vrouwen die vroegtijdige miskramen kregen, premature geboorten, bloedingen tijdens de zwangerschap etc. Alhoewel na 10 jaar wel al duidelijk was dat DES dit niet kon voorkomen werd het middel nog jarenlang aan vrouwen met deze klachten gegeven. Inmiddels is al jaren bekend dat DES, de zogenaamde DES dochters opleverde. Deze hebben een sterk verhoogde kans op het ontwikkelen van vaginale kanker, borstkanker etc. Er zijn echter ook DES zonen waar maar weinig aandacht aan is geschonken. De afwijkingen die men bij de mannelijke nakomelingen kan zien zijn: abnormaal kleine testes, onvruchtbaarheid of verminderde vruchtbaarheid. Veertig procent van de DES zonen heeft een laag percentage zaadcellen en/of zaadcellen die abnormaal gevormd zijn. Hormonen kunnen dus van invloed zijn op ons erfelijk materiaal.
Ook de morning after pil wordt gemaakt van DES, netzoals het pilletje dat gegeven wordt/werd na de geboorte van een baby aan die vrouwen die geen borstvoeding willen geven, zodat de melk ‘opdroogt’.
Er zijn maar weinig vrouwen die er bij stilstaan wat de anticonceptie pil elke dag met haar lichaam doet. Het hele lichaam wordt constant maand in maand uit gemanipuleerd en voor de gek gehouden. Het hele patroon, de samenwerking tussen hypofyse, hypothalamus, eierstokken en baarmoeder wordt verbroken. Er is niets meer van een natuurlijk ritme te ontdekken. Het ritme wat zo eigen is aan een vrouw.
Een aspect van het vrouwzijn dat in onze cultuur het meest verborgen is, is de menstruatiecyclus. Dit aspect van het vrouwzijn wordt door velen elke maand weer beleefd als ellende. Deze beleving staat haaks op wat het vroeger voor een vrouw betekende. Toen zag men de menstruatiecyclus als een speciale verbinding met emoties en een wijsheid die inherent is aan de cycli van de natuur. Het houdt ons verbonden met het ritme van het leven.
Talloze verhalen zijn daarover te vinden.
In een tijd dat mensen nog respect hadden voor de natuur en nooit meer namen dan dat zij nodig hadden leefde er een jong meisje. Op een dag ontdekte zij dat op de plaats waar zij had gezeten een klein bloedvlekje lag. Het maakte haar bang en zij rende naar haar moeder.
‘Oh, zei haar moeder, ‘dat is niet iets om bang van te zijn, dat is een goed teken’. De ogen van de moeder straalde van vreugde. ‘Dit betekent dat je maankracht komt’. ‘Nu is het tijd dat je naar de oude wijze vrouw gaat en leert over vrouwen en de aardemagie’.
Samen gingen zij op weg naar de oude wijze vrouw. Deze begroette hen hartelijk en zonder een woord te wisselen wist zij.
De wijze vrouw gaf het meisje een stapeltje kussentjes en zei: ‘Neem één van deze kussentjes; als er nog meer bloed stroomt zal het kussentje dit opzuigen. Als het vol is, spoel je het uit in deze schaal met water uit het stroompje en daarna begiet je er de planten in de tuin mee.’
Het meisje schrok hiervan en zei: “Nog meer bloed, betekent dat dan dat ik ernstig gewond ben?”. ‘ Nee, zei de vrouw geruststellend, alle meisjes krijgen die vloed als ze vrouw geworden zijn. Het is een manier waarop moeder de natuur laat weten dat ze klaar zijn om te leren over de kracht van de vrouw die in hen stroomt. En elke maand komt die vloed terug om hen aan hun kracht te herinneren, voor het geval dat ze het zouden vergeten’.
Daarna vroeg de oude vrouw het meisje om enkele kruiden te plukken en beloofde haar later meer over die kracht te vertellen.
Toen het meisje klaar was met haar taak, zette de oude wijze vrouw thee van de kruiden en vertelde:”moeder natuur geeft haar kinderen veel geschenken, zodat ze het leven ten volle kunnen beleven. Als je die geschenken begrijpt en ervoor zorgt, zullen ze in kracht toenemen. Deze geschenken kunnen veel vormen aannemen, net zoals mensen veel vormen kunnen aannemen. Maar er is één geschenk waarvan de vorm dezelfde is voor alle vrouwen. Het geschenk is de vloed, die elke maand weer komt. Het vormt een toegang naar de grote rivier van gevoelens die heel het leven doorstroomt. Ze draagt je naar de diepe wateren van je emoties waar je de kracht zult ontvangen die hoort bij het vertrouwen op je hart, de kracht te weten wanneer je echt iets weet. Als een vrouw op het punt staat haar maandstonden binnen te gaan wordt ze heel gevoelig. Dat is de tijd waarin ze dingen het krachtigst voelt; de tijd dat haar vermogen het onzichtbare om haar heen te zien het scherpst is. Het is een gewijde tijd”.
Toen boog de oude wijze vrouw zich ver over naar het meisje en zei waarschuwend:”Zoals bij alle vormen van macht moet je er zorgvuldig en respectvol mee om gaan, anders kan het heel destructief worden.
Sommige vrouwen stoppen met het luisteren naar hun gevoelens. Ze gooien hun vermogen om het onzichtbare te zien weg en ze brengen de stem die van binnenin hen spreekt tot zwijgen.
‘Waarom doen ze dat”, vroeg het meisje. ‘omdat ze bang zijn om hun waarheid te spreken. Omdat anderen in hun omgeving dat misschien niet zo leuk vinden. Dan doen ze alsof er niets met ze aan de hand is, ook al is dat wel zo.
‘En dan, wat gebeurt er dan? “, vroeg het meisje. ‘Tijdens hun maandstonden, als ze het gevoeligst zijn voor de waarheid, kunnen ze niet meer tegen zichzelf liegen, en dan breekt de rivier van gevoelens die ze de hele maand hebben ingedamd, los in een stortvloed van gekwetstheid en woede. Een vrouw kan in deze toestand heel kwetsend zijn en de mensen in haar omgeving begrijpen dat niet. Ze begrijpen niet waarom deze vrouw zo’n ophef kan maken over zulke kleine dingen. Dat komt omdat ze niet weten dat deze vrouw haar waarheid zo lang heeft ingehouden. En de vrouw vergeet haar kracht van in de waarheid zijn. Ze denkt dat er iets mis is met haar en ze noemt haar geschenk een vloek.
Dat zijn de vrouwen die hun kracht vergeten.”
De oude wijze vrouw schonk nog een kopje thee in en vervolgde: “Als het jouw maantijd is, jouw krachttijd, dan moet je veel meer tijd besteden aan jezelf, aan je gevoelens en je gedachten. Als je te veel tijd aan anderen besteedt en te veel tijd besteedt aan de buitenwereld, dan word je wrokkig en knorrig. Dan krijg je buikkrampen of rugpijn.
“Waarom?” vroeg het meisje.” Omdat de moeder natuur je zegt naar binnen te gaan. Er is een tijd om bezig te zijn buiten jezelf en een tijd om stil te zijn en naar binnen te gaan”. Als je tegen de natuurlijke ritmen van de maan, de aarde en je lichaam vecht, dan kan dat heel onaangenaam en zelfs pijnlijk zijn”.
Het meisje knikte begrijpend. De wijze vrouw ging door en zei: “als je je maandstonden hebt, heb je meer slaap nodig. Het is heel belangrijk dat je dat weet. Daar moet je aandacht aan besteden. Ga nu maar slapen en droom. Dan zal ik morgen een lekker ontbijt voor je maken en dan kunnen we over je dromen praten.”
Dit is een heel oude vertelling, maar er zit heel veel waars in.
Als klassiek homeopaat besteed ik veel aandacht aan de menstruatiecyclus van de vrouw. Hoe voelt zij zich tijdens de menstruatie of in de periode van ovulatie naar menstruatie.Het zegt veel over de vrouw zelf.
Melissa Assilem zegt hierover:
Lang geleden was er een land waar vrouwen werden gerespecteerd. Waar de ‘vrouwenaangelegenheden’, vrouwenaangelegenheden waren. Ze voelden liefde en respect voor zichzelf en anderen. Tijdens hun vrouwenaangelegenheden waren ze op zichzelf. Ze hadden controle over hun eigen lichaam. Ze vierde hun maandelijkse bloedingen als een maanritueel en menstrueerde gezamenlijk. Het was een tijd van energie en creativiteit. Moeder aarde werd aanbeden. Ze was aarde gericht en gaf het leven. Deze ceremonies werden gevierd in een tapoo, hetgeen magie betekende. Wanneer bij een meisje zich de eerste menstruatie aankondigde werd dat gevierd en het meisje werd verwelkomd en ingewijd in de magie van het vrouw zijn. Ze voelde zich krachtig.
Dit wordt nog steeds gevierd bij die volkeren die hun connectie met de aarde en de maan niet zijn kwijt geraakt. Toen de eerste missionarissen kwamen beschouwden deze de separatie van de vrouwen van de mannen niet als magie maar als verbanning en werd het woord tapoo vertaald als taboe. Nog steeds is het zo dat als vrouwen samenleven (bv. Nonnen) zij hun menstruatiecyclus synchroniseren. Er is een soort energie tussen hen, die eigenlijk al lang vergeten is.
In lang vervlogen tijden waar het ritme van het leven werd gekoppeld aan de maan (maanstonden), en waar een meisje leerde dat de getijden van haar lichaam overeenkwamen met de twee grote maandelijkse hartslagen van de aarde namelijk de balans tussen volle maan en nieuwe maan en moeder aarde. Zag men de verbintenis tussen ovulatie en menstruatie en de regulatie van het planten en het oogsten alsook de bevruchting en de geboorte.
Gaandeweg veranderde deze wijsheden en werden mannen aangelegenheden. Mensen raakten geciviliseerd en raakte hun connectie met de aarde kwijt. Menstruatie werd als onrein en vies beschouwd. Pasgeboren kinderen werden ontdaan van het moederbloed en gedoopt. De arme vrouwen hielden vast aan moeder aarde en werden vroedvrouwen en genezers. Helaas werden zij vaak gezien als bezeten van de duivel en werden verbrand op de houtstapels. Zij werden heksen genoemd. 9 miljoen vrouwen werden er als heksen verbrand en met hen verdween er een hoop wijsheid.
Daarna noemde we deze aardse wijsheden oude wijven sprookjes. De toen ontstane ‘gezondheidszorg’ zorgde er wel voor dat ‘genezers’nooit meer zo machtig zouden worden als zij zelf waren. Het vrouwenlichaam verloor zijn bijzondere ritme en connectie met de aarde en de maan en werd eigendom van doktoren. Vrouwen zagen nu hun menstruatie als een vloek en niet meer als een geschenk.
In 1809 werden de eerste eileiders verwijderd en dat was het begin van de afnemende gezondheid van vrouwen.
Uiteindelijk werden de hormonen ontdekt. Wat een panacee van controle. Mannen reguleerden onze menstruatiecyclus. Deze anticonceptie blokkeerde compleet ons ingenieuze systeem van ritme en harmonie met de natuur. Inmiddels bestaat de a-c pil al meer dan 40 jaar. We hoeven niet bang te zijn voor een ongewenste zwangerschap. Het zorgt er immers voor dat we niet meer menstrueren. Er zijn gewoon geen geschikte eieren meer.
Nu vrouwen steeds meer problemen krijgen met zwanger raken lossen we dat weer op door meer hormonen. Onze toekomstige baby’s ontstaan door van buitenaf gereguleerde hormonen. We injecteren onze kinderen met hormonen nog voor ze het daglicht hebben gezien.
Waarom vraagt niemand zich af waarom er een toenemende onvruchtbaarheid bestaat.
Ook het ontstaan van kanker in het ‘reproductiesysteem’bij jonge vrouwen is alleen maar het eerste teken dat er iets goed mis is en valt in het niet bij wat er allemaal nog te gebeuren staat.
We laten vrouwen preventief hormonen slikken met het idee dat zij dan langzamer verouderen of om osteoporose te voorkomen (zie ook artikel Hormoonvervangingstherapie) . We geven hormonen aan dieren zodat zij lekker “bevleesd’raken, we proberen de vrouwelijke dieren zoals bijvoorbeeld kippen zo te manipuleren met hormonen zodat zij meer eieren geven, of geven het aan dieren zodat zij ons meer melk geven, er zitten hormonen in pesticiden waar we ons voedsel mee bespuiten, we slikken zelf hormonen in de vorm van de anticonceptiepil, corticosteroïden, die wij weer uitscheiden via onze urine en in ons drinkwater terechtkomen en die we er niet uit kunnen filteren. In sommige van de gevallen worden we van voor onze geboorte maar in ieder geval tot aan onze dood van buitenaf bestookt met hormonen. Het is een gedeelte van ons leven geworden en tevens het risico van de toekomst.
Casus
Een vrouw van 35 jaar probeert al vanaf haar 30ste zwanger te raken. Ze heeft inmiddels ook het IVF traject doorlopen, zonder resultaat. Ze heeft vanaf haar IVF frequente migraines en last van haar borsten. Haar menstruatiecyclus is zeer onregelmatig. Veel bloedverlies en erg veel pijn in buik en onderrug. Een aanleiding voor haar ongewilde kinderloosheid is er niet. Zowel bij haar man als haar zijn geen afwijkingen gevonden.
Ze heeft last van enorme stemmingswisselingen, erger na de IVF behandeling. Alle klachten beginnen zo ongeveer als zij moet ovuleren. Gezien haar enorme bloedverlies wordt echter in twijfel getrokken of zij wel ovuleert elke maand. Tijdens de hormoonbehandeling ontwikkelde zij cysten aan de eierstokken, hetgeen wel vaker wordt gezien. Ook heeft zij last van paniekaanvallen, erger na de IVF behandelingen.
Vroeger had zij last van vel schimmelinfecties. De laatste jaren niet meer.
Na de IVF behandelingen heeft zij last van opvliegers. Zij voelt zich heel erg moe.
Heel boos vertelt zij dat niemand haar heeft vertelt dat dit zou kunnen gebeuren na IVF behandelingen.
Voor het overige is er niets bijzonders te vertellen.
Op zich is dit een heel duidelijk beeld voor de homeopate. Zij geeft deze mevrouw een middel. Binnen 2 uur na inname krijgt deze mevrouw een enorme migraine aanval. Zo heftig heeft ze hem nog nooit gehad. Toch besluit de homeopate af te wachten. Zo plotseling als deze aanval begint, zo plotseling eindigt deze na een ½ dag ook weer.
Daarna gaat deze mevrouw heftig vloeien. Deze vloeiing houdt 2 weken aan. Daarna krijgt zij eczeem aan haar armen. Hetgeen een oude klacht van vroeger blijkt te zijn. 5 weken na het middel is deze mevrouw ziek. Hoge koorts en een algeheel gevoel van beroerd zijn. Na inname van het middel ontwikkelt zij het een na het ander. Soms heeft zij maar 3 uur last van een bepaalde klacht, waarna deze verdwijnt, soms wel 2 weken.
Zij belt de homeopate met de mededeling dat zij wilde dat zij nooit met homeopathie was begonnen. De homeopate legt haar uit wat er waarschijnlijk aan de hand is en er wordt besloten gewoon af te wachten. Na 10 weken is deze mevrouw opgeknapt en heeft zij veel meer energie. De homeopate doet niets en wacht af.
Maand na maand knapt deze mevrouw op. In deze tijd worden geen middelen gegeven. Na 9 maanden wordt het middel herhaald.
Na 1 jaar en maar 2 innamen van hetzelfde middel voelt deze mevrouw zich heel erg goed. Al haar klachten zijn verdwenen. Haar menstruatiecyclus is weer regelmatig geworden. Normaal bloedverlies, geen lichamelijke of mentaal-/emotionele klachten meer.
Precies 14 maanden na inname van het middel belt deze mevrouw dat zij zich niet goed voelt.
Misselijk en hoofdpijn. De homeopate adviseert een zwangerschapstest te doen en inderdaad deze mevrouw blijkt zwanger. Op 25 december 2003 is haar wens in vervulling gegaan en mocht zij een dochter in haar armen sluiten. Een mooi kerstcadeautje, zowel voor haar en haar man als voor de homeopate.
Aantal consulten: 4
Aantal middelen: 1, 2x gegeven.
Behandelduur: 12 maanden
