Paniekaanvallen

paniek-2In Nederland zijn alleen al zo’n 500.000 mensen die last hebben van paniekaanvallen. Men kan ze verdelen in paniekaanvallen veroorzaakt door een aanwijsbare oorzaak en aanvallen zonder dat er enige reden voor lijkt te bestaan. Dat iemand niet meer in een auto durft te rijden nadat hij/zij een ongeluk heeft meegemaakt is voor de meeste mensen wel te begrijpen. Men ziet immers oorzaak en gevolg. Moeilijker is het als er zo op het eerste gezicht geen oorzaak aan te wijzen is.

Meestal bouwen de aanvallen zich op. Het begint bijvoorbeeld als men in de trein zit. Ineens breekt het zweet iemand uit, er ontstaat het gevoel flauw te vallen, men wordt misselijk en degene die het overkomt, weet niet hoe snel hij/zij de trein weer moet verlaten. Dan ontstaat de angst dat het hen weer overkomt. De angst houdt de paniekaanvallen in stand. Op een zeker moment gaan de angsten met de daarmee gepaard gaande paniekaanvallen het totale leven beheersen. Van een sociaal leven is vaak geen sprake meer.
Vrienden, kennissen en ook de partner worden het op een gegeven ogenblik zat. Het isolement waarin deze mensen leven is heel groot, de wereld heel klein.

Het beste zou zijn om onmiddellijk hulp te zoeken, hoe eerder men hulp zoekt, hoe beter te behandelen.
Iedereen beleeft zijn angsten en paniekaanvallen op zijn eigen manier. Ieder heeft zijn eigen symptomen op zowel lichamelijk alsook op mentaal/emotioneel gebied.
Indien iemand hulp gaat zoeken en terecht komt in het reguliere circuit worden er al snel antidepressiva en/of andere middelen voorgeschreven. Een grote hoeveelheid van deze middelen werken verslavend en/of vertonen bijwerkingen. Zodra de persoon met paniekaanvallen te kennen geeft geen medicijnen te willen slikken vallen zij tussen de wal en het schip.

Dat klassiek homeopathische behandeling van deze klachten ook mogelijk is weten veel mensen niet. Nog altijd heerst er de opvatting dat homeopathie alleen kan helpen bij oppervlakkige aandoeningen en niets is minder waar. Soms zal de klassiek homeopaat adviseren om de behandeling te combineren met een andere vorm van therapie, maar dat is lang niet altijd het geval.

Veel mensen gaan pas naar een alternatieve genezer als er in het reguliere circuit niets meer voor ze gedaan kan worden en verwachten dan van de één op de andere dag bevrijd te zijn van hetgeen ze mankeren. Erg realistisch is dit niet. Hoewel er ook wonderen gebeuren. De navolgende casus is hier een voorbeeld van. Ik wil echter nogmaals benadrukken dat dit soort wonderen geen schering en inslag zijn en dat het vaak veel meer tijd kost om mensen met paniekaanvallen weer op de rails te krijgen en dat genezing veel ups en downs kent.

greenline3

Casus

paniek-1Een jonge vrouw van 29 jaar, werkzaam in de zorgsector krijgt voor het eerst een paniekaanval als zij op haar werk in de lift naar boven gaat. Zij gaat hyperventileren en valt daadwerkelijk flauw. Zij laat zich nauwkeurig onderzoeken, maar een aanwijsbare oorzaak is niet te vinden. Zij is volkomen gezond. Gedacht wordt aan overspannenheid tengevolge een te hoge werkdruk. Na een aantal weken gaat zij weer aan het werk. Alles lijkt goed te gaan tot dat zij hetzelfde meemaakt. Hevig geschrokken belt zij haar vriend die haar ophaalt en haar naar huis brengt. Als zij uiteindelijk weer aan de slag gaat merkt ze zelf dat ze allerlei smoesjes verzint om niet meer met de lift te hoeven gaan. Op een gegeven ogenblik krijgt zij een paniekaanval tijdens een gezellig etentje in een restaurant.
Ze moddert een aantal weken wat aan en bemerkt dat zij eigenlijk liever de deur niet meer uitgaat. Zij is bang dat het gebeurt als zij oversteekt of bij de supermarkt staat. Haar vriend toont alle begrip en neemt haar veel werk uit handen. Via de ziektewet komt zij thuis te zitten. Langzaam maar zeker wordt de vrouw steeds angstiger en steeds vaker moet haar vriend naar huis komen omdat zij in doodsangst naar hem opbelt. Inmiddels heeft zij kalmeringsmiddelen gekregen en dat lijkt wel wat te helpen. Zij merkt ook dat ze er steeds meer van nodig lijkt te hebben om enig resultaat te bespeuren. Zij gaat slechter slapen en raakt vermoeider. Ook haar vriend is wat minder geneigd om gelijk naar huis te komen en zijn werk zijn werk te laten. Na een jaar ontstaan er spanningen. Gelukkig treft zij een huisarts die alle tijd voor haar uittrekt en haar daadwerkelijk helpt. Op een gegeven ogenblik geeft de huisarts aan dat hij haar door wil verwijzen naar een hulpverlener. Zij gaat hierop in. Aanvankelijk is er geen sprake van enige medicalisatie behoudens de kalmeringstabletten. Als zij in een werkelijke depressie terechtkomt, is dat een ander verhaal en krijgt zij antidepressiva. De bijverschijnselen zijn voor haar niet acceptabel en via een vriendin komt zij bij een klassiek homeopaat terecht.
Na haar verhaal te hebben aangehoord schrijft zij een middel voor. Hierop wordt zij rustiger maar veel gebeurt er niet. Een ander middel wordt gekozen en hierop verbetert zij aanzienlijk maar valt steeds weer terug. Vervolgens wordt weer een ander middel geselecteerd en dan is er sprake van een aanhoudende verbetering. Op een gegeven ogenblik verandert het beeld en gekozen wordt voor een ander middel dat weinig doet. Een ander middel volgt met zeer goed resultaat.
Uiteindelijk geneest zij volkomen in een tijdsbestek van 14 maanden. Gaat eerst om de dag halve dagen werken, dan gewoon halve dagen en inmiddels werkt zij weer hele dagen.

Aantal consulten: 12
Aantal middelen: 5

Deel dit artikel op..
Dit bericht is geplaatst in Artikelen P met de tags , . Bookmark de permalink.