Het is vreemd te ervaren dat dit regelmatig de boodschap is die mensen aan mij geven. Soms wordt het anders verwoord, maar komt het op hetzelfde neer.
Mensen vinden vaak dat ze geleefd worden, dat ze aan van alles en nog wat willen/moeten voldoen. Ze willen ergens bijhoren, maar aan de andere kant willen ze authentiek zijn. Dat gaat wringen.
Zij beseffen niet dat hoe minder je aan het proberen bent iets te zijn, des te meer je bent zoals je bent.
Dat lijkt mij vooralsnog echt wel genoeg.
Ik vraag dan : Wie ben je dan nu en wie wil je dan worden? En waarom? , alsook “hoe denk je dat te bereiken”? en waarom ben je niet tevreden met wie je bent?”.
Onvrede is vanuit mijn beleving de grote valkuil van deze tijd. Vervolgens ontstaat er een hype aan allerlei stromingen die mensen aantrekt. Dit willen zij ook, zo willen zij ook leven. Mindfullness is daar 1 van. Mindfullness is niet nieuw maar heeft uit allerlei levensovertuigingen, zoals bijvoorbeeld het Boeddhisme, facetten gehaald en integreren deze facetten in het leven.
Waar veel mensen zich niet van bewust zijn is dat Mindfullness en/of Boeddhisme niet alleen gaat over onszelf , maar ook over de ander.
Steeds meer mensen voelen zich aangetrokken tot stromingen waar vanuit het hart geleefd wordt. Hier vinden we immers warmte,compassie, empathie en mededogen. Waaraan voorbij gegaan wordt is dat wat wij willen of denken, ook in overeenstemming dient te zijn met wat wij voelen en als dat niet klopt wij nog steeds onszelf niet zijn, maar onszelf dwingen iets te zijn wat wij niet zijn en dat kan ziekmakend zijn.
Een voorbeeld daarvan leest U in onderstaande casus.
Casus
Een mevrouw komt op consult. Klachten hoofdpijn, kortademigheid en gewrichtsproblemen.
Gaandeweg het consult geeft zij aan zich al jaren bezig te houden met Boeddhisme. Zij geeft aan een Boeddhistische levenshouding te hebben. Zij vertelt maar door. Haar reacties op gebeurtenissen zijn echter verre van Boeddhistisch te noemen.
Diverse familieleden wil zij nooit meer zien, haar vriendenkring is om allerlei redenen behoorlijk uitgedund. Ook met de collega’s op haar werk is het vaak hommeles.
Op grond van hetgeen er speelt krijgt zij een homeopatisch middel.
Na 8 weken komt zij terug. Haar hoofdpijn gaat veel beter, de rest is ongewijzigd.
Na het consult krijgt zij hetzelfde middel mee maar dan in LM.
Als zij voor het 3e consult terugkomt blijkt dat haar gezondheid zo is als in het 2e consult.
Heel voorzichtig wordt het gesprek aangegaan over de Boeddhistische levensovertuiging van deze mevrouw en het waarom daarvan.
Over het weten en willen, maar ook over het voelen en het kunnen toepassen vanuit een echte overtuiging. Over de werking van antagonisme in denken en voelen.
Ook het 4e consult gaat hierover.
Als zij terugkomt voor het 5e consult en de tijd heeft gehad e.e.a. te overdenken, zegt zij:”het klopt, ik wil graag op een boeddhistische manier denken, maar zeker ook voelen, ik wil het toepassen en ik kan dat niet”. Het past niet bij mij.”. “ Het klopt: Ik kan mensen helemaal niet vergeven”. “Ik haat mensen die mij wat aandoen”. “Ik zeg dat ik ze heb vergeven, maar dat is uiteindelijk helemaal niet zo”.”het vreet aan me”.
Zij krijgt een ander homeopatisch middel. Als zij terugkomt zegt zij: “ik heb heel veel gedroomd, over nu en vroeger”. “Ik heb gehuild en geschreeuwd, ik ben kwaad geweest.Ik heb elke emotie gehad die je maar kon bedenken”. “Daarna voelde ik rust of misschien wel berusting of acceptatie”.
Kort daarna kreeg zij een brief van haar zusters met o.a. het verzoek of er niet eens gepraat kon worden. Daarop is zij ingegaan. “Ik werd niet boos tijdens dat gesprek, ik heb gezegd hoe ik me heb gevoeld toentertijd, hoe eenzaam, in de steek gelaten en uiteindelijk boos ik me voelde. “Ik begreep mezelf, maar ook mijn zusters”. “Ik begrijp nu dat ik op mijn verdriet, boosheid gooide, omdat verdriet te heftig was”. “Omdat ik zo bij mijn gevoel bleef, ik niemand iets verweet, had dit zijn uitwerking op mijn zussen”.
Ze ervaart het als onbegrijpelijk dat zij niet boos is geworden, dat alle puzzelstukjes paste.
Zij slaapt nu rustiger, heeft geen hoofdpijn meer, haar gewrichten zijn nog gevoelig maar zij heeft geen echte pijn meer, de kortademigheid is verdwenen en haar energie is toegenomen.
Er volgden nog een aantal consulten, waarin geen homeopatische medicatie is verstrekt, maar waarin diepgaande gesprekken werden gevoerd. Uiteindelijk zijn al haar klachten verdwenen. Deze mevrouw ontwikkelde weer evenwicht tussen hoe het is en hoe het zou kunnen zijn en vond daarin haar weg.Zij past nu haar ontwikkelde levensovertuiging toe zoals het werkelijk bedoeld is. Zij denkt niet alleen zo, maar voelt het ook zo.
Aantal consulten: 12
Aantal middelen: 3
Behandelingsduur: 2 jaar
