Er zijn homeopathische middelen die voor verwarring kunnen zorgen. Lycopodium is daar één van.
Als men zo door de boeken heen bladert dan lezen wij als rode draad in de meeste boeken: Arrogant, dominant, hypocriet, faalangstig wat gecompenseerd wordt met opschepperij. Lycopodium is winderig, heeft gastro-intestinale klachten, in de meeste gevallen een man die binnen zijn huwelijk doorgaans impotent is, verergert tussen 16.00 en 20.00 uur en houdt van zoet. Nice outside, tyrant at home.
Dit is echt een vertekend beeld en zet veel beginnende homeopaten op het verkeerde been, zodat zij vaak geen Lycopodium voorschrijven, waarbij dat wel van toepassing is. Zij missen de andere beelden van Lycopodium en houden zich vast aan het stereotiepe beeld zoals dat hierboven is omschreven.
Naast o.a. Natrium muriaticum is Lycopodium één van de meest voorkomende middelen in de praktijk. Vanuit mijn ervaring heeft ongeveer 10 a 15 % van de mensen Lycopodium op enig tijdstip nodig. Zijn dit dan allemaal mensen zoals hierboven omschreven? Nee helemaal niet! Omdat er zoveel Lycopodium’s in de maatschappij rondwandelen, vindt men binnen het karakteristieke Lycopodium-beeld erg veel verschillende Lycopodium typen.
Enkele daarvan worden in dit artikel omschreven.
Het kind dat evalueert naar Lycopodium pathologie:
Een mogelijk scenario: 1 van de ouders en dan over het algemeen de vader, ondermijnt het zelfvertrouwen van zijn kind. Hij bekritiseert doorlopend zijn kind en vertelt het kind hoe geweldig hij wel niet was als kind. “Vroeger, toen ik dezelfde leeftijd had als jij, had ik altijd goede cijfers voor rekenen”.
Vaak gaan de opmerkingen richting kind over de geweldige prestaties die de vader vroeger behaalde, hoe goed hij scoorde bij het andere geslacht enzovoort.
Daardoor gaat het kind zich steeds onzekerder voelen. Uiteindelijk wordt het faalangstig en heeft het gevoel het nooit goed genoeg te doen. Dat resulteert dan in “Ik ben niet goed genoeg”. (Ditzelfde scenario zou men bij Natrium-muriaticum kunnen zien, het verschil is dat een kind dat zodanig opgroeit en naar Nat-m gaat, er alles aan zal doen het de ouders naar de zin te maken, zij worden extreem perfectionistisch, maar geloven echter wel in hun talenten, omdat de ouders complimenten geven als zij excelleren).
Een Lycopodium kind blijft het gevoel houden niet goed genoeg te zijn, hoewel hij of zij uitstekend heeft gepresteerd.
Een ander scenario kan zijn: Het kind dat opgroeit zonder vader en op veel te jonge leeftijd, veel verantwoordelijkheid moet dragen (met een differentiaal diagnose naar o.a. Carcinosinum). Zij overvragen zichzelf. Ze overschatten hun kracht. Zij moeten een kracht aanboren die er helemaal niet is. Zij voelen zich van binnen klein, maar de omstandigheid vraagt van hen om groot te zijn. Dus blazen ze zich op tot iets wat zij niet zijn.
Later als zij groot zijn kunnen zij deze overcompensatie aanhouden omdat dit “veilig” voelt. Pedante arrogante mannekens, die zichzelf letterlijk in de sportschool opblazen. Zij overwaarderen het mannelijke in zichzelf en onderwaarderen de vrouwelijke kant. In het ergste geval domineren en intimideren zij graag.
Lycopodium blijft angst houden dat hij/zij uiteindelijk in alles zal falen, op zijn werk, in het huwelijk, in de maatschappij. Ook nu weer lijkt dit veel weg te hebben van Nat-m, er is echter wel een belangrijk onderscheid. Lycopodium voelt zich relatief opgelucht zolang er geen kritiek komt. Hij verbergt zijn angst te falen al dan niet door zich groter en sterker voor te doen dan hij in werkelijkheid is.
Nat-m is niet opgelucht, die blijft zich ongelukkig voelen ondanks het feit dat er geen kritiek komt. Deze verbergt zijn ongelukkige gevoel en is gereserveerd. Bij Lyc ligt het zwaartepunt op falen d.w.z. het niet vol kunnen houden, vervolgens angst door de mand te vallen en belachelijk gevonden te worden. Het is het afgaan ten aanzien van anderen.
Nat-m heeft de angst om vanwege falen te worden afgewezen als persoon.
Lycopodium heeft een enorme anticipatie vrees. Hij voelt zich niet adequaat. Dit heeft Nat-m niet, deze weet wat hij kan.
In Lycopodium kan men enkele typen onderscheiden:
- De geen. die het iedereen naar de zin wil maken. Meegaand, populair bij iedereen. Heeft veel kennissen itt Nat-m die er maar een paar heeft, maar daar wel enorm loyaal naar is, tenzij iemand hem tot op het bot kwetst.
- De charmeur. Een man die elke vrouw om zijn vinger windt. Hij bindt zich niet aan een vrouw, maar heeft veel wisselende contacten. Hij wil die verantwoordelijkheid niet.
- De dominante. “Je doet wat IK zeg”. Tenzij hij een meerdere treft, dan kan zich kruiperigheid voor doen. Alleen dominant ten opzichte van zijn ondergeschikten.
- De opportunist. (Een persoon die uit elke situatie zijn voordeel haalt). Om een opportunist te zijn moet je wel flexibel en enigszins afstandelijk zijn. Het meest opportunistische type is mijns inziens Tuberculinum. Deze gaat voor zijn vrijheid. Ook Lycopodium kan erg op zijn vrijheid gesteld zijn.
- De harde zakenman. Alle touwtjes in handen. Totaal geobsedeerd door zijn werk. Altijd maar werken en werken. Je zou hier heel gemakkelijk de fout kunnen begaan Nux-vomica voor te schrijven. Een belangrijke vraag is dan: Wat is je grootste angst? Lycopodium zal antwoorden: “Dat mijn bedrijf instort”, “dat ik het niet ga redden” oid. Dat komt bij Nux-v niet eens op om te zeggen.
- De intellectueel of de zogenaamde intellectueel. Doet voorkomen dat hij/zij heel erg veel weet om interessant te lijken. Hij wil dat men naar hem opkijkt.
- De hippie. Opgegroeid in de jaren 60 en eigenlijk altijd een hippie gebleven. Het meest prettige is dat je je niet hoeft te bewijzen, geen prestaties hoeft neer te zetten, je vrij bent en je ook nog eens vrije liefde kunt nastreven. Geen emotionele binding. Vrijheid-blijheid.
Vervolgens zijn er dan nog verschillende gemixte typen Lycopodium. Een beetje dominant, maar ook soms best meegaand. Wat opportunistisch, maar toch heel trouw in zijn huwelijk en ga zo maar door.
Hoewel Lycopodium over het algemeen niet zo’n depressief type is, kan men natuurlijk ook een depressieve Lycopodium tegenkomen. Elk middel binnen de materia medica kan depressiviteit ontwikkelen.
Het is dan moeilijk om Lycopodium te onderscheiden van Nat-m of Sepia. Lycopodium trekt zich terug uit de maatschappij, maar wil in tegenstelling tot Nat-m of Sep toch iemand bij hem in de buurt hebben. Nat-m en Sep zijn het liefst helemaal alleen.
Lycopodium is het laatste beetje zelf respect verloren. Ze voelen zich wanhopig. De depressie bij Lycopodium is gebaseerd op falen of het onrealistische gevoel te hebben gefaald, die van Nat-m op verdriet en die van Sep op het in de steek gelaten worden (letterlijk/figuurlijk), waar ze heel boos over zijn.
Lycopodium vrouwen kunnen erg verschillen van Lycopodium mannen. Het is immers meer geaccepteerd in deze maatschappij dat vrouwen laten zien dat ze zich onzeker voelen.
Daardoor zijn er maar weinig Lycopodium vrouwen die zich verschuilen achter opschepperij of (pseudo) intellectualiteit.
Wel hebben zij dezelfde faalangst als mannen. In tegenstelling tot mannen gaat het dan vaak over falen als partner, moeder, zus, vriendin oid. Angst om in het openbaar te spreken en er voor weglopen.
Vaak komen zij wat meisjesachtig over. Nog sterker dan Lycopodium mannen proberen zij het een ieder naar de zin te maken. Dit kan men ook regelmatig terugvinden bij Staphysagria, Pulsatilla of Natrium-muriaticum vrouwen, maar dat voelt toch anders. Deze laatste 3 zijn meer vrouw dan meisjesachtig.
Wat zo goed als alle Lycopodium types gemeen hebben, is dat zij bij voorkeur in hun hoofd zitten.
Als een Lycopodium vrouw goed in haar vel zit is zij charmant en levendig. Bijna zoals Phosphorus. Kan ook het rode haar hebben, zoals we bij Phosphorus tegenkomen. Wat men echter mist als je heel goed observeert, is de twinkeling, het diffuse, het ongecompliceerd levenslustig zijn wat men bij een relatief gezonde Phos wel kan aantreffen.
Ooit gaf ik aan een roodharige vrouw diverse malen Phosphorus o.a. vanwege het feit dat zij zo levendig was, zo flexibel, behulpzaam en meegaand leek. Vrijheid nastreefde en begaan leek met anderen. Zij leek ook nog eens een spiritueel type. Zij gaf steeds aan zich zo heerlijk op dit middel te voelen. Gaandeweg de consulten werd mij echter duidelijk dat er toch wat anders aan de hand was. Zeker toen zich enkele gebeurtenissen in haar leven gingen afspelen en ik de reactie daarop zag, werd het overduidelijk dat het in deze geen Phosphorus KON zijn. Hoewel zij deed voorkomen een totaal gevoelsmens te zijn, zat zij alleen maar in haar hoofd en zette een persoon neer waar zij zich goed bij voelde en er van overtuigd was dat zij door middel van dit gedrag goed bij anderen over kwam. Dit deed mij in eerste instantie aan Thuj denken. Later werd mij duidelijk dat zij een ego gebonden middel nodig had. Zij sprak wijze/filosofische woorden vanuit haar hoofd en niet vanuit haar hart. Je kunt immers jezelf opblazen tot een bepaald niveau terwijl uiteindelijk blijkt dat dat er in potentie helemaal niet is. Gebakken lucht als het ware. Zij deed het wonderbaarlijk goed op Lycopodium.
Kortom het middel Lycopodium kan vele gezichten hebben.
