Klassieke homeopathie houdt meer in dan het kunnen repertoriseren van symptomen en het kennen van de materia medica. Als een klassiek homeopaat de filosofie niet of maar ten dele begrijpt zal hij/zij niet goed kunnen voorschrijven en niet goed kunnen beoordelen wat er gebeurt na voorschrift van een homeopatisch middel. In de klassieke homeopathie gaan wij er vanuit dat iemand symptomen ontwikkelt op het moment dat zijn levenskracht (energie) verstoord is. Hahnemann (de grondlegger van de klassieke homeopathie) zegt daarover in zijn Organon der geneeskunst:
‘Áls de mens gezond is, heerst de spirituele levenskracht (autocratie), die als dynamis het stoffelijk lichaam (organisme) leven doet, onbeperkt. Zij houdt al zijn delen in een bewonderenswaardige harmonische werking, die zich uit in voelen en handelen en wel zo dat de zich met verstand toegeruste psyche zich vrij van dit levende, gezonde instrument kan bedienen voor de hogere bedoelingen van ons bestaan.‘
In de tijd dat Hahnemann startte met zijn onderzoeken was het niet zo zeer de materia medica die op weerstand stuitte, maar de opschudding ontstond toen Hahnemann zijn homeopatische principes naar buiten bracht.
Met leven wordt bedoeld: het lichaam, de psyche en de ziel. Dit is een eenheid die men in alle levensvormen kan terugvinden. Niets in het lichaam werkt onafhankelijk van het andere.
Zodra er bevruchting van een eicel plaatsvindt is de levensenergie al aanwezig. De cel waar alles mee begint heeft de kracht in zich om zich te delen en het fysieke lichaam te vormen. Zonder deze kracht zou de cel dood zijn.
Er zijn geen twee mensen op de wereld die exact hetzelfde zijn. Elke levenskracht ontwikkelt zich op een andere manier. Daarom is elk mens uniek en heeft zijn eigen bij hem/haar passende persoonlijkheid en psychisch-fysieke constitutie, die beïnvloed wordt door erfelijke factoren, ziektefactoren, zijn omgeving en zijn ervaringen.
Energie is altijd dynamisch van aard en elke cel is doordrongen van deze dynamis. Zodra deze kracht verstoort raakt treedt er een verstoorde ontwikkeling op. Indien de energie niet goed functioneert ontstaat er op het ene niveau een grotere groei dan op het andere waardoor iemand zich als het ware asymmetrisch gaat ontwikkelen. Deze asymmetrie kan op elk niveau optreden.
De verstoring kan ontstaan door problemen in de zwangerschap van de moeder (ook mentaal-/emotionele problemen), door erfelijke afwijkingen in de cellen, (miasma’s en/of erfelijke ziekten) en andere oorzaken. De invloed van de levenskracht richt zich op een heel organisme en is verbonden aan elk deel van het lichaam. Dit houdt automatisch in dat indien er geen balans is er problemen kunnen ontstaan in allerlei organen. Op zich is niet geheel voorspelbaar welke lichaamsdelen bij een bepaald persoon zullen worden aangetast (dan wel beïnvloed) of in welke richting de symptomen zullen gaan. De levenskracht echter zal die koers met feilloze precisie volgen.
Lichaam en geest zijn altijd één ! Wat zich in de geest afspeelt weerspiegelt zich in het lichaam en andersom. Ziek worden en symptomen krijgen zien klassiek homeopaten als een uiting van verstoorde levensenergie en als manifestatie van de mens als eenheid en niet als een manifestatie van zijn lichaamsdelen afzonderlijk.
Men is al ziek voordat men symptomen ontwikkelt, pas als de balans op geen enkele manier meer in evenwicht te brengen is ontstaan langdurige symptomen.
Ziek worden is een verstoring van harmonie en het ritme van de levensenergie.
De verstoring van het ritme kan zich op allerlei manieren uiten, bijvoorbeeld doordat men zich opgejaagd voelt, de vitaliteit afneemt, lichamelijke symptomen gaan opspelen.
Wat klassiek homeopaten doen bij het behandelen van zieke mensen is het ritme in de energie weer terugbrengen. Dit doen wij door middel van gesprekken EN door middel van homeopatische middelen. Klassiek homeopatische middelen bevatten een dynamische bron (energie), die synchroon werkt aan de verstoorde levensenergie. Het ritme (tempo) is gelijksoortig aan die van de zieke mens en de symptomen die het kan opwekken zijn gelijksoortig aan die, die de zieke mens produceert. (Het similima-principe). Op die manier proberen wij weer harmonie (balans) te brengen in een ziek organisme.
Dr. Boger geeft hiervan een duidelijk voorbeeld:
Stelt u zich een snel rijdende onbestuurbare locomotief voor die tot stilstand moet worden gebracht. Er wordt een andere locomotief naar toe gestuurd niet vanuit de tegenovergestelde richting om kracht met kracht te bestrijden, maar vanuit dezelfde richting, met een snelheid die groot genoeg is om de op hol geslagen trein bij te houden en de besturing over te nemen, waardoor de onbestuurbare trein weer bestuurbaar wordt en vaart kan minderen.
Indien u bij een klassiek homeopaat voor behandeling van klachten komt zal deze naar een middel zoeken dat de klachten die u heeft, kan veroorzaken bij een gezond persoon. Tevens zal hij/zij de voor u beste potentie kiezen. De homeopaat kijkt altijd naar de totaliteit en niet naar delen afzonderlijk. Hij onderdrukt geen symptomen omdat dit geen genezing inhoudt.
Op zich is met homeopathie ook te onderdrukken, maar de homeopaat zal er voor waken dit niet te doen omdat indien men symptomen onderdrukt er een nog grotere verstoring zal gaan optreden. De reden daarvoor is dat men de individuele expressie onderdrukt, waardoor de zieke op een dieper niveau ziek zal gaan worden. Immers de balans (de oorzaak van het ziek worden) wordt niet hersteld, alleen de uiting van de verstoring wordt weggehaald.
Wat wij proberen te doen is het zelf herstellende vermogen van het lichaam te prikkelen. Soms is daar jaren van behandeling voor nodig.
De levenskracht zal altijd proberen de ziektecondities te herstellen. Als er sprake is van een acute ziekte zal dat vaak op eigen kracht lukken. Soms lukt dat niet. De levenskracht kan zo worden overrompeld dat het niet in staat is om adequaat te reageren. Er zijn dan een aantal opties. In het ergste geval overlijdt iemand. Als het de levenskracht wel lukt om de ziekte de baas te worden kan de levenskracht zo uitgeput raken dat er blijvende schade ontstaat. Als volledig herstel niet meer mogelijk is op eigen kracht dan neemt het vaak rigoureuze maatregelen bv: het naar buiten drijven van de ‘vijand’. Dit kan onder andere door middel van huidklachten, abcessen met pusvorming en allerlei andere af-/uitscheidingen. Gaan wij dit nu onderdrukken dan wordt iemand steeds zieker. Wat homeopaten doen is op zoek gaan naar het miasma en/of het gelijksoortige middel. Waardoor er weer harmonie ontstaat.
Een kracht die verstoort, is uiteindelijk ook de kracht die herstelt.
De levenskracht kan doorgaans acute ziekten heel goed genezen. Bij chronische ziekten is dit niet meer mogelijk. Indien er een omkeerbaar proces aan de gang is kunnen homeopaten heel veel doen. Zodra er onomkeerbare processen zijn (bv een totale vergroeiing) kan dit niet meer. Het enige dat in dat geval geprobeerd kan worden is de balans herstellen en daardoor de ziekte tot staan te brengen en/of de pijn weg te nemen.
Herstel en genezing moeten altijd van binnen uit komen. Groei en ontwikkeling gaat ook niet van buiten naar binnen en zo kan ook iemand niet genezen indien men die genezing in tegengestelde richting wil laten verlopen.
Indien u geïnteresseerd bent in de filosofie van de klassieke homeopathie zou u het boek The principles and art of cure by homoeopathy van H.A. Roberts aanschaffen, ISBN 90-71851-25-7.
Bron: H.A.Roberts. Die chronischen Krankheiten (Hahnemann). Organon der Heilkunde (Hahnemann).
