Tot op dit moment heeft niemand enig idee hoeveel fluoride een mens per dag binnen krijgt. In ogenschouw nemend dat 3 tot 5 x de hoeveelheid van de aanbevolen dosis al ongewenste effecten heeft zou hier meer onderzoek naar gedaan moeten worden. Via de lucht, ons voedsel, uit thee en uit tandpasta krijgen we al veel binnen. Waarom zouden we dan nog extra gaan gebruiken. Tot de jaren ‘30 werd fluoride beschouwd als een gif. Indien een nieuwe drinkwaterbron maar iets van fluoride bevatte werd de bron als ongeschikt voor consumptie gezien. Mensen die water dronken uit bronnen die veel fluoride bevatten hadden last van zogenaamde ‘zebratanden’, misvormingen, broosheid en abnormale botvorming. Soms trof men in organen veranderingen aan die niet verklaarbaar waren. Fluor wordt gevonden in fluoriet, apatiet en cryoliet. Deze ertsen zijn belangrijk voor metaalraffinage, staalproductie en smelterijen voor aluminium. Bij de verwerking daarvan ontstaan afvalproducten en fluoride is daar één van. De verwerking van deze afvalproducten kostten de industrie handenvol met geld. Lozen op zee was strafbaar en opslaan in containers was niet mogelijk omdat deze zo werden aangetast dat de afvalproducten toch nog in het milieu terecht zouden komen. Alleen in containers van teflon (kostbaar fluoride houdend plastic)was opslag mogelijk. Na een aantal rechtszaken tegen de industrie vanwege illegale storting van afvalproducten riep een aluminiummaatschappij de hulp in van een chemicus om een oplossing te vinden voor het fluoride probleem. Op dat moment was een zekere G.J.Cox bezig met een onderzoek naar het terugdringen van cariës en tandwolf zonder dat de mensen daar de suiker voor behoefde te laten staan. Cox vond uit dat een beetje fluoride gegeven aan kinderen geen misvormingen veroorzaakte en stelde voor fluoride te verkopen voor inwendig gebruik. De problemen van zowel de metaal als ook de suikerindustrie en tandartsen waren dan opgelost.
Men liep echter tegen een aantal problemen op. De beste dosis zou 1 mg per persoon per dag zijn maar dan zou de voorraad fluoride te langzaam verdwijnen. Men besloot fluoride aan het drinkwater toe te voegen en wel 1,5 mg p.p.m. Hoewel hier sprake zou zijn van een veel hogere concentratie ging men er vanuit dat het meeste water toch via de afvoer zou verdwijnen en zo geloosd kon worden op zee.
Ineens was fluoride niet meer giftig maar essentieel voor de gezondheid van o.a.de tanden.
Een geheel fluoridevrij dieet is niet dodelijk, terwijl het dat wel zou moeten zijn als het werkelijk essentieel zou zijn voor de gezondheid.
In thee is veel fluoride aanwezig en ook tandpasta is verrijkt met 1,5 p.p.m. Men gaat er vanuit dat het meeste wordt weggespoeld, terwijl kleine kinderen dikwijls grote hoeveelheden inslikken.
In landen met staal-/aluminiumindustrie is de fluoridering op grote schaal ingevoerd.
De meeste artsen en tandartsen zijn niet bekend met de grote hoeveelheid wetenschappelijk literatuur waarin de veiligheid van fluoride wordt betwist. De schadelijke effecten worden omschreven als: remming van een hele reeks enzymen tot genetische beschadiging, geboorteafwijkingen en kanker. Het schijnt zo te zijn dat ook in Nederland twee proeven werden gedaan met gefluorideerd drinkwater o.a. in Culemborg. Daar hebben de huisartsen aan de bel getrokken toen zij bemerkten dat fluoride bijwerkingen had.
In de botten van oude mensen wordt erg veel fluoride aangetroffen, het veroorzaakt broosheid van de botten.
Klassiek homeopaten zijn er groot voorstander van dat mensen bewuster gaan leven, dit houdt automatisch in dat men ook bewuster zou moeten zijn met wat wij en onze kinderen in de mond stoppen of gestopt krijgen.
Steeds meer kinderen ontwikkelen stoornissen in het immuunsysteem. Allergieën en gedragsstoornissen nemen steeds weer toe. Weliswaar onder invloed van allerlei factoren, maar ons voedsel is daar één van.
Mocht u meer willen weten over fluoride en/of additieven/chemicaliën in ons voedsel dan verwijs ik u naar de hier onderstaande boeken:
- Fluoride liever niet? H.Molenberg
- Chemicaliën kind P.Mansfeld en J.Monro
- Allergie en chemie (Chemical Victims) R.Mackarnessen
- Pesticide conspiracy prof. Dr. R.van den Bosch.
