In eerste instantie lijken beiden niet veel met elkaar gemeen te hebben, toch vallen beiden onder een levensfilosofie/overtuiging en niet onder een geloof.
Dat is dan gelijk de eerste overeenkomst.
De volgende overeenkomst is dat beiden er een holistische visie op na houden. Zowel klassiek-homeopaten alsook boeddhisten scheiden lichaam en geest niet van elkaar. Er wordt uitgegaan van een eenheid, alles is met elkaar verbonden.
Een klassiek homeopaat kan niet zuiver werken op het moment dat hij of zij bevooroordeeld is of zich (ver)oordelend opstelt. Ook boeddhisten (ver)oordelen, niet.
Daarbij heeft mijns inziens klassieke homeopathie van alles te maken met bewustzijn. Begrijpen en zien waar iemand ziek van wordt of is geworden. Begrijpen op welk moment en waar een ziekteproces/lijden werd gecreëerd. Wat is de oorzaak van uw ziekte, uw pijn op fysiek, mentaal of emotioneel niveau en hoe kunnen wij uw lijden opheffen of dragelijk maken. Het bewust maken van een patiënt is een onderdeel binnen mijn praktijk. Immers zodra men zich ergens bewust van wordt, kan men er ook iets aan proberen te veranderen.
Klassiek homeopaten gaan terug naar de bron, naar de kern en ook dit heeft grote overeenstemming met het Boeddhisme. Zowel holistische geneeswijzen als reguliere als het boeddhisme houdt zich bezig met het opheffen van lijden. Helaas is men in het reguliere gestopt met de zieke te zien als een eenheid, maar is men de patiënt gaan verdelen in stukjes: het hart, de lever, het brein, de huid etc. Men is overgestapt op klinische benaderingen en onderdrukking. Er wordt voorbijgegaan aan “the nature of suffering”. Een zeer belangrijk deel van ons ziekzijn.
In 1979 hield Mischa Norland een opmerkelijke lezing. “The roots of suffering: Buddhism and Miasm”. Waarin hij ons laat zien welke overeenstemming er is.
Hahnemann de grondlegger van de homeopathie leerde ons in eerste instantie dat er 3 miasma’s zijn. Het psorische (moeder van alle ziekten), het sycotische en syphilitische miasma. Aan de hand van deze miasma’s verklaarde hij de chronische ziekten en het lijden dat daar uit voortkomt.
Ook Boeddha sprak over 3 vormen die tot lijden leidde. Hij zei: Uw huis is aangetast door 3 verschillende branden: Waan, verlangen en afkeer. Met name de waan oftewel de illusie is het moeilijkst te bevatten, omdat deze rechtstreeks ontstaat vanuit ons ego en wij ons maar al te vaak identificeren met ons ego. De waan ontstaat vanuit onwetendheid en kan niemand worden aangerekend. Ook Sankaran spreekt over delusions als onderdeel van ons lijden. Door de wijze waarop wij naar onszelf en de omgeving kijken creëren wij zelf onze gevangenis en begrenzen onze mogelijkheden. Uiteindelijk gaan wij geloven dat onze werkelijkheid, DE werkelijkheid is. Uit deze onszelf opgelegde beperkingen, voortkomend vanuit onze waan vloeit angst en onzekerheid voort.
Dat lijkt synoniem aan psora zoals Hahnemann deze omschrijft en die wij volgens Hahnemann allen in ons dragen.
Angst komt over het algemeen voort vanuit het gevoel afgescheiden te zijn. Diezelfde angst roept vecht of vlucht reacties op. Angst leidt maar al te vaak tot agressie en agressie tot haat.
Agressie en haat leiden tot destructie. Dit komt overeen met wat Hahnemann omschreef als het syfilitische miasma.
Je afgescheiden voelen van…. kan ook leiden tot eenzaamheid en een overmatig verlangen naar…. wat kan resulteren in je vastklampen aan en te veel willen, ik wil het en ik wil het nu en ik wil alles. Overmatig verlangen naar kan leiden tot hebzucht en afgunst en zie hier, dit komt overeen met het sycotische miasma.
Onszelf onrealistische beperkingen opleggen leidt tot begrenzing (te kort= psora). Overmatig verlangen leidt naar hebzucht (te veel = sycose) en overmatige afkeer leidt naar haat (destructie=syfilitisch).
Casus
Een mevrouw komt ernstig depressief op consult. Een jaar of wat geleden gebeurde er te veel in haar leven.
Haar echtgenoot verliet haar van de één op de andere dag, haar enig kind ging op stel en sprong bij haar vader wonen, 2 maanden daarna raakte zij haar baan kwijt en kort daarna verloor zij plotseling haar moeder.
In het begin kwamen haar 2 vriendinnen nog regelmatig langs of namen haar op sleeptouw en één van de vriendinnen belde elke dag. Nu is het stil geworden. Zij spreekt haar vriendinnen nog af en toe. “Ik ben een eenzame, verbitterde vrouw geworden”. “Ik kan mijn verlies niet nemen en ik zeur de hele dag”. “Geen wonder dat niemand meer naar mij omkijkt”. “Soms zou ik willen dat ik ’s ochtends niet meer wakker werd”. “Voor mij hoeft het niet meer”. “Ik heb altijd moeten vechten en nu kan ik niet meer vechten”. ”Iedereen heeft mij afgeschreven”.
“Ik ben naar een psycholoog geweest, deze schreef antidepressiva voor en zei dat ik de deur uit moest gaan, structuur moest aanbrengen in mijn dag omdat ik nu laat naar bed ga en uitslaap tot in de middag”.”Ik kan dat niet, ik heb er geen zin in en kan me er niet toe zetten”. “Ik loop daar nu al ruim 1½ jaar en er verandert niets”. “Nu moet ik van deze psycholoog een dagboek bij gaan houden, ik moet alles van me afschrijven, zoals hij dat noemt, maar ik heb er geen zin in en ik houd ook niet van schrijven”.
Dit is in het kort het hele verhaal. Deze mevrouw heeft diverse overtuigingen. Ze is eenzaam, verbittert, ze zeurt, is afgeschreven en heeft het gevoel te moeten vechten, maar kan dat niet. Deze gedachten kleuren haar leven, of liever gezegd maakt haar leven zwart. Dit is haar realiteit. Haar leven is geworden wat haar gedachten ervan maken. Sterker nog zij is haar gedachten geworden.
Stapje voor stapje gaan wij haar leven na. Wij beginnen in de kindertijd, gevolgd door de pubertijd, relaties, geboorte van haar kind enzovoort. Wij bespreken projectie, verwachtingspatronen, overlevingsstrategieën en bewustzijn. Langzaam maar zeker gaat deze mevrouw begrijpen op welke wijze zij haar eigen lijden creëert. Wat haar keuzes in haar leven zijn en zijn geweest, dat het ook mogelijk is andere keuzes te maken en op een andere manier naar situaties te kijken. Ook begrijpt zij inmiddels dat geluk vanuit onszelf komt en anderen daar alleen maar toe kunnen bijdragen, maar niet ons geluk zijn.
Kortgeleden is de behandeling afgesloten. Deze mevrouw staat weer vol in het leven, kan weer genieten, gaat op stap met haar vriendinnen en neemt zelf initiatieven. Ook is een jaar geleden het contact hersteld met haar kind. Zij vertelt hierover dat het contact inniger en dieper voelt.
Behandelduur: 21 consulten (= ongeveer 3 jaar)
Aantal homeopathische middelen: 4
Vanaf het moment dat ik mij ging verdiepen in het boeddhisme veranderde mijn kijken en horen, in luisteren en zien.
In mijn praktijk laat ik, indien noodzakelijk of gewenst, mensen op zoek gaan naar de kern van hun probleem (de problemen), ze bewust te maken van… en probeer ze te helpen bewuster en daardoor vrijer te leven. Dit alles in combinatie met klassiek homeopathische middelen, die ons zelfherstellende vermogen stimuleren.
