Inleiding
Vaak wordt gedacht en vertelt dat homeopaten het gebruik van antibiotica afwijzen. De waarheid omtrent deze stelling ligt ergens in het midden. Homeopaten zijn tegen het gebruik van antibiotica als dit niet strikt noodzakelijk danwel levensreddend is. Enkele jaren geleden werd antibiotica te pas en te onpas voorgeschreven. Omdat men meer inzicht kreeg in het functioneren van het afweerapparaat (immuunsysteem) is men terughoudender geworden met het voorschrijven van antibiotica. Duidelijk werd dat sommige antibiotica het afweersysteem beïnvloedden en niet alleen maar bacteriën doodde of hun groei onmogelijk maakten.
De allereerste antibiotica was penicilline G. Penicilline doodt bacteriën met een bepaalde wandstructuur, de grampositieve bacteriën (de wand van deze bacteriën is met een zogenaamde gramkleurstof te kleuren). Penicilline maakt deze wand stuk. Gramnegatieve bacteriën noemt men die bacteriën die deze wandstructuur niet hebben en waartegen penicilline niets uithaalt.
Antibiotica werken alleen bij ontstekingen waar bacteriën in het spel zijn. De meeste ‘ontstekingsziekten’ (bijvoorbeeld kinderziekten) worden veroorzaakt door virussen. Griep is een virusziekte. Ook bij middenoorontsteking heeft antibiotica niet altijd zin. Hierover zijn hevige discussie gevoerd tussen voor- en tegenstanders. Regulier wordt antibiotica ook gebruikt als profylaxe dat wil zeggen ter voorkoming van…….
Mensen die weinig weerstand hebben en daardoor sneller complicaties zouden kunnen oplopen bij eenvoudige ziekten krijgen vaak antibiotica als profylaxe. Ook hier zijn discussies over geweest. Er zijn onderzoeken die hebben uitgewezen dat profylaxe vaak niet nodig is en dat er veel nadelen aan verbonden zijn. Er worden immers op deze manier bacteriën gekweekt die niet meer reageren op antibiotica (resistentie) en een verzwakt lichaam is de ideale broedplaats voor deze bacteriën. Bovendien worden bacteriën geselecteerd die heel sterk zijn (virulentie) waardoor alleen de hele sterke en zeer moeilijk te bestrijden bacteriën de mens nog ziek maken (superinfecties).
U zult begrijpen dat resistentie gevaarlijk is. Er zullen steeds ‘gemenere’ bacteriën komen.
De homeopathische visie
Een klassiek homeopaat zal proberen de afweer van een patiënt zo alert/optimaal mogelijk te houden.
Vooral kinderen hebben (hoe vreemd dat ook mag klinken) al die neusverkoudheden en kortdurende koortsen nodig. Hun afweerapparaat krijgt te maken met allerlei ziekteverwekkers en leert daardoor afweerstoffen te maken. Zo wordt de afweer opgebouwd tegen de belangrijkste ziekteverwekkers. Elke homeopaat zal u voorbeelden kunnen geven van kinderen die van de ene antibiotica kuur in de andere vallen en in een vicieus cirkeltje blijven ronddraaien. Als een homeopaat een dergelijk kind behandelt zal hij altijd constitutioneel behandelen. Dat wil zeggen dat hij/zij voorschrijft op het totaalbeeld, de persoon zelf en niet op de klacht. Hij/zij zal proberen het evenwicht te herstellen en het afweerapparaat weer gezond te maken. Koorts is bijna nooit een reden om antibiotica te slikken. Het ontwikkelen van koorts is één van de beste afweerreacties van een lichaam.
Wanneer behandelt een homeopaat dan wel koorts? In de eerste plaats zal hij nooit met onderdrukkende middelen werken. Hij/zij zal proberen alles in goede banen te leiden en de afweer te verhogen. We gaan het lichaam pas helpen, dus een middel voorschrijven als blijkt dat het lichaam het zelf niet af kan. Er wordt niet voorgeschreven op koorts alleen maar op het koortsbeeld dat iemand vertoont of het constitutionele middel wordt toegediend. Enkele bekende homeopathische middelen die wat vaker bij koortstoestanden gebruikt worden zijn Belladonna, Aconitum, Ferrum-phosphoricum, Arsenicum, Apis en dergelijke. Op zich kan elk homeopathisch middel voor iemand van toepassing zijn.
Een Belladonna koorts kenmerkt zich doorgaans op de navolgende manier: plotselinge hoge koorts, roodheid, vurig, brandend, aanvoelen als een kachel, zweten, tijdens de koorts weinig tot geen dorst, ijlen, zeer rusteloos, ondanks de hitte toch onder de dekens willen liggen, grote pupillen, heet hoofd maar voeten en handen koud. De aanleiding is vaak afkoeling bijvoorbeeld in koud water zwemmen tijdens heet weer, kouvatten op het hoofd, zonnesteek en dergelijke.
Een Aconitum koorts kenmerkt zich doorgaans op de navolgende manier: plotselinge koorts die meestal pas ‘s avonds of ‘s nachts begint, hevige dorst, angstig, weinig of geen zweet, vaak één rode en één bleke wang, pupillen normaal of klein. De aanleiding is vaak afkoeling in koude wind of na een ernstige schrik.
Een Ferrum-ph koorts kenmerkt zich doorgaans op de navolgende manier: Een snel oplopende koorts meestal ‘s middags al zonder een echt duidelijk beeld, dus zonder echte karakteristieken er is van alles wel een beetje. Meestal ervaart de koortspatiënt zich zelf als zeer warm, terwijl hij koel aanvoelt. Ze hebben graag warmte behalve aan het hoofd.
Soms afwisselend rood/bleek.
En wat nu als iemand ergens een ontsteking heeft? Vaak wordt dit ook behandeld met homeopathische middelen. Als iemand bij een klassiek homeopaat komt met het verhaal van steeds weer terugkerende blaasontstekingen dan zal in eerste instantie constitutioneel worden behandeld.
Betreft het een zeer acute ontsteking die voor de eerste maal optreedt bij een doorgaans gezond persoon die geen enkele andere klacht heeft dan wordt de blaasontsteking behandeld.
Ook dan wordt weer gekeken naar de soort blaasontsteking die optreedt. Niet iedereen heeft dezelfde symptomen bij een blaasontsteking. Er zijn dus een hoop middelen die een blaasontsteking kunnen verhelpen.
In principe kan elke ontsteking homeopathisch behandeld worden. Alleen als er sprake is van een levensbedreigende situatie of niet geheel duidelijk is welk homeopathisch middel genezing kan bieden en zodoende onomkeerbare gevolgen zouden kunnen optreden geniet het de voorkeur antibiotica te gebruiken al dan niet in combinatie met een homeopathisch middel.
Het kan voorkomen dat iemand allerlei bijverschijnselen krijgt tijdens of na het gebruik van antibiotica. Men ontwikkelt bijvoorbeeld een hardnekkige diarree. In onze darmen leven bacteriën die we nodig hebben bij de vertering van ons voedsel, ook deze bacteriën kunnen worden gedood door het gebruik van antibiotica. Het evenwicht in de darm is dan totaal verstoord, de soort bacterie waarmee wij eigenlijk geen echt prettige relatie onderhouden heeft de overhand gekregen. Sommige mensen krijgen huidproblemen die ook na het stoppen van de antibiotica kuur blijven bestaan of ontwikkelen maagklachten. Soms blijft men maar moe en lusteloos.
Er zijn antibiotica die de bloedstolling en/of de werking van de anticonceptiepil beïnvloeden. Ook kan overgevoeligheid voor zonlicht optreden.
Er zijn een aantal antibiotica die werkelijk giftig zijn bijvoorbeeld doofheid veroorzaken of de nieren aantasten. Neomycine is daar een voorbeeld van. Het is zo giftig dat het eigenlijk niet geslikt mag worden en daarom vaak in zalven verwerkt wordt. Toch zijn er gevallen bekend van mensen die doof werden na het gebruik van Neomycinezalf, het werd dan wel gesmeerd op grote huidoppervlakten. In het buitenland wil het nog wel eens voorkomen dat Neomycine verwerkt is in een anti-diarreemiddel.
Een ander antibiotica dat nu niet meer gebruikt mag worden is chlooramfenicol. In Amerika waar het veel gebruikt werd zijn talloze zuigelingen overleden aan ‘the grey baby-syndrome’ veroorzaakt door chlooramfenicolgebruik. Pas echter op in het buitenland bijvoorbeeld in Indonesië of Marokko, in deze landen wordt nog wel gebruik gemaakt van deze antibiotica. Uit Chinees onderzoek is gebleken dat chlooramfenicol een belangrijke rol kan spelen bij het ontstaan van kinderleukemie.
Mensen die langdurig tetracycline slikken doen er verstandig aan met hun huisarts te overleggen over het slikken van extra vit B complex.
Wat kan een homeopaat doen indien iemand allerlei restverschijnselen heeft gekregen na het gebruik van antibiotica. De homeopaat zal meestal constitutioneel behandelen en soms indien er blokkades zijn veroorzaakt door een bepaalde antibiotica, het gepotentieerde antibiotica toedienen waar iemand de problemen door heeft gekregen.
Casus 1
Dhr. S is 45 jaar en heeft in zijn jeugd heel veel antibiotica geslikt in verband met luchtweginfecties. Hij heeft al jaren last van huidinfecties waarvoor hij vaak hormoonzalven gebruikt. De klacht waarmee hij naar de homeopaat gaat is chronische vermoeidheid. Op grond van het totaalbeeld wordt een middel voorgeschreven zonder echt resultaat. Er wordt gezocht naar een beter passend middel. Dat wordt niet gevonden en dus schrijft de homeopaat hetzelfde middel voor maar dan in een andere potentie, er is wel wat resultaat maar veel is het niet.
Het zoeken gaat door, maar veel levert het niet op. Na een aantal middelen te hebben voorgeschreven besluit de homeopaat hem een homeopathisch gepotentieerd antibiotica voor te schrijven omdat zij vermoedt dat er een blokkade aanwezig is. Na dit middel ontwikkelt Dhr. S een luchtweginfectie met hoge koorts. In overleg met de huisarts wordt besloten Dhr.S nauwlettend in de gaten te houden en niets voor te schrijven. Dhr. S herstelt van zijn luchtweginfectie en krijgt vervolgens het middel dat hem in eerste instantie was voorgeschreven. Het resultaat is verbluffend. Binnen 2 maanden is zijn vermoeidheid verdwenen net zoals zijn huidinfecties. Na enige maanden volgt er een terugval en het middel wordt herhaald met hetzelfde effect. Na een half jaar volgt weer een terugval en het middel wordt herhaald helaas zonder resultaat. Gezocht wordt naar een ander middel.
Dat wordt gevonden en toegediend, weer zonder resultaat. Vervolgens geeft de homeopaat de man wederom een gepotentieerd antibiotica en de man gaat met sprongen vooruit. Na verloop van tijd wordt het voorlaatste middel herhaald met goed resultaat. Er volgen geen terugvallen meer.
Behandelduur: 14 consulten verspreid over 2 jaar en 5 maanden
Casus 2
Een jongetje van 3½ jaar komt samen met zijn moeder bij de homeopaat vanwege chronische verkoudheden en algehele lusteloosheid. Veel antibiotica gebruik in verband met een telkens dreigende longontsteking. De ellende begint altijd in de herfst en ging door tot aan maart/april. Thans knapt hij pas in juni op. Zijn moeder voorziet de problemen al als hij naar de basisschool moet. Op grond van het hele verhaal wordt er een middel voorgeschreven. 2 dagen na inname en vervolgens binnen 3 weken treedt er een heel scala aan klachten op. Het ene is nog niet weg of het andere begint. Net zo plotseling als alles begon, houdt het ook weer op en komt niet meer terug.
Soms is het jongetje nog wel eens verkouden, maar dan op een gezonde manier.
Behandelduur: 2 consulten (2 maanden)
