Het prikkelbaar darm syndroom wordt ook wel spastische colon of Irritable Bowel Syndrome genoemd oftewel IBS of PDS (zie ook stukje website darmklachten).
Zo’n 20% van alle Nederlanders heeft PDS. Wat is nu precies PDS? en is daar klassiek homeopatisch iets aan te doen?
Om te beginnen met het eerste: PDS heeft verschillende verschijningsvormen. De meesten denken bij PDS onmiddellijk aan chronische verstopping, al dan niet in combinatie met pijn. Dit hoeft in het geheel niet het geval te zijn. Sterker nog PDS komt vaker voor in de diarreevorm. Andere kenmerken van PDS kunnen zijn:
- opgeblazen gevoel
- voortdurende aandrang
- obstipatie afgewisseld met diarree
- onrustige darmen
- extreme winderigheid
Veel wetenschappers hebben zich inmiddels verdiept in deze darmklachten. In 1988 werd het Rome criteria for IBS opgesteld. In 1992 werd dit herzien en beschikken we over het Rome II-criteria. Op basis van deze criteria kunnen we hoofd en bijsymptomen van elkaar onderscheiden.
Regulier gezien heeft iemand last van PDS als er de navolgende symptomen zijn:
- opgeblazen en gespannen gevoel in de buik
- pijn in de onderbuik die verband houdt met de ontlasting (= ontlasting hebben verbetert de klachten)
- harde,papachtige, waterige ontlasting of een combinatie daarvan
- toegenomen drang of constant aanwezige drang
- eventueel slijm bij de ontlasting.
De geïrriteerde darm komt meer bij vrouwen dan bij mannen voor. Waarom is niet geheel duidelijk.
In 1929 al beschreven de onderzoekers Jordan en Kiefer IBS. Zij zagen dit als een zenuwgerelateerde storing in de spieractiviteit van de dikke darm. Door deze storing ontstonden buikpijn en een verstoring in het stoelganggedrag.
Dit is een heel interessante stelling. Ons zenuwstelsel is immers een zeer complex systeem. Het zenuwstelsel heeft alles te maken met het aansturen van enorm veel activiteiten/processen in ons lichaam, waaronder ook die die samenhangen met onze spijsvertering.
Ons zenuwstelsel bestaat uit zenuwcellen die lange uitlopers hebben, de zogenaamde zenuwvezels. Zenuwcellen geven door middel van elektrische impulsen informatie door aan andere zenuwcellen of andere cellen. Bijna iedereen weet dat je op zich niet kijkt met je oog maar met je hersenen.
Ook in de wand van de slokdarm, maag en darmen bevinden zich zenuwcellen. Deze sturen het spijsverteringsproces aan. Wij noemen dit het EZS oftewel het enterisch zenuwstelsel. Het regelt o.a. de beweging van het spijsverteringskanaal en de afgifte van bepaalde enzymen.
Op zich weet iedereen dat mensen die zich heel erg nerveus maken over iets dat staat te gebeuren, diarree kunnen ontwikkelen, maar ook obstipatie zou kunnen ontstaan.
Wij allen bezitten een vegetatief zenuwstelsel, hetgeen zo veel wil zeggen als een zenuwstelsel waar wijzelf geen invloed op hebben. Het reguleert alles automatisch zonder dat wij daar wat aan kunnen doen. Dit zenuwstelsel bestaat uit sympathische en parasympathische zenuwen. Die als het goed is, elkaar min of meer in evenwicht houden. Via zenuwbanen die naar de spieren van het spijsverteringskanaal gaan (waar wij dus geen zeggenschap over hebben) stuurt het berichten naar het EZS, die als reactie daarop darmbewegingen aanstuurt,alsmede aanzet tot afgifte van spijsverteringssappen.
Om prikkels te kunnen overbrengen maakt het lichaam gebruik van allerlei stoffen. Enkele daarvan zijn secretine, gastrine, maar ook 5-hydroxytryptamine.(5-HT). Bijna alle 5-HT vinden wij in ons spijsverteringskanaal. Een veel kleiner deel bevindt zich in het Centraal Zenuwstelsel. Hoeveel 5-HT er vrijkomt wordt naar alle waarschijnlijkheid bepaald door mechanische en chemische prikkels vanuit de darmen. Mensen met PDS die zich uit in diarree hebben doorgaans 4x meer 5-HT in hun bloed dan mensen zonder PDS. Een uit de pas lopende 5-HT spiegel kan dus tot een afwijkende darmperistaltiek leiden.
5-HT bevordert in de hersenen emotionele processen en probeert balans te brengen, terwijl zij in de darmen voor pijn en overmatige reacties zorgt.
Dit zou dus de klinische verklaring voor IBS kunnen zijn.
Darmklachten zeker als deze bestaan uit diarree en/of pijn beïnvloeden iemands leven totaal.
De vraag die men echter zou kunnen stellen is: Zorgt een mentaal-emotionele invloed voor PDS of zorgt PDS ervoor dat mensen zich mentaal-emotioneel voelen, zoals zij zich voelen en kun je hier klassiek homeopatisch iets aan doen?
Ja, over het algemeen is PDS klassiek homeopatisch goed te behandelen. Soms moet er lang gezocht en gepuzzeld worden.
Gekeken wordt naar het tijdstip van ontstaan en de levensperikelen waarin iemand zich toen bevond. Er wordt gezocht naar de link tussen lichaam en geest. Er wordt gekeken naar de manier waarop iemand met problemen omgaat, zowel als naar andere fysieke en/of mentaal-emotionele klachten, die er spelen of gespeeld hebben in het verleden en ook het voedingspatroon wordt doorgenomen.
Natuurlijk dient ook gekeken naar die factoren, die erop wijzen dat er een andere oorzaak zou kunnen zijn voor de darmklachten en die niet direct gelinkt zijn aan IBS.
Zoals afname in gewicht, ineens op latere leeftijd ontstaan, bloed bij de ontlasting, geen verbetering na ontlasting, alleen ’s nachts last of een combinatie met andere alarmerende symptomen.
De meeste mensen zijn over het algemeen al door de molen gehaald in het reguliere circuit om andere oorzaken uit te sluiten, waarna de diagnose spastische colon werd gesteld.
Hieronder treft u een tweetal casussen aan waarbij klassieke homeopathie het probleem oploste. In het eerste geval heel snel, in het tweede geval ging er langere tijd voorbij voordat verbetering optrad.
Klassieke homeopathie is niet zaligmakend. Voor iedereen spelen geheel eigen factoren mee voor het genezen van klachten op welk niveau dan ook.
Casus 1
Een man van rond de dertig heeft al jaren last van chronisch diarree. Soms heeft hij enige tijd geen last, maar dan ineens is het er weer. Omdat de diarree zo spontaan kan ontstaan durft hij niet goed meer afspraken te maken. Hij ervaart de diarree als in hoge mate vrijheidsberovend.
Hij zegt daarover: “Ik heb geen darmklachten, ik ben ze inmiddels geworden.” “Bij alles wat ik wil afspreken houd ik een slag om mijn arm. Soms is er ’s ochtends niets aan de hand en ga ik op weg naar een afspraak en dan ineens ontstaat er een vreselijke kramp, eerst kon ik dan nog de ontlasting ophouden, maar nu lukt dat bijna niet meer. De ene keer denk ik nu zal ik wel diarree krijgen en dan gebeurt er weinig tot niets. De andere keer loop ik leeg.” “Op een openbaar toilet zitten doe ik ook niet zo snel meer. Als ik ontlasting krijg dan maakt dat een vreselijke herrie, waardoor ik me dood schaam. Ik wacht dan net zo lang tot dat ik zeker weet dat de mensen die het gehoord kunnen hebben, weg zijn.” “Mijn zelfvertrouwen is weg”.
Hij heeft inmiddels geconstateerd dat hij altijd last van zijn darmen krijgt als hij suiker gebruikt. Zoetstoffen zijn geen oplossing want ook daarvan krijgt hij diarree.
De klachten zijn begonnen nadat hij op 13 jarige leeftijd tijdens een werkweek van school, diarree kreeg. Hij is daar vreselijk mee gepest. Nog hoort hij in gedachten zijn klasgenoten lachen en voelt hij de schaamte van toen. Als jong kind al had ik gevoelige darmen. Maar zo erg als de laatste 2 jaar heeft hij het nog nooit gehad. Bij navraag blijkt dat hij de laatste 2 jaar bij een ander bedrijf werkt en daar erg op zijn tenen moet lopen. Hij wil graag hogerop en moet daar hard voor werken. Hij voelt zich daardoor heel erg opgejaagd. Hij wil niet afgaan, hij wil dat mensen respect voor hem hebben en tegen hem opkijken.
Soms moet hij iets presenteren en raakt hij spontaan zijn stem kwijt of zo zegt hij: “Lijkt het wel of ik de baard in mijn keel heb.”
Het laatste jaar kan ik aan niets anders denken dan: Als ik maar geen diarree krijg, als ik mijn stem maar niet verlies, als ik maar …….. etc. Hoe drukker ik me daarover maak, des te heftiger de diarree. Helaas kan ik mijn gedachten niet stoppen. Als ik zo in die denkcirkel zit dan word ik hoe langer hoe paniekeriger.
Tot zover zijn verhaal. Op zich is dit geen moeilijke casus. In de ogen van de homeopate kwamen er maar 2 middelen in aanmerking. De gedachten waren: gaat het hier om carrière en ego of gaat het hier om angst en innerlijke gejaagdheid. Waar leggen we in dit geval het zwaartepunt. Zij koos voor angst en gejaagdheid.
Na het middel trad onmiddellijke verbetering op. Eerst emotioneel, korte tijd later gevolgd door een lichamelijke reactie.
Het middel heeft hij nog 2x nodig gehad. De laatste maal in een hogere potentie. Tot op heden (2 jaar na de behandeling) heeft hij geen of nauwelijks meer last gehad van zijn darmen.
Aantal consulten: 5, waarvan 1 telefonisch
Aantal middelen: 1 in een oplopende potentie
Behandelduur: bijna 8 maanden.
Deze meneer stuurt zijn tante die al van jongs af aan last van haar darmen heeft. Deze behandeling verloopt heel wat minder voorspoedig.
Casus 2
Een mevrouw komt op consult en vertelt al jaren last te hebben van haar darmen. Als kleuter had zij al last van diarree afgewisseld met constipatie. De ene keer is de ontlasting hard en brokkelig, de volgende dag kan het waterdun zijn. In haar ontlasting treft zij soms onverteerde voedingsresten aan. Als ik kramp krijg is dat vreselijk, het lijkt wel of ik een kind moet krijgen. Ik hijg en puf dan wat af. Als ik heel zenuwachtig ben dan krijg ik juist een verstopping en als ik in normale doen ben dan heb ik meestal dunne ontlasting. Ik ben al overal geweest. Ik heb elk dieet gevolgd dat er maar bestaat. Ik ben wel 3 keer binnenste buiten gekeerd. Ze weten niet wat ik heb, dus noemen ze het maar prikkelbare darm. Ik zei al tegen ze: “Wat heb ik nu aan die naam, los het op, daar zijn jullie toch voor!” “Als je dit soort klachten hebt”zo vervolgt ze, “dan moet er iets mis zijn met die darmen”. Volgens mij ga ik dood aan kanker, maar hebben ze het gewoon nog niet kunnen vinden”.”Mijn darmen zijn volgens mij aangetast en in verval”.
“Dus, zegt ze, ben ik nu hier gekomen, hoe lang denk je dat je nodig hebt dit op te lossen?”
Ze geeft de homeopate geen tijd om te antwoorden. Zij wacht geen antwoord af maar vervolgt onmiddellijk: “Ik zit zelf te denken aan 3 consulten”.
Als de homeopate daar op wil reageren, krijgt zij geen eens tijd om adem te halen. De vrouw gaat verder: “De reden dat ik hier zit is omdat mijn neef zo goed van zijn klachten is afgekomen.” Ik lijk erg veel op mijn neef, althans dat zegt iedereen, dus ik denk dat ik hetzelfde middel nodig heb “.
Zo gaat dat nog een uur door. De homeopate hoeft niets te vragen, de vrouw praat onophoudelijk en geeft de homeopate zelfs advies over wat zij moet voorschrijven en hoe vaak het ingenomen moet worden. Dit alles naar aanleiding van een homeopatische zelfmedicatiegids die zij geleend heeft uit de bibliotheek.
Als het verhaal is gedaan stopt deze mevrouw abrupt en verwacht dat de homeopate het middel pakt dit in een buisje doet en meegeeft. De vervolgafspraak heeft deze mevrouw al vast genoteerd in haar agenda. Dat is de dag dat zij kan, dus moet de homeopate ook kunnen.
Deze mevrouw lijkt in niets op haar neef. Dus helaas moet de homeopate haar mededelen dat zij eerst even over het middel dient na te denken en het later naar haar op zal sturen.
Gezien de persoonlijkheidstructuur van deze mevrouw in combinatie met haar klacht wordt een middel voorgeschreven.
Na 7 weken is daarop niets veranderd. Er wordt verder nagevraagd en een ander middel volgt, hierop komt een kortdurende verbetering. Zelfde middel hogere potentie doet niets. Zo volgen er 5 middelen die weinig of niets doen.
De homeopate besluit de hele anamnese van voor tot achter opnieuw door te nemen, opnieuw uit te vragen en dieper uit te vragen. Tot groot ongenoegen van deze mevrouw overigens.
Pas na herhaaldelijk opnieuw analyseren valt het kwartje totaal. Deze vrouw is sterk geïrriteerd, voelt zich snel bekritiseerd, is altijd bezig, is niet altijd even tactvol, volgens haar familie kan zij erg ondankbaar zijn en is zij erg dominant. Haar familie maakt er zelfs grapjes over in de trant van: Ok Mother, Your wishes, are my commands. Naar aanleiding van deze symptomen en nog enkele andere mentaal-emotionele symptomen en het begrip van hoe alles zo gekomen is, geeft de homeopate haar een middel uit de lelie-groep.
Hierop volgt een hele goede reactie. De vrouw ontspant, wordt vriendelijker in de omgang met anderen. Zelfs haar gezicht krijgt een andere, zachtere, uitdrukking. Ze gaat meer lachen.
Ze heeft dit middel 3x nodig. Daarna verdwijnen haar darmproblemen helemaal. Mentaal-emotioneel is er een enorme verandering.
Als de homeopate haar vraagt of zij de anamnese mag gebruiken als voorbeeld casus, zegt zij: “Ja, dat mag; je mag alles gebruiken wat ik je heb verteld. Ik voel me nu van binnen bevrijdt, ik heb me echt nog nooit zo goed gevoeld. Het is alsof ik een ander leven ben begonnen.”
Alhoewel er toestemming werd gegeven alles te mogen uitwerken en publiceren, heb ik besloten dit niet te doen, om de privacy van deze mevrouw te waarborgen.
Aantal consulten: 18
Behandelduur: 36 maanden
Aantal middelen: 9
NB. Er waren ook consulten zonder dat er iets werd voorgeschreven, die dienden om deze mevrouw inzicht te geven in haar eigen functioneren en de reactie daarop van anderen.
