In de klassieke homeopathie zoekt men niet alleen naar een middel dat bij de totaliteit van de patiënt past maar probeert men er ook achter te komen welk miasma de boventoon voert.
In wezen kan men miasma’s zien als overerfde energetische blauwdrukken vanuit het voorgeslacht van de patiënt. Toen Hahneman (de grondlegger van de klassieke homeopathie) begon met het toedienen van homeopatische middelen aan zijn patiënten kreeg hij te maken met mensen die niet of maar ten dele genazen. Steeds weer vervielen deze mensen in hun klachten. Dat zinde Hahneman niet en hij deed daar zeer grondig onderzoek naar. Uiteindelijk kwam hij er achter dat het niet anders kon dan dat deze mensen een bepaalde belasting met zich meedroegen vanuit het voorgeslacht, waar eerst mee afgerekend moest worden. Er was dus een onderliggende conditie die een min of meer geleidelijke achteruitgang bewerkstelligde en zich uitte in een acuut ziektebeeld. Hij nam de taak op zich om ziekten in te delen in classificaties. In die tijd kende men alleen wat ziektenamen maar geen classificatie en zag men geen onderlinge relaties tussen ziektebeelden. Reeds in 1818 maakte hij al bekend dat hij epidemische en acute ziekten toeschreef aan een soort dierlijk leven, die men niet waar kon nemen. Zestig jaar later ontdekt Koch de tuberkelbacil. In deze tijd leefde ook Cuvier die was begonnen om het dierlijk leven onder te verdelen in vier grote rijken namelijk. De vertebrata (gewerveld), de Mollusken (weekdieren), de articulata (ringwormen en dergelijke) en de Radiata.
In wezen heeft Hahneman dit met ziekten gedaan. Hij bracht deze in vier klassen onder.
Het koste hem jaren om elke ziekte naar zijn oorsprong te traceren en de juiste plaats in het systeem te geven. Hij keek daarbij naar oorzaak en verloop.
De eerste groep omvatte ziekten die ontstonden door mechanische en uitwendige oorzaken. Deze kunnen vaak gecorrigeerd worden door andere leefgewoonten. Kan het lichaam dat niet meer zelf dan helpen wij met homeopathie.
Maar er waren ook ernstigere onderliggende condities en deze noemde hij miasma’s.
Hierbij was sprake van een besmetting die de oercel aantastte. Deze overblijfende 3 groepen noemde hij respectievelijk Psorisch, sycotisch en syfilitisch. Veel later kwam daar nog het tuberculinische miasma bij. Een miasma aldus Hahneman geneest niet uit zichzelf doch blijft sluimerend aanwezig .
In feite is een miasma een structuur of een systeem waarbinnen het psorische, sycotische, tuberculinische of syfilitische tot uiting kan komen. Deze uiting geschiedt door middel van symptomen.
Aan de hand van symptomen die een zieke produceert probeert een klassiek homeopaat die zich tevens bezig houdt met miasma’s er achter te komen welk miasma op dat moment de boventoon voert. Dat helpt hem/haar bij het kiezen van een zo goed mogelijk passend middel.
Men heeft middelen die zuiver psorisch, sycotisch, syfilitisch of tuberculinisch zijn en ook middelen die mengelingen hebben van twee of meer miasma’s.
Als beknopt voorbeeld: Bij een psorische diathese ziet men zwakte en angsten, de sycotische profileert zich meer als vechtlustig met hyperreacties op elk niveau, terwijl het syfilitische zich kenmerkt door vluchten in met hyporeacties op elk niveau. Bij psorische ziekten is er sprake van een gebrek aan….; bij sycotische is er een overmaat aan……. en bij syfilitische ziekten is er sprake van daadwerkelijk destructie.
Het tuberculinische miasma is een samenvoeging van het psorische en het syfilitische miasma.
De meeste mensen dragen meerdere miasma’s bij zich. Een zuiver psorisch persoon zal vaak te kampen hebben met functionele stoornissen, een zuiver sycotische van overmatige weefselreacties, de zuiver syfilitische krijgt te maken met verval en een persoon die zuiver tuberculinisch is zal kampen met lymphatische reacties en verval.
Misschien dat u op deze manier uitgelegd kunt begrijpen dat een ernstige ziekte bijvoorbeeld kanker kan voorkomen in alle 4 miasma’s en dat deze zich dan ook anders zal uiten. Een psorische kanker zal minder snel en heftig verlopen dan een syfilitische.
De meeste klassiek homeopaten kijken op een heel andere manier naar kanker dan dat men in het reguliere circuit doet. (zie website artikel Kanker).
